نزدیک‌ترین و شبیه‌ترین گروه‌ها به فضای معنوی جنگ، گروه‌های جهادی است

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از شهرکرد، محمد مظفری امروز در مراسم شروع هجرت ویژه دانشجویان جهادگر چهارمحال و بختیاری در جمع دانشجویان گفت: امروز در جایی قرار گرفته ایم که برای رفع گرد محرومیت از جهان اسلام، دانشجویان به کمک مردمی می روند که به تعبیر خداوند عیال‌الله هستند.

 

وی افزود: اگرچه این کارهای جهادی که در مناطق محروم انجام می شود به ظاهر کوچک هستند، اما در اصل ارزش و مرتبه بالایی دارند.

 

جانشین مرکز حرکت های جهادی سازمان بسیح سازندگی کشور تأکید کرد: اگر کارهای جهادی برای رضای خدا باشد، با ارزش است و کسی هم که این کار را انجام می دهد، خودش ارزش پیدا می کند.

 

مظفری خاطرنشان کرد: مهمترین مسئله، شناخت ویژگی های زمانی و مکانی می باشد؛ یعنی اینکه بدانیم کشور اسلامی مان در چه جایگاهی از تاریخ قرار گرفته است.

 

وی افزود: پس از شناخت کامل از جایگاه خود می توانیم بهترین نقش آفرینی را در هر جایگاه و مسئولیتی که هستیم، داشته باشیم.

 

جانشین مرکز حرکت های جهادی سازمان بسیح سازندگی کشور گفت: یک دانشجوی جهادی باید تاریخ را مرور کند تا بداند این کشور اسلامی در کجا بوده و در حال حاضر در کجا قرار دارد.

 

مظفری بیان داشت: باید مسیر آینده را از این راه برویم؛ چرا که اگر خدای ناکرده عقب گرد کنیم، مسئولیت بزرگی که بر دوشمان بوده است را انجام نداده و کوتاهی کرده ایم.

 

وی افزود: با توجه به تعبیر مقام معظم رهبری (مدظله العالی) امروز ما در یک پیچ تاریخی قرار داریم؛ پس باید بتوانیم در این پیچ تاریخی نقش آفرین باشیم.

 

جانشین مرکز حرکت های جهادی سازمان بسیح سازندگی کشور خاطرنشان کرد: یک جوان جهادگر باید بداند اولین کسی که از اردوهای جهادی استفاده می کند، خود اوست و پیش از خدمت به خلق خدا، به خودش کمک کرده است.

 

مظفری یادآور شد: نزدیک ترین گروه ها و شبیه ترین آنها به فضای معنوی دوران جنگ، گروه های جهادی است و فضای معنوی حاکم بر اردوهای جهادی همان فضای روحانی و معنوی جبهه و جنگ می باشد.

 

وی خاطرنشان کرد: نفس حضور در اردوهای جهادی بسیار ارزشمند است و اینکه دانشجویان به فعالیت های عمرانی، فرهنگی و ... در این اردوها می پردازند، در درجه دوم قرار می گیرد.

 

جانشین بسیج سازندگی کشور تأکید کرد: قطعاً در مسیر حرکت های جهادی اولین نیاز شناخت است؛ چرا که کاری که بدون شناخت انجام شود ابتر بوده و کار ابتر اگر ادامه پیدا کند ناقص می باشد.