گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، محمد ناصح؛ چند روز است که غزه در تب و تاب است؛ گذشته از نگاه به دولت ها و عملکردشان و همچنین نوع مناسبات سیاسی و دیپلماتیکی آنها، این روزها کودکان و زنان ساکن در نوار غزه، در یک ناآرامی وصف ناپذیری به سر می برند.
مگر نه اینکه ما مقتل خوان و گریه کنان آستان ارباب بی کفن، امام حسین شهید علیه السلام هستیم، پس چگونه روضه حضرت علی اصغر علیه السلام را بشنویم و دلمان از وضعیت اطفال غزه آرام گیرد؟ چگونه مستمع روضه بی بی جانمان، زهره زهرایمان، حضرت زینب سلام الله علیها باشیم، اما در خصوص بانوان مظلوم و صد البته محجبه بحرین آرام گیریم.
یا حسِیـــــــــــــــــــن محرم آمد و منطقه غزه کربلاست
اما سخنی با سران عرب!
چند سال پیش سید العزیز، سید حسن نصرالله خطاب به جهان عرب و دولت های عربی در خصوص تنها ماندن مردم لبنان اینگونه فرموده بودند: «این الشعوب العرب و این القبائل العربیه، این الحکومات العربیه و این الدول العربیه؛ آری، دولت های عربی و حکومت های عربی کجا هستند؟ اما ببینید غیرت عربی را»
چند هفته پیش حمد بن خلیفه آل ثانی، امیر قطر سفری به غزه داشت، در حالی که شش سال از زمان محاصره این منطقه و حدود 4 سال از جنگ اسرائیل علیه فلسطینیان این منطقه می گذرد.
نکته قابل توجه اینکه پوشش امنیتی این سفر با رژیم صهیونستی بوده و نیز افاضات آقای اسماعیل هنیه در این دیدار خطاب به خلیفه آل ثانی مبنی بر اینکه شما حامی مقاومت فلسطین و رهبر جهان عرب هستید، جای بسی تامل دارد.!!
آقای هنیه! اَین حمد بن آل ثانی؟ کجاست رهبر جهان عرب تو، هیهات هیهات از اینگونه
رهبران که تازه بنا دارند در اتحادیه عرب، حالا!! شنبه جلسه تشکیل دهند.!!
آقای هنیه!! و ما اَدراک ایران!!، اما طبق آخرین اخبار تا امروز، مردم مظلوم غزه حدود 13 شهید و 120 زخمی داده اند، کما اینکه معاون فرمانده کل گردان های القسام، شاخه نظامی حماس، احمد جعبری و فرزندش هم به شهادت رسیدند.
در این بین، مقامات رژیم صهیونیستی، تاکنون نه تنها موضعی در خصوص کوتاه آمدن جنگ نداشته اند، بلکه تا دیروز و امروز این حرکت را آغاز یک جنگ دانسته و به گفته خودشان تصمیم به اتمام آن ندارند.
اما تحلیل و برآورد احتمالی در این خصوص می تواند مدعی مطالب بذیل باشد:
1- رژیم صهیونیستی در راستای سیاست تنش زای خود، در هر برهه از تحولات سیاسی داخل به دنبال ایجاد یک فضای ملتهب بوده و این حرکت حدود دو هفته پیش به واسطه عملیات روانی توسط رسانه های رژیم صهیونیستی دنبال می شد.
2- از آنجا که رژیم صهیونیستی، نظامی میلیتاریستی - پلیسی است، روند مسائل سیاسی هم تحت ذیل اقدامات امنیتی- نظامی قلمداد شده و از طرفی شهروندان این رژیم نیز خود را دائما در معرض تهدید و جنگ می بینند و این فضا باعث گردیده تا عمدتا در یک استرس روانی و حضور آنی در جان پناه ها و یا حتی در صورت تداوم، فرار شوند.
اما از آنجا که مستحضر هستید، چندی پیش، رژیم صهیونیستی با حمله به کارخانه صنایع دفاعی در سودان، یک حرکت آفندی را مبنی بر اخطار به جریان های مقاومت و ایران نشان داده و به نوعی به دنبال واکنش آنان جهت ارزیابی در چنین شرایطی، از دیدگاه خود آنان را آزمود.
از سویی دیگر، با توجه به انتخاب مجدد باراک اوباما بعنوان رئیس جمهور آمریکا و نگرانی بنیامین نتانیاهو مبنی بر نفوذ اوباما در جهت عدم موفقیت نتانیاهو برای حضور در انتخابات پارلمانی آتی و اختلافات داخلی کابینه رژیم صهیونیستی، این حرکت نتانیاهو را می توان یک انتحار سیاسی و نظامی یا به نعبیری یک جنون سیاسی و نظامی نامید تا بتواند از فشارهای جانبی خود بکاهد.
از آنجا که سران این رژیم تاکید بر حمله زمینی نیز داشته اند و مصر نیز سفیر خود را فرا خوانده است و همچنین از طرفی هنوز اتحادیه عرب حرکت قابل توجهی نداشته، بیم آن می رود که اوضاع غزه نامساعدتر از شرایط فعلی شود.
بعید است شورای امنیت هم قابلیت ایجاد آتش بس را با توجه به شرایط حقارتی که از درون برای رژیم صهیونیستی بوجود آمده داشته باشد.
به امید اتحاد و پیروزی مسلمانان در جهان.