یادداشت

با یک نگاه بی‌طرفانه به جامعه می‌توان دریافت این تلقی از وحدت جامعه ایران که «همه با هر تفاوتی دور هم جمع شدند» که معمولا با کلیدواژه «انسجام اجتماعی» رخ می‌نماید، در توضیح آنچه رخ داده، به شدت ناکام است. فانتزی زده و غیرواقعی است. بیشتر از یک تحلیل نظرورزانه و متقن، یک پروژه سیاسی است. اینجا پرسشی شکل میگیرد مبنی بر اینکه «به هر طریق، ما واقعا حسی از وحدت پیدا کرده‌ایم. پس این را چطور می‌توان توضیح داد؟»