200 بار در تهران امر به معروف كرده‌ام/ حاضر به قصاص چشم ضارب نيستم/ آيين دادرسي در كشور ما زمان بر است

گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»؛ خرداد ماه سال 90 خبري منتشر شد مبني بر مضروب شدن طلبه امر به معروف توسط اراذل و او باش كه اين اتفاق باعث نقص عضو اين روحاني جوان گرديد، اما با گذشت يك سال از اين اتفاق ناگوار، هنوز اين پرونده قضايي به نتيجه نرسيده  است؛ به همين دليل گفت و گويي با حجت الاسلام فروزش صورت گرفته كه به شرح زير است:

 

 

 

 

نيروي انتظامي در موضوع امر به معروف و نهی از منکر نقش كليدي دارد و این بدان معنا نيست كه نهادها و سازمان‌هاي فرهنگي ديگر كشور نقشي نداشته باشند؛ البته نيروي انتظامي بخش مهمي از این كار را عهده دار است و تمام  26 نهاد فرهنگي كه در جامعه وجود دارند بايد بسترسازی فرهنگی براي اين ماجرا را فراهم كرده و به نقش خود بدرستي عمل كنند.

ضارب براي فرار از اصل اتهام از من شكايت كرد

 

پس از مجروح شدنم، شكايتی عليه من تنظیم شد که این اقدام به طور عادي و براي فرار از اصل اتهام و ایجاد فرافكني‌ صورت ‌گرفت؛ دادگاه ويژه روحانيت به اين شكايت رسيدگي كرد که حكم نهایی و قطعی آن مبني بر اينكه اين، ادعايي واهي است، صادر شد.

در واقع شكايت طوري تنظيم شده بود كه گويا يكي از خانم‌هاي حاضر در صحنه مورد ضرب و شتم من قرار گرفته است كه چون هيچ ادله اي برای این ادعای خود نداشت، كاملاً رد شد.

 

حكم دادگاه كيفري مبني بر اينكه ضارب اصلي بايد ديه یک چشم را پرداخت كند، صادر شده که البته هنوز قطعي نشده است. همچنين در مرحله دیگر، وضع ديه را مشخص كرده‌اند؛ يعني دادگاه به انگیزه ضارب ورود يافته و حكم نهایی را مبنی بر اینکه اقدام بنده امر معروف و نهي از منكر بوده، صادر كرده است.
 

برای مدعي‌العموم يك فضاي مجازاتي در نظر گرفته‌اند و در حال حاضر خود فرد ضارب در زندان و معاون او آزاد است.

فريضه امر به معروف بايد در سياست‌هاي فرهنگي جامعه گنجانده شود

 

امر به معروف و نهی از منکر حكم خداست و زماني كه آمر پاي این امر قرار می گیرد و ایستادگی می کند، تنها به حكم خداوند عمل كرده است.

 

 

 

اينكه انسان به چه میزان براي حكم خدا ارزش قائل بوده و با چه اعتباری مقابل حقيقت اصلي آفرينش قرار بگيرد، در تصميمات ما تعيين‌كننده خواهد بود.

 

رسانه‌ها محدوديت‌هاي خاص خود را دارند و وظيفه‌ آنها اين است كه فريضه را به صورت عملياتي در جامعه فرهنگ‌سازي كنند و تاكيد آنها بر اين است كه اصل فريضه جداي از افرادي كه پاي آن ايستاده‌اند، ديده شود يعني امر به معروف غير از آمر به معروف است.

آمر به معروف چه ديده شود و چه نشود، زیاد مهم نیست، بلکه خود فريضه امر به معروف كه يكي از فروع دين می باشد بايد مورد توجه قرار بگيرد، برنامه‌هايی براي آن وجود داشته باشد و در سياست‌هاي فرهنگي جامعه گنجانده شود.

 

ممكن است اين فريضه الهي نسبت به آن چيزي كه در جامعه بايد وجود داشته باشد، كمرنگ شده، ولي از بين نرفته است و بسياري از افراد اين كار را انجام مي‌دهند.

 

 

 

 

امر به معروف فريضه ای ديني است كه هر چه رابطه انسان با دين خدا بيشتر و عميق‌تر باشد بيشتر در اين عرصه حضور خواهد داشت؛ به طوري كه افراد متدين پاي اين موضوع بيشتر ايستاده‌اند و اين يك فرضيه‌ بديهي و واضح است.

 

من حدود 200 بار در تهران امر به معروف كرده‌ام كه هيچ كدام رسانه‌اي نشده است؛ بسياري از افراد نيز امر به معروف مي‌كنند و اين اقدام از امور جدانشدني برنامه‌هاي عادي آنهاست که در محل كار و حتي زندگي‌ خود آن را انجام می دهند.

 

زماني كه جامعه را در هيجان‌هاي كاذبي كه به وجود مي‌آيد، رها كنيم بايد انتظار واكنش‌هاي خاص را هم داشته باشيم؛ يعني هيجان‌هاي كاذب اثر منفي بر جامعه مي‌گذارند.

هيجان‌هاي كاذب يعني آمادگي ذهني براي هر گونه اتفاق غيرقابل پيش‌بيني مانند درگيري كه براي من پيش آمد؛ به اين معنا كه شخص ضارب شيشه نوشابه را براي آمادگي دعواي احتمالي همراه خود داشت.

اين آشفتگي‌هاي رفتاري را هيجان‌هاي كاذب مي‌گوييم و مانند عواملي هستند كه جامعه را به سوي پرخاشگري هدايت مي‌كند.

 

 

همه افراد دوست داشتند كه زودتر نتيجه این موضوع اعلام شود، ولی يك بخشي از اين تاخير به ثبات چشم من بر مي‌گردد، بنابراين پزشكي قانوني بايد نتيجه نهايي خود را اعلام كند كه اين خود گذر زمان مي‌طلبد تا چشم ثبات خود را نشان دهد.

دليل ديگر اين است كه آيين‌ دادرسي در جامعه ما به دليل تحقيقاتي كه لازم است برای آن انجام شود، زمان‌بر است.

 

تنها ظاهر چشم حفظ شده و بينايي آن از بین رفته است. پزشكان گفته‌اند كه براي اين چشم نمی توان كاري انجام داد، البته تا كنون چهار عمل بر روي چشم من انجام شده و چندين عمل ديگر نيز در پيش دارم.

برخلاف ميل باطني سخت‌ترين مرحله حكم كه قصاص است را انتخاب كرده بودم كه از آن گذشتم

 

براي من ندامت ضارب بسيار مهم است. ضارب اصلي به دليل داشتن هيجان کاذب اين كار را انجام داده است، بنابراين انگيزه شخصي براي گذشت وجود دارد.

 

ولي من معتقدم حركات اجتماعي از اين دست بايد يك ضمانت اجتماعي داشته باشد، بنابراين برخلاف ميل باطني سخت‌ترين مرحله حكم كه قصاص است را انتخاب كرده‌ بودم اما به دليل اينكه  حاضر نيستم سختي‌هايي كه من و خانواده‌ام كشيده‌ايم را ضارب و خانواده‌اش تجربه كنند، حكم پرداخت ديه در دادگاه در حال بررسي است.

بخش بسیاری از هزينه‌های عمل جراحی را شخصاً داده‌ام و بخش ديگر را هم تيم پزشكي مطالبه نكرده است، بنابراين تا امروز چيزي از متهم دريافت نكرده ام.

 

 

با توجه به اينكه ما بايد قدردان زندگي در يك جامعه ولايي مانند جامعه امروز ايران اسلامي باشيم، نبايد نسبت به احكام الهي و آن عناصري كه جزو منويات رهبري است، كوتاهي كنيم.

اگر رهبر انقلاب نظرشان اين است كه امر به معروف بايد انجام شود، پس بايد مصلحت‌انديشي‌هاي منفعت‌طلبانه را كنار بگذاريم و پاي اين حكم بايستيم؛ زيرا از قبل ترك امر به معروف ضررهايي به جامعه وارد مي‌شود كه جبران‌ناپذير است.

 

ما نبايد در اين راه واهمه و ترسي به دل خود راه دهيم؛ زيرا حكم خداوند با نصرت الهي همراه بوده و اگر كسي بخواهد به خاطر خداوند وارد عملي شود خداوند از او محافظت مي كند.

 

 

 

 

ما بايد در عمل شكرگزار زندگي در جامعه اسلامي باشيم و براي ارتقاي سطح جامعه، آن چيزي كه دين ما خواسته و مورد نظر رهبر معظم انقلاب است، تلاش خود را به كار ببريم.

 

و در آخر اينكه سر و جانم فداي اوامر رهبرم.
 

لازم به ذكر است، با توجه به اينكه حوادث اين چنيني گذشته از مسائل حقوقي داراي بعد اجتماعي نيز است اگر چنانچه فرد مضروب از حق خود گذشت كند وظيفه قوه قضائيه است كه بر اساس وظيفه قانوني خود از ضارب پرونده شكايت كرده و مسئله را پيگيري كند كه متاسفانه قوه قضائيه در اين زمينه كوتاهي كرده است.