نگاهی به سریال تلویزیونی «در پناه تو»؛
گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ مدتی است که شبکه دوم سیما به بازپخش سریال «در پناه تو» به کارگردانی حمید لبخنده اقدام کرده است. سریالی که در آن سالها که تولید و برای اولین بار پخش شد، جزو پرمخاطب ترین های تلویزیون بود و از این مهم تر، ارزش بصری و استانداردهای تصویری آن بود که واقعا ستایش برانگیز و به یادماندنی می نمود؛ به درستی و راستی.
«در پناه تو» داستان جذاب و روانی دارد و علاوه بر این، از یک فیلمنامه خوب و یکدست و ورز دیده بهره برده و ضمنا بازی های درخشانی هم دارد و این آخری، البته مهم ترین دستاورد سریال است در زمان خودش و تاکنون؛ به نحوی که آن بازی های خوب و خیره کننده، بویژه از حسن جوهرچی و لعیا زنگنه، دیگر هرگز تکرار نشد و بی تردید بهترین کارهای کارنامه این دو نقش آفرین اصلی سریال «در پناه تو» است.
ریتم خوب سریال در کنار روایت گرم و گیرا و جذابش وقتی اضافه می شود به ایده های بکر و تازه و بدیع داستانی، از «در پناه تو» یک سریال خانوادگی و ملودرام خوب و ارزشمند می سازد که می توان پیگیرش بود و همزمان هم از ساختار و روایت دوست داشتنی و درگیر کننده اش لذت برد و هم به دام ابتذال و سطحی زدگی نیفتاد و این دقیقا پاشنه آشیل ملودرام های تلویزیونی است که عموما به دام ابتذال و بد ریتمی و احساسات گرایی مفرط و زننده و تخریب گر می افتند.
نمونه اش همین دو سریال اصلی تلویزیون در این شبها یعنی «شیدایی» و «تا ثریا» است که در میان این حجم مهیب و دهشتناک و افراط آمیز به غلیان درآوردن احساسات مخاطب، به طرز وحشتناک و احتمالا عامدانه ای به دام سیاه نمایی و زجر دادن تماشاگر با دستاویز قراردادن کوهی از مصیبت و بلا افتاده اند و اگر با همین وضع پیش برود، درآمدنی هم نیستند!
واقعا انسان افسردگی می گیرد از این حجم مهیب درد و فلاکت و بدبختی که در این آثار منتشر است و به خورد مردم داده می شود، آنهم هر شب! اتفاقا یکی از مهم ترین تفاوتها و از امتیازات ارجمند و مهم سریال «در پناه تو» همین مسئله است. با اینکه در آن سریال هم با یک ملودرام روبروییم که تلخی و درد هم دارد، اما نه این چنین که همه را افسرده کند و در تلخی و مصیبت و زجرکش کردن مخاطب، سنگ تمام بگذارد!
به هر حال، تجربه «در پناه تو» هنوز دیدنی مي باشد و یکی از خاطره انگیزترین آثار نمایشی تلویزیون است که با یک داستان خوب و فیلمنامه ارزشمند و ایده هایی بکر و بدیع، برای ما ماندگار و دوست داشتنی شد.
ارسال نظرات