
مدیریت از راه دور؛ آیا فجر سپاسی شیراز تاب میآورد؟
به گزارش خبرنگار گروه استانهای خبرگزاری دانشجو، مدیریت باشگاهی که در بالاترین سطح فوتبال کشور بازی میکند، چقدر وقت، تمرکز و حضور میخواهد؟
پرسشی ساده، اما پرمعنا. نه برای ایجاد حاشیه، بلکه از جنس دغدغهی دلسوزانهای که در کوچهپسکوچههای ورزش این شهر زمزمه میشود.
آنچه امروز فجر سپاسی نیاز دارد، مدیریت تماموقت است، نه مدیری که بین تهران و شیراز در رفتوآمد باشد. تیمی که برای بازگشت به لیگ برتر سالها جنگیده، نمیتواند با تصمیمگیریهای از راه دور و حضورهای مقطعی اداره شود.
مدیریت یک باشگاه لیگ برتری، چیزی فراتر از امضای اسناد مالی و حضور در جلسات رسمی است؛ تعامل روزانه با کادرفنی، پیگیری دغدغههای بازیکنان، و از همه مهمتر، ارتباط مستقیم با هواداران، بخشی جدانشدنی از آن است.
همزمانی دو مسئولیت سنگین – یکی در پایتخت و یکی در باشگاهی قدیمی مثل فجر – شاید روی کاغذ شدنی باشد، اما مردم شیراز حق دارند بپرسند:
آیا در عمل هم شدنی است؟
از سوی دیگر، نمیتوان از تلاش بیوقفه و رسانهگریز رئیس هیأت مدیره باشگاه چشم پوشید. او سالهاست زیرساخت فوتبال شیراز را زنده نگه داشته و اگر امروز فجر دیده میشود، نتیجهی یک کار تیمی پشتصحنه است، نه صرفاً تلاش افراد حاضر در ویترین رسمی.
اما پرسش پایانی مردم، اینجاست:
وقتی اولویتها در پایتخت تعریف میشود، آیا تیمی که برای بقا در لیگ باید بجنگد، میتواند روی مدیر خود در لحظات حساس حساب کند؟
مردم نمیخواهند حکم صادر کنند، فقط انتظار دارند شفافیت جایگزین تعارف شود و مدیران فوتبال این شهر، بیش از هر چیز «فوتبال شیراز» را در اولویت قرار دهند.
آنها دیگر نمیخواهند تیمشان با امیدهای نصفهنیمه اداره شود. آنها فجر را به لیگ برتر رساندهاند؛ حالا نوبت مدیران است که نشان دهند چقدر برای ماندن در این مسیر جدیاند.