گروه دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ نهم ذیحجه را روز عرفه گویند؛ این روز از روزهای مهم برای مسلمانان و از جمله شیعیان است؛ گر چه عید نامیده نشده، اما همچون عید خوانده شده است.
روز عرفه از ایام باشکوه و عظیم است. روزی است که درهای آسمان را برای پذیرش تضرع‌های عاشقانه بندگان ذات اقدس الهی می‌گشایند و باز هم آن فاعل با عشق خواهان بازگشت اشرف مخلوقاتش به بارگاه امنش است.
آری باز هم فرصت برای بازگشت انسان به اصل و جایگاه اعلی اولیه‌اش را فراهم می‌کند، چه قدر بزرگوار است و بزرگوارانه رفتار می‌کند.
چقدر ظلم کردیم! چقدر نادیده گرفتیم آن همه رحمت را! ولی باز هم می‌خواندمان، دعوتمان می‌کند و می‌خواهد همچو شب قدر به ارزش و منزلت خود نایل شویم.
آری روز عرفه، روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و اطاعت خود دعوت کرده و سفره جود خود را برای آنها گسترانیده است؛ شیطان را در این روز در غل و زنجیر می‌کشد و باز هم زمینه پیروزی انسان را بر نفس فراهم می‌کند.
امام صادق (ع) فرموده‌اند: اگر شخص گناه‌کاری نتواند در شب‌های قدر، از قدر و منزلت خود به نحو احسن استفاده کند و بهره گیرد، می‌تواند در این روز از امتیازات برخورداری از رحمت الهی برخوردار شود.
روز عرفه، روز شناخت است؛ عرفه روزی است که خدای سبحان بندگان خود را به عبادت و اطاعت خویش فرا می خواند و خوان کرم و احسان و لطف خود را برای آنان می گسترد و درهای مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روی آنان می گشاید.
دل در جوشش ناب عرفه وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات جاری می شود؛ آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است.
لب ها ترنم باطراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه از دست داده، دل، بی قرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شده است.
پنجره باران خورده چشم ها از ضریح اجابت تصویر می دهد و این صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای امام حسین (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند؛ اشک و زمزمه ما را نیز بپذیر، ای خدای عرفه.
در این روز حجاج بیت الله الحرام با وقوف در صحرای عرفات با خدای خویش به مناجات می پردازند و دعای عرفه امام حسین(ع) را قرائت می کنند.
آری عرفه فرصتی برای بندگی عاشقانه است، زمزمه های نیایش بندگان در روزی عظیم همچون روز عرفه از هم اکنون قابل شنیدن است؛ روزی که خداوند بندگانش را مورد لطف و رحمت بی پایان خویش قرار می دهد.
مسلمانان نیز در گوشه‌گوشه این کره خاکی در این روز همه با هم نجوا کردند:
«خدای من، من به گناهانم اعتراف می کنم، آنها را ببخش، منم که بد کردم، منم که خطا کردم، منم که تصمیم به گناه گرفتم، منم که نادانی کردم.»
مسلمانان با شرکت در آیین پرفیض و ملکوتی دعای عرفه، با ریختن اشک عشق، از معبود خود طلب عفو کرده و برای گناهان گذشته خود از ذات اقدس الهی طلب مغفرت کردند.
حضرت ابراهیم (ع) در عرفات
در صحرای عرفات، جبرئیل، پیک وحی الهی، مناسک حج را به حضرت ابراهیم (ع) نیز آموخت و حضرت ابراهیم (ع) در برابر او می فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ؛ شناختم، شناختم.
پیامبر اسلام (ص) در عرفات
و نیز دامنه کوه عرفات در زمان صدر اسلام کلاس صحرایی پیامبر اسلام (ص) بود و بنا به گفته مفسرین آخرین سوره قرآن در صحرای عرفات بر پیغمبر (ص) نازل شد و پیغمبر این سوره را که از جامع ترین سوره های قرآن است و دارای میثاق و پیمان های متعدد با ملل یهود، مسیحی و مسلمان و علمای آنها می باشد و قوانین و احکام کلی اسلام را در بر دارد، به مردم و شاگردانش تعلیم فرمود.
و طبق سخن مشهور میان محدثان، پیامبر (ص) در چنین روزی سخنان تاریخی خود را در اجتماعی عظیم و با شکوه حجاج بیان داشت: ای مردم سخنان مرا بشنوید! شاید دیگر شما را در این نقطه ملاقات نکنم. شما بزودی به سوی خدا باز می گردید. در آن جهان به اعمال نیک و بد شما رسیدگی می شود. من به شما توصیه می کنم هر کس امانتی نزد اوست به صاحبش برگرداند. هان ای مردم بدانید ربا در آیین اسلام اکیداً حرام است. از پیروی شیطان بپرهیزید. به شما سفارش می کنم که به زنان نیکی کنید زیرا آنان امانت های الهی در دست شما هستند و با قوانین الهی بر شما حلال شده اند؛ من در میان شما دو چیز به یادگار می گذارم که اگر به آن دو چنگ زنید گمراه نمی شوید، یکی کتاب خدا و دیگری سنت و (عترت) من است. هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است و همه مسلمانان جهان با یکدیگر برادرند و چیزی از اموال مسلمانان بر مسلمانی حلال نیست، مگر اینکه آن را به طیب خاطر بدست آورده باشد ...
صحرای عرفات همایش شناخت و خودسازی امام حسین (ع)
حضرت سیدالشهدا، امام حسین (ع) نیز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهی از اصحاب از خیمه های خود در صحرای عرفات بیرون آمدند و روی به دامن «کوه رحمت» نهادند و در سمت چپ کوه روی به کعبه، همایشی تشکیل دادند که موضوع آن به مناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگی بود؛ این همایش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت، بلکه شناخت توأم با عمل و سازندگی و تزکیه و خودسازی بود.
اعمال روز عرفه
اول: غسل
دوم: زیارت امام حسین ـ علیه‌السلام ـ که مقابل هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد، بلکه بالاتر است و احادیث در کثرت فضیلت زیارت آن حضرت در این روز متواتر است و اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد، نیست، بلکه زیاده و مقدّم است.
سوم: پس از نماز عصر، پیش از آن‌که مشغول به خواندن دعاهای عرفه شود دو رکعت نماز بجا آورد در زیر آسمان و اعتراف و اقرار کند نزد حق تعالی به گناهان خود تا فائز شود به ثواب عرفات و گناهانش آمرزیده شود، پس مشغول شود به اعمال و ادعیه عرفه که از حُجَج طاهره ـ صلوات اللّه علیهم ـ روایت شده و آنها زیاده از آن است که در این مختصر ذکر شود.
روزه گرفتن در روز عرفه نیز بسیار سفارش شده است.
روز عرفه چنان اهمیت دارد که با شب قدر برابری می‌کند؛ امام صادق(ع) فرمود: اگر شخصی گناهکار نتواند در شب‌های با برکت ماه رمضان، بویژه شب‌های قدر، خود را در معرض نسیم رحمت الهی قرار دهد و آمرزیده شود، تا سال آینده بخشوده نمی‌شود مگر اینکه عرفه را درک کند و از امتیازات آن روز بهره گیرد.
اینک عرفه نزدیک می شود؛ روزی که سرها خالصانه به درگاه معبود به سجده می رود و خداوند متعال با رحمت بی پایان خویش استغفارها و توبه های بندگانش را پذیرا می شود و با کرامت نامتناهی خویش روح و جانی دوباره به بندگانش می بخشاید...
باشد که همه از این فرصت ارزشمند بهره معنوی ببریم ...
ارسال نظرات