یوسف تیموری: روایت جنگ، رسالتی فراتر از هنر است

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، تیموری در ابتدای صحبت‌های خود به نقش ابزار‌های نوین سینمایی اشاره کرد و گفت: «امروز سینما به تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای مجهز شده؛ از دوربین‌های حرفه‌ای گرفته تا جلوه‌های ویژه و صداگذاری دقیق. اما نباید فراموش کنیم که اگر قرار است مثلاً سال ۱۳۶۱ و فضای خرمشهر یا عملیات‌های آن دوران را به تصویر بکشیم، صرفاً استفاده از امکانات مدرن کافی نیست. باید حس، موسیقی، لباس، نور و بافت اجتماعی همان زمان هم بازسازی شود تا مخاطب واقعا آن حال و هوا را درک کند.»

وی ادامه داد: «تکنولوژی یک ابزار است، نه هدف. نباید چنان غالب شود که مخاطب احساس کند یک فیلم اکشن مدرن می‌بیند، نه واقعیت سخت و تلخ جنگی که پدران ما در آن با دستانی تقریباً خالی در برابر ارتشی تا بن دندان مسلح ایستادند.»

این بازیگر باسابقه یادآور شد: «جشنواره فیلم مقاومت فراتر از یک رویداد هنری است. در اینجا با کسانی سروکار داریم که جان‌شان را دادند تا ما امروز نفس بکشیم. هر فیلم در این حوزه باید سندی باشد از آنچه اتفاق افتاده؛ سندی تاریخی، نه صرفاً اثری هنری.»

او افزود: «ما به ژانر‌های متنوع نیاز داریم؛ از ترسناک تا کمدی. اما جشنواره مقاومت باید هویتی متفاوت داشته باشد. فیلم‌هایی که در این بخش ساخته می‌شوند باید حاوی پیامی عمیق، دقیق و صادقانه باشند؛ تا نسل بعد بداند چه گذشته و چرا این همه از شهدا صحبت می‌کنیم.»

تیموری با تاکید بر تحریف‌ناشدن واقعیت‌های جنگ گفت: «باید واقعیت‌ها را بدون اغراق و بدون سانسور به نسل بعد منتقل کنیم. جنگ ایران تنها با ارتش عراق نبود؛ بلکه صدام توسط بیش از ۸ کشور از جمله فرانسه، آلمان و شوروی حمایت می‌شد. ما در واقع با یک ائتلاف نانوشته جهانی رو‌به‌رو بودیم و این نکته‌ای است که نسل جوان باید بداند.»

او ادامه داد: «فهمیدن این حقیقت، نگاه آنها را به دفاع مقدس تغییر می‌دهد. درک می‌کنند که چرا هنوز هم وقتی نام شهدا می‌آید، قلب‌ها می‌لرزد. چرا هر سال چنین روزی صدای حاج صادق آهنگران در وصف آزادسازی خرمشهر هنوز اشک به چشم‌ها می‌آورد.»

از روایت تجهیزات تا روحیه رزمنده‌ها؛ همه باید ثبت شود

تیموری با تأکید بر دقت در جزئیات تاریخی، بیان کرد: «اگر فیلمی درباره یک عملیات می‌سازیم، باید بدانیم آنجا چند اسلحه بود، چند تانک داشتیم، پشتیبانی دشمن چگونه بود، چه کسی از آن‌سوی مرز‌ها کمک می‌فرستاد. اینها تاریخ هستند و سینما باید روایتگر درست آن باشد. هر اشتباه، تحریف و کم‌توجهی در واقع خیانت به حقیقت است.»

در پایان، تیموری خاطرنشان کرد: «من دلم می‌سوزد برای جوان‌هایی که شاید امروز ندانند آن روز‌ها چه گذشته. اما دلسوزی کافی نیست؛ باید تاریخ را منتقل کرد، درست و دقیق. وقتی نسل جدید بفهمد که کسانی که به میدان رفتند، فقط به یک کشور نمی‌جنگیدند، بلکه با پشتوانه‌ای جهانی رو‌به‌رو بودند، آن‌وقت قدر آن فداکاری‌ها را می‌داند.»