حكايت عشقي بي‌قاف؛ بي‌شين؛ بي‌نقطه

 

اولین چیزی که باعث شد این کتاب را بخرم اسمش بود، نه حتی اسم نویسنده اش که مزید برعلت شد. طراحی نه چندان دل چسب روی جلدش هم پشیمانم نکرد از خریدن، با آنکه خیلی برایم مهم است، اصلش طرح جلد انگار یک مسئله حیثیتی است.

 

ولی من با همه این ها کتاب را خریدم به خاطر اسمش؛ حکایت عشقی بی قاف، بی شین، بی نقطه. و وقتی چشمم افتاد به اسم نویسنده، مصمم تر شدم، مصطفی مستور. کتاب 65 صفحه بیشتر نیست و در همین 65 صفحه شامل 6 داستان کوتاه است.

 

ویژگی مثبت نوشته های مستور سیر نوشتن و نوع قلمش است. مستور داستان هایش را خوب شروع می کند و خوب به پایان می رساند. از یک نقطه ی مشخص شروع می کند ولی علی رغم این که در یک نقطه ی مشخص تمامش نمی کند و غالبا پایان داستان ها باز است، مخاطبش اذیت نمی شود.

 

به این معنا که احساس سردرگمی نمی کند و می تواند داستان را در ذهنش ادامه دهد. نوع قلمش هم ساده و روان است. با کسی رودر بایستی ندارد. چیزی را که فکر کند گفتنش لازم است می گوید، بدون تعارف. ساده می نویسد و شما برای فهمیدن نوشته اش نباید خودتان را اذیت کنید و دنبال راه های سخت فهم بگردید.

 

در طول خواندن داستان انگار دارد داستان اقوام و دوستان و گاهی حتی داستان خود شما را روایت می کند. 6امین داستان از داستان های کوتاه این کتاب به همین نام است: حکایت عشقی بی قاف، بی شین، بی نقطه.

 

روایت ماجرای عشق میان دختر و پسری است در فضای چت روم. مخاطب همه ماجرا را از طریق همین چت کردن ها می فهمد نه چیز بیشتری. چیزی شبیه «از به» رضا امیر خانی؛ با این تفاوت که در این داستان به حق، روایت به مراتب بهتر و موفق تری از این روش و قالب را می خوانیم.

 

بدون این که ذهن مخاطب، مدام بپرد و موقعیت ها را گم کند و حوصله اش سر برود، داستان را می خواند و پایانش را هم برای خودش ادامه می دهد؛ که البته همه این کارها در عالم نویسندگی کارهای بسیار مشکلی است.

 

توصیه می کنم کتاب را حتما بخرید. مخصوصا اگر وقتتان کم است و دوست دارید داستان های کمی متفاوت تر بخوانید.