دانشجو، تماشاگر وضع موجود؟
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-حسن حبیبی؛ وقتی تاریخ و پیشینهٔ یک ملت را از او بگیریم، تو سری خور می‌شود. علی شریعتی تمام صحبتش در کتاب «بازگشت» این است که هرملتی باید تاریخ و فرهنگ و پیشینهٔ خود را بشناسد تا تحقیرآمیز با او برخورد نکنند، اگر ملت ایران بفهمد چه فرهنگ غنی و پیشینهٔ خوبی دارد، اجنبی جماعت جرئت نمی‌کند ایرانی را تهدید کند.
امروز شاید لازم باشد تاریخ جنبش دانشجویی و تأثیرات دانشجو‌ها در سطح کلان کشور را مروری کنیم تا دانشجوی امروز که فکر می‌کند تمام کاری که می‌تواند انجام دهد، درس خواندن است و بس و مسئولیت و وظیفه‌ای در قبال جامعه وکشورش ندارد، با توانایی و کار‌های بزرگ نسل‌های قبل از خودش در جنبش دانشجویی آشنا شود.
اوایل دهه شصت بود که دفتر تحکیم وحدت آنقدر در میان مردم شناخته شده بود و جزو جریانات اصلی سیاسی کشور حساب می‌شد که احزاب سیاسی به دنبال لیست مشترک دادن با تحکیم بودند، کار به جایی رسید که در انتخابات دور دوم مجلس در تهران، تقریبا لیست دفتر تحکیم رأی آورد و تحکیم شد پدیده انتخابات آن سال.
در سال ۸۴ در اولین دیدار هیئت دولت جدید با رهبرانقلاب، ایشان فرمودند: «اگر امروز دولتی برسرکار آمده که شعار عدالت می‌دهد، به خاطر گفتمان عدالت است که چند سالی است توسط دانشجو‌ها مطرح شده است.»
در میان نگاه‌های فانتزی به دانشجو توسط مسئولین که فقط درنگاهشان دانشجو سالی یکبار به درد جلسات حزبی و پرکردن صندلی‌ها و یا به عنوان شعاردهنده در میتینگ‌های سیاسی می‌خورد، رهبرانقلاب هم در دیدار رمضانه گذشته و هم امسال مأموریت‌هایی برای دانشجو ترسیم کرده و جایگاهی برای دانشجو قائل شدند که شاید در کمتر نگاهی توسط سیاسیون حتی د رعرصهٔ بین الملل می‌توانیم ببینیم؛ ایشان از دانشجو‌ها خواستند الگویی از حکمرانی اسلامی ارائه دهند؛ شاید این جمله در ابتدا ساده به نظر می‌رسد، اما در واقع، ایشان، تعیین مدل حکمرانی و ادامه حکومت را از دانشجو می‌خواهند، درتداوم صحبت دیدار رمضان گذشته، اما اسفندی که گذشت متأسفانه رهبرانقلاب وقتی دیدند که ارائه الگویی دری کسال گذشته توسط دانشجواتفاق نیفتاده است، یک پله عقب ترآمدند و از ما خواستند که راجع به این موضوع صحبت کنیم که هویت دانشجو و نقش و رسالت دانشجو چیست؟، بحثی که برای جنبش دانشجویی عقب‌گرد محسوب می‌شود.
روزی جنبش دانشجویی در بطن جریان‌سازی و گفتمان‌سازی جامعه بود و جایگاهش مشخص و محل رجوع طیف‌های مختلف مردم بود، اما امروز متأسفانه جایگاه قدیمی خود را از دست داده است و نیاز به تعریف و تبیین جایگاه و هویت جدید خودش دارد. در یک حکمرانی متعالی است که می‌توان به یک جامعه اسلامی وایرانی قوی رسید؛ حکمرانی که نیاز به ویژگی‌هایی اعم از صداقت، عدالت و شجاعت در حکمرانی دارد، شاید در متن دیگری مفصلا به بحث حکمرانی بپردازیم، اما سؤال امروز این است که دانشجوی امروزکه رهبر انقلاب به آن مأموریت ترسیم الگوی مدیریت و حکمرانی را داده، هنوز ارزش خود و جایگاه خود در جمهوری اسلامی ایران را می‌داند یا خیر؟! توانسته هویت خود را بازیابی کند و ارزش خود را بداند یا هنوز درگیر کلیشه‌ها و ابتدائیات است؟
امروز نیاز به تعریفی جدید و جامع از نقش دانشجو در جامعه داریم و نیاز است در این مسیر نخبگان دانشگاهی دوباره پا به عرصه بگذارند و خودشان را در بطن ماجرا، مسئولیت پذیر بدانند. دانشگاه مهم است، آنقدر که داشته و نداشته جمهوری اسلامی در مواجهه اجتماعی و حکمرانی همین دانشگاه است، دانشگاهی که عده‌های به مانند سال ۷۰ به دنبال غیرسیاسی کردن آن هستند.
*انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.