به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، لیلا حاتمی داور جشنواره فیلم رم شد.
احتمالا از این پس باید منتظر جنجالی جدید در کشور باشیم؛ زیرا طبیعتا گروهی که تمام آمال و آرزویشان را در جشنواره های خارجی می جویند یا گروهی با انگیزه های سیاسی، شروع به برجسته کردن این اتفاق خواهند کرد.
از جهتی دیگر نیز گروهی که تمامی مناسبات بین المللی در عرصه فرهنگ را یکسره سیاسی و در تعارض با نظام تلقی می کنند، زبان به مخالفت باز کرده و این ماجرا را تبدیل به مهمترین تنش روز می کنند.
و از طرفی احتمالا عکس های این خانم بازیگر در فضای اینترنت دست به دست می چرخد و با استناد به آن، وضعیت فرهنگی کشور را از دست رفته می انگارند.
در این میان سؤال هایی شکل می گیرد: به راستی با چه انگیزه ای لیلا حاتمی داور جشنواره رم شد؟ آیا با داوری چند سینماگر ایرانی، سینمایمان از بحرانی که به آن دچار شده است، نجات می یابد و سینماهای ما مملو از جمعیت می شود؟
اما، آیا مهمترین دغدغه فرهنگی کشورمان چنین اموری است؟ آیا اگر کسی از ایران در هیچ جشنواره ای شرکت نکند، معضلات فرهنگی کشور حل خواهند شد؟
البته قبول داریم که لباس لیلا حاتمی کاملا منطبق بر معیارهای ایرانی اسلامی نیست، اما آیا تمام مطالبه دین و دینمداران از سینای ایران، لباس بازیگران آن است؟ آیا ما باید به تمامی لباس هایی که با سلیقه دینی ما جور در نمی آید، انتقاد کنیم؟ آیا ما معیار لباس های اسلامی هستیم؟
البته این گونه تلقی نشود که در این متن کوتاه قصد داشتیم «یکی به نعل بزنیم، یکی به میخ»؛ تنها می خواستیم این امر را مطرح کنیم که فرهنگ کشورمان با این گونه مسائل نه ارتقا می یابد و نه زمین می خورد.
در عرصه فرهنگ، مسائل عمیق تری وجود دارد که اتفاقا با جنجال درست نمی شود؛ از قضا هم تعریف بیش از حد موجب دلزدگی مخاطبان می شود و هم توهین موجب می شود طرفداران تفکر مقابل، به عقاید و الگوهای ما توهین کنند.
بهترین راه، دوری از جنجال و فعالیت عمیق در عرصه فرهنگ است.