مرکز صبایی که پویا نیست/ انتقادی بر عملکرد سی‌سالۀ مرکز فرهنگی هنری صبا

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- حامد سامنی؛ مرکز فرهنگی هنری صبا: یکی از باسابقه‌ترین مراکز فرهنگی تولید پویانمایی در ایران است. آغاز فعالیتش به دهه شصت بازمی‌گردد. زمانی که بسیاری از شما مخاطبان این نشریه هنوز چشم به جهان نگشوده بودید. داستان از آنجایی شروع می‌شود که واحد پویانمایی شبکه دو، طی تغییراتی به مرکز صبای امروزی تبدیل شد. تغییری که در آن زمان، اهمیت زیادی داشت. چرا که تعداد افراد تحصیلکرده در رشته انیمیشن در کشور، حتی از تنوع اساتید دانشگاه صداوسیما نیز کمتر بود. مرکز صبا اکنون بیش از سه دهه سابقه فعالیت دارد و فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته است. طبق اصول، هر سازمان یا نهادی که بیش از ۳۰ سال سابقه دارد، انتظار می‌رود به حداقلی از کیفیت و رویه کاری رسیده باشد. اما سؤال اصلی اینجاست؛ چرا یکی از باسابقه‌ترین مراکز تولید پویانمایی کشور، با پشتوانه سازمان عریض و طویلی، چون صداوسیما، هنوز نتوانسته تأثیرگذار باشد؟ چرا همچنان در تولید‌های این مرکز شاهد آثار خسته‌کننده و ملال‌آور هستیم؟

ابتدایی‌ترین انتظاری که به عنوان مخاطب یک پویانمایی داریم، احترام به شعور هنری بیننده است. متأسفانه در برخی از تولید‌های این مرکز، فیلمنامه‌هایی می‌بینیم که نه ایده دارند، نه نوآوری، نه مخاطب‌پسند هستند و نهدر عمل، حریف قابل توجهی در برابر رسانه‌های بیگانه به حساب می‌آیند. با اینکه شعار مقابلۀ فرهنگی را یدک می‌کشند.

نکته مهم دیگر، مسئله صرفه‌جویی در تولید است. صرفه‌جویی زمانی ارزشمند است که در راستای اهداف تولید و سبک فیلم باشد. نه اینکه کیفیت اثر را به حدی کاهش دهد که برخی از خبرگان این حوزه، اصول تولید پویانمایی را در این بدانند که آنچه صبا انجام می‌دهد را انجام ندهند!

در پایان، باید یادآور شد که شاید این یادداشت لحنی تند داشته باشد و مستقیما یکی از اعضای این خانواده را نشانه گرفته باشد؛ اما باید بدانیم تا نقد نباشد، اصلاحی صورت نمی‌گیرد. البته، حتی اگر نقد هم باشد، شاید اصلاحی اتفاق نیفتد، اما اجازه دهید ما رسالت دانشجویی خود را انجام دهیم. یکی از مهمترین وظایف بیت‌المال فرهنگی در کشور، خدمت‌رسانی به نسل جوان و پویای امروز است؛ نه اینکه در بازی‌های بوروکراسی و جناحی به هدر برود. مستعدان و نخبگان حوزه پویانمایی در کشور کم نیستند؛ اما این استعداد‌ها به سازماندهی و مدیریتی نیاز دارند که به شکوفایی آنان کمک کند، نه بوروکراسی که همچون زنجیری بر پایشان عمل کند و عمر هنری آنها را صرف تولید‌هایی کند که زاییده بی‌تدبیری است.

*حامد سامنی، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دانشگاه صداوسیما

*انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.