به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، با اينكه انتظار مى رفت پيامبر خدا در اين اولين و آخرين سفر حج خود مدتى در مكه بمانند، ولى بلافاصله پس از اتمام حج حضرت به منادىِ خود بلال دستور دادند تا به مردم اعلان كند: فردا كسى جز معلولان نبايد باقى بماند، و همه بايد حركت كنند تا در وقت معين در 'غدير خم' حاضر باشند.

دلیل انتخاب محل «غدیر» 

انتخاب منطقه ى 'غدير' كه به امر خاص الهى بود از چند جهت قابل ملاحظه است:

يكى اينكه در راه بازگشت از مكه، كمى قبل از محل افتراق كاروانها و تقاطع مسيرهاست.

دوم اينكه در آينده هاى اسلام كه كاروانهاى حج در راه رفت و برگشت از اين مسير عبور مى كنند با رسيدن به وادى غدير و نماز در مسجد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، تجديد خاطره و بيعتى با اين زيربناى اعتقادى خود مى نمايند و ياد آن در دلها احيا مى گردد. ( مسجد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در غدير- كه يادگار آن واقعه ى تاريخى است- روزهاى جالبى از سوى دوست و دشمن به خود ديده كه در بخش آخر كتاب حاضر به آنها اشاره خواهد شد.)

سوم اينكه 'غدير' كمى قبل از 'جحفه'، بيابانى وسيع و آبگيرى براى جمع شدن آب سيلها و همچنين آب چشمه اى كه از سمت شمال غربى به آن مى ريزد و چند درخت كهنسال تنومند بوده، كه براى برنامه ى سه روزه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و ايراد خطبه براى آن جمعيت انبوه بسيار مناسب بوده است.

براى مردم بسيار جالب توجه بود كه پيامبرشان- پس از ده سال دورى از مكه- بدون آنكه مدتى اقامت كنند تا مسلمانان به ديدارش بيايند و مسائل خود را مطرح كنند، بعد از اتمام مراسم حج فوراً از مكه خارج شدند و مردم را نيز به خروج از مكه و حضور در 'غدير' امر نمودند.

صبح آن روز كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از مكه حركت كردند، سيل جمعيت كه بيش از صد و بيست هزار نفر ( به قولى صد و چهل هزار، و بقول ديگر صد و هشتاد هزار نفر بوده اند.) تخمين زده مى شدند به همراه حضرت حركت كردند. حتى پنج هزار نفر از مكه و عده اى حدود دوازده هزار نفر از اهل يمن- كه مسيرشان به سمت شمال نبود- براى درك مراسم غدير همراه حضرت آمدند.