بیت‌المال لغزشگاهی است که باعث سقوط افراد می شود

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، حجت الاسلام محمدیان شب گذشته و در سومین شب از هیئت جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی واقع در حسینیه هنر سخنرانی کرد که بخش‌هایی از آن در ذیل آمده است:

 

در مورد حادثه کربلا در ابعاد مختلفی می‌توان صحبت کرد؛ یکی از این ابعاد توجه به مردمی است که مخاطب اباعبدالله بودند و در ایجاد حادثه کربلا نقش داشتند؛ یکی دسته از این مردم اهل کوفه‌اند. 

 

 جمله‌ای در مورد این مردم ذکر شده است با این مضمون که دل‌هایشان با اهل بیت(ع) و شمشیرهایشان علیه آنان است.

  

از امام حسین(ع) جمله‌ای با این مضمون که شیعیان ما، از ما دست برداشته‌اند نقل شده که این مطلب را تایید می‌کند. 

 

 مردم کوفه در دعوت امام حسین(ع) و همچنین محبت به ایشان پیشقدم بودند. 

 

 مسئله مهمی در اینجا مطرح است و آن اینکه اهل کوفه حضرت را می‌شناختند و دل‌هایشان با امام(ع) بود اما چه شد که در مقابل امام ایستادند.

  

 اگر فرض شود که مردم شام در حادثه کربلا دخیل بودند این مقدار شقاوت و پستی رخ نمی‌داد؛ چرا که آنها حضرت را نمی‌شناختند. 

 

 سوال اینجاست که چرا به کشتن شخصی دست می‌ زنند که به حقانیت او علم دارند؟ چه ویژگی در مردم کوفه است که باعث این عملکرد می‌شود؟ 

 

 جواب را در خطابه‌ای که حضرت به لشکر عمر سعد داد می‌توان یافت، امام می‌فرمایند: شکم‌های شما از حرام پر شده است.

  

 پس یکی از عواملی که باعث می‌شود مردم در مقابل امام حسین(ع) قرار بگیرند و حتی حاضر به شنیدن سخن امام نباشند، مال حرام و هدایایی است که به طور ناشایست دریافت کرده‌اند. 

 

کوفیان در ناز و نعمت فراوان بودند و این دنیازدگی و دلبستگی به عیش و نوش دنیا باعث مقابله با ولی خدا می‌شود.

 

آن هنگام که با خطابه‌های حضرت زینب(س) اوضاع در مجلس شام عوض می‌شود و یزید به دنبال قاتل امام حسین(ع) می‌گردد و همه به شمر اشاره دارند، شمر در پاسخ به سوال یزید که چرا حسین(ع) را کشتی، می‌گوید: حسین(ع) را آنکس که در خزانه را گشود، کشت. 

 

در کوفه مردم به خوردن بیت المال عادت کرده بودند و آن را حلال می‌شمردند این در حالی بود که حاضر نبودند قرص نانی از خانه همسایه بردارند. این رویه از زمان خلیفه دوم شروع و اوج آن در زمان خلیفه سوم بود که باعث انقلاب علیه وی شد. 

 

این مسئله در همه زمان‌ها مهم است و برای امروز ما هم درس بزرگی است که باید به آن توجه کنیم. 

 

نکته‌ای که در زمان حال محل توجه است این است که هر کس از نظام فاصله گرفته به نوعی دچار دنیازدگی شده و باید مسائل بیت‌المال وی بررسی شود چه می‌شود کسانی که برای انقلاب زحمت کشیده‌اند در مقابل آن قرار می‌گیرند؟ 

 

چرا امیرالمومنین در میان کوفیان از زهد و تقوا صحبت می‌کنند و آنها را از اشرافیت و دنیازدگی بر حذر می‌دارند؟ مهم‌ترین موضوعات و تاکیداتی که در خطابه‌های امام علی (ع) در نهج‌البلاغه آمده راجع به همین مسائل است. 

 

پس یکی از مشکلات اساسی مردم کوفه دنیازدگی و دلبستگی دنیا بوده به همین دلیل حضرت در کوفه از خودشان شروع کردند و در زندگی به شدت به خودشان سخت می‌گرفتند تا مردم در ایشان طمع‌ نکنند و خواسته‌ای از بیت‌المال نداشته باشند.

 

روایات فراوانی هم که در باب زهد، ‌تقوا و دوری از دنیازدگی حضرت آمده است به خاطر همین مسائل بوده که حضرت سیر حرکت به سمت دنیاطلبی را در این مردم می‌دیدند. 

 

برای همراهی با حقیقت بصیرت، علم و آگاهی نیاز است اما اگر مانعی مثل حرام‌خواری وجود داشته باشد دو بال پرواز، یعنی محبت و معرفت از کار می‌افتند، این بلا ممکن است برای هر امتی رخ دهد.

 

نکته اینجاست، بیت‌المال که خوردن آن راحت است انسان را به میلیون‌ها نفر بدهکار و مدیون می‌کند ولی دزدی که سخت‌تر است و هر کسی آن را انجام نمی‌دهند انسان را به یک یا چند نفر مدیون می‌کند.

 

عادت و آرامش در استفاده از اموال عمومی و بیت‌المال لغزشگاهی است که باعث سقوط خیلی از افراد شده است. امام حسین (ع) در کربلا می‌فرمایند به دلیل پر شدن شکم‌هایتان از حرام معرفت و محبت شما به ما، از کشته شدن‌مان جلوگیری نمی‌کند. این حرام بیت‌المال است نه اینکه کوفیان به هم خیانت می‌کردند یا به اموال یکدیگر تجاوز داشتند.