بازیگر فلسطینی در حمله موشکی رژیم صهیونیستی جان باخت+ کارنامه هنری

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو از ورایتی، فاطمه حسونه، ایفاگر نقش قهرمان فلسطینی فیلم «روحت را روی دستت بگیر و راه برو» که برای جشنواره کن انتخاب شده، به شکل غم‌انگیزی همراه خانواده‌اش توسط موشک اسرائیلی که ساختمان محل زندگی او را هدف قرار داد، کشته شد. حسونه که در غزه زندگی می‌کرد، ۲۵ ساله بود.

حسونه ۲۴ ساعت پس از آنکه اعلام شد فیلم وی در بخش جانبی ACID جشنواره کن که قرار است از ۱۴ تا ۲۳ مه برگزار شود، جای گرفته است در حمله هوایی اسرائیل به خانه‌اش جان باخت.

تیم سازنده فیلم در بیانیه‌ای گفت: لبخند او به اندازه سرسختی او جادویی بود. او یک شاهد جدی بود که از غزه عکاسی می‌کرد، با وجود بمب‌ها به توزیع غذا می‌پرداخت و در عزاداری و گرسنگی در کنار مردمش بود. ما داستان او را شنیدیم، از هر حضور او خوشحال شدیم تا او را زنده ببینیم و هر بار نگران او بودیم.

در ادامه بیانیه آمده است: ما فیلمی را تماشا کرده و ساخته بودیم که در آن نیروی زندگی این زن جوان مانند یک معجزه به نظر می‌رسید. این دیگر همان فیلمی نیست که قرار است از کن شروع به معرفی آن کنیم. همه ما چه فیلمسازان و چه تماشاگران مستحق این بودیم که نور او برما بتابد.

کارگردان این فیلم درباره این حادثه تلخ نوشت: شاید من مقدمه مرگم هستم / اکنون / قبل از اینکه شخصی که روبه‌روی من ایستاده ماشه را بکشد / تک تیرانداز نخبه او / و تمام می‌شود / و من تمام می‌شوم / سکوت. این سخنان فاطمه حسونه به دوستانش است، برگرفته از شعر بلندی به نام «مردی که چشمانش را پوشانده است». شعری که بوی گوگرد می‌دهد، بوی مرگ می‌دهد، اما تا امروز صبح، قبل از اینکه بمبی اسرائیلی جان او را بگیرد و همراه او زندگی تمام خانواده‌اش را از آنها بگیرد، این شعر پر از زندگی است، همانطور که فاطمه بود.

وی افزود: من از طریق یکی از دوستان فلسطینی در قاهره با او آشنا شدم، در حالی که ناامیدانه به دنبال راهی برای رسیدن به غزه و به دنبال یافتن پاسخی برای یک سوال ساده و پیچیده بودم: چگونه می‌توان در غزه و این همه سال در محاصره زنده ماند؟ زندگی روزمره مردم فلسطین در جنگ چگونه است؟

این کارگردان گفت: همیشه می‌خواستم بدانم مردم غزه چگونه در برابر این همه مقاومت می‌کنند، بر آنها چه می‌گذرد؟ در اخبار و رسانه‌ها پاسخی پیدا نکردم. می‌خواستم حرف‌هایشان را بدون واسطه بشنوم. می‌خواستم در غزه باشم.

در حالی که این کارگردان نمی‌توانست به آنجا سفر کند، از مکالمات خود و فاطمه فیلم گرفت. وی افزود: و به این ترتیب، فاطمه در غزه چشمان من شد و من، شدم پنجره‌ای به روی جهان. من از تماس‌های تصویری‌مان، از آنچه فاطمه آتشین و سرشار از زندگی می‌گفت، فیلم گرفتم. از خنده‌هایش، اشک‌هایش، امید‌ها و افسردگی‌هایش فیلم گرفتم. دنبال غریزه‌ام رفتم، بی‌آنکه از قبل بدانم این زیبایی زندگی ما را به کجا می‌برد.

در این فیلم، حسونه درباره فلسطینی بودن در غزه صحبت کرده است. او گفت: من به این افتخار می‌کنم. آنها هرگز نمی‌توانند ما را شکست دهند، هر کاری هم بکنند نمی‌توانند، زیرا ما چیزی برای از دست دادن نداریم.

بمباران نوار غزه که از اکتبر ۲۰۲۳ توسط رژیم صهیونیستی آغاز شد تا ۲۲ مارس ۵۱۸۱۰ کشته در طرف فلسطینی به جای گذاشته است.

سازنده فیلم گفت به دلیل شهادت نابهنگام حسونه، فیلمی که او قرار است نمایش دهد یک شبه تغییر کرده، چون در پایان فیلم گفته می‌شد: او هنوز در غزه زنده است.

این کارگردان در مصاحبه با ددلاین نیز گفت که وقتی از او برای رفتن به کن دعوت کرد، حسونه با سفر به کن مخالفت نکرد، اما تأکید داشته که باید به غزه برگردد و گفت: «می‌آیم، اما باید به غزه برگردم. نمی‌خواهم غزه را ترک کنم».

وی افزود: در تلاشم ببینم که آیا والدین فاطمه زنده هستند یا نه، اما می‌دانم فاطمه و خواهر و برادرانش کشته شده‌اند. یکی از خواهرانش باردار بود و در تماس ویدیویی ۲ روز پیش، به من نشان داد که باردار است. خیلی وحشتناک و ویرانگر است. فاطمه چند ماه پیش نامزد کرده بود.

وی همچنین گفت که نگران است اسرائیل به دلیل نمایش این فیلم در کن و فعالیت‌های ژورنالیستی حسونه، او را هدف گرفته باشد.

طبق گزارش «فدراسیون بین‌المللی ژورنالیست‌ها» (IFJ) از ابتدای جنگ در غزه تا ۱۶ فوریه ۱۵۷ ژورنالیست و فعال رسانه جانشان را از دست داده‌اند و بسیاری دیگر مجروح شده‌اند.