آخرین اخبار:
کد خبر:۱۲۷۹۸۸۷
یادداشت|

بانوان ایرانی ، کنشگران پیشران در دفاع میهنی

با کمترین تحقیق در الگوی رفتار سیاسی و اساس هرگونه فعالیت اجتماعی بانوان می‌شود دریافت که زنان در زول تاریخ ، نقش پیرو داشته و اساسا هیچگاه امکان چانه زنی و کنشگری پیشران نداشته اند و در تمجید ایشان ، صرفا به نقش پرستاری ، حمایت عاطفی و تیمارهای،  اکتفا شده است.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو - حسین نجفی، دکترای جامعه شناسی سیاسی: اتصال های گاه و بیگاه در توئیتر [بموازات ناکامی و توفیق انواع فیلتر شکن ها] و انعکاس های محتواها در اینستاگرام و فضاهای رسانه ای دیگر ، بیش از هر چیز یک مسئله مهم و جدید در جامعه ایرانی را نمودار نمود.

زنان ایرانی ، سوژه های اصلی روزهای نبردمیهنی بودند. جامعه مرد سالار در اولین مواجه خود با چنین شرایطی ، از برچسب (حامیان عاطفی) و یا (تیمارگران روزهای سخت) در قبال بانوان یاد می‌کنند اما آنچه در واقعیت و عیان ، آشکار بوده است،  کنشگری بی‌محابا و جسورانه بانوانی بود که تالارهای گفتگو در توئیتر و اسپیس های مختلف را مدیریت و راه اندازی کرده و کمپین های مختلف در دفاع از طهران ، ایستادن ، مقاومت  را استارت زدند و برخی از کنشگران جریان ساز نیز در امتداد این مسیر قرار گرفتند.

 

جدال های سیاسی، مناظره ها و گفتگو ها و اسپیس های رادیکالی که در مواجه با نیروهای ضدملی برگزار گردید، مبنای مهمی برای اعلام مواضع بخش از نیروهای اپوزیسیونی بود که در سردرگمی قرار گرفته بودند. بی‌شک زمینه و دلیل مهم هجرت تاریخی نیروهای اپوزیسیون برای ایستادن در کنار نیروهای مدافع وطن و ایستادگی در برابر ارتش نازی‌صفت اسرائیل،  همین کنشگری معنادار زنان و دخترانی بود که در نقدهای سیاسی خود جسورانه و در دفاع میهنی سلحشورانه ایستادند.


یقینا کنشگری زنانه در سیاست و فضای عمومی با کنشگری مردسالارانه ، تفاوت های جدی و عمیقی دارد . ادبیات و فرم گفتمانی،  دال های مرکزی ، افقی بودن اقتدار در گفتمان و کنشگری بانوان ، تفاوت جدی با ادبیات مردسالارانه میهنی دارد.

قرائت زنانه از ایران ، نقش مهمی در بازآفرینی روح ملی داشته که اتفاقا ، چندان در امتداد قرائت های رسمی ک کلیشه ای نبودند

همچنین در زمان اوج التهاب و فشار سنگین رسانه های فارسي زبان ضدملی برای خروج مردم از طهران ، کمپین های زنانه بمنظور ایستادن و ماندن در تهران ، یک سوگ جمعی را به شور و مقاومت جمعی تبدیل نمود و حضور دختران نوجوان و جوان در خیابان های تهران و میدان آزادی ، و پیام های کنشگرانه و مستقل ایشان، جلوه ی دیگری ازین نبرد میهنی بود.

 

آنچه کنشگری زنان ایرانی را با کنشگری زنان در دیگر مناطق جهان متفاوت نموده است ، مربوط به فهم ایشان از"دیگری" ست که بشدت شالوده شکنانه و متفاوت است. 

زنان در ایران صرفا صدای زنان نبوده اند و زنان درایران صرفا مسئله زنانه نداشته‌اند و این نکته در ایجاد تعلق و حس‌هم‌سرنوشت‌ی و پیشرانی و نقش آوانگارد آنان در تحولات اثرگذار بوده است.

مردان و اساسا کنشگران رسانه ای ایران به لیدری بانوان درین روزهای سخت توجه و تمکین نموده و با بررسی دقیق مسئله و مصداق در توئیتر [بعنوان محیط نخبگانی] و دیگر فضاهای کنشگری نظیر اینستاگرام،  به این نکته مهم توجه خواهد شد که "زنان ، نیروهای پیشران در کنشگری میهن‌پرستانه بوده اند".

 

بهرحال با کمترین تحقیق در الگوی رفتار سیاسی و اساس هرگونه فعالیت اجتماعی بانوان می‌شود دریافت که زنان در زول تاریخ ، نقش پیرو داشته و اساسا هیچگاه امکان چانه زنی و کنشگری پیشران نداشته اند و در تمجید ایشان ، صرفا به نقش پرستاری ، حمایت عاطفی و تیمارهای،  اکتفا شده است.

 

انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است

ارسال نظر
captcha
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
پربازدیدترین آخرین اخبار