کد خبر:۲۲۲۹۹۰
جشنواره فیلم فجر؛ از دیروز تا امروز - 1؛
بارقه‌هایی نحیف از یک جشنواره سینمایی!
حالا که سی سال از جشنواره فجر گذشته و وارد سی‌ویکمین سالگردش شده‌ایم جا دارد که با دقت و انصاف و صراحت و رویکردی نقادانه، به گذشته بنگریم و کمی‌ها و کاستی‌ها و ...
گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ کمتر از یک ماه تا مهم ترین رویداد هنری و باسابقه ترین جشنواره هنری ایران اسلامی یعنی جشنواره بین المللی فیلم فجر آن هم در سی و یکمین دوره اش باقی است.
جشنواره تا کنون سی دوره را تجربه کرده و سی سال، عمر کمی نیست برای سنجش و تحلیل یک موقعیت یا مقوله و موضوعی مثل جشنواره فیلم فجر.
جشنواره ای شلوغ و متلاطم و کمی تا قسمتی عجیب و غریب که هر ساله با برگزاری اش، ماراتنی از فیلم ها و حواشی شان شروع می شود و در یک 10 روز خسته کننده و پرغوغا و البته جذاب و حاشیه دار، منتقدان و گروهی از مردم علاقه مند، به تماشای ویترین یک ساله سینمای ایران و تولیداتش می نشینند و نقد و تحلیلش می کنند، کما بیش.
حالا که سی سال از جشنواره گذشته و وارد سی و یکمین سالگردش شده ایم جا دارد که با دقت و انصاف و صراحت و رویکردی نقادانه، به گذشته بنگریم و کمی ها و کاستی ها و نقاط مثبت و منفی و ضعف ها و قوت ها را جدی تر و به شکلی جامع و مانع تبیین کنیم تا از این رهاورد، سینمای ایران و البته جشنواره فیلم فجر بتواند به راه خود، با چشمانی باز و افقی روشن و گام هایی محکم و قامتی استوارتر ادامه دهد.
سعی می کنیم در سلسله نوشتارهایی این موضوع را از جنبه های مختلف ساختاری و محتوایی و مدیریتی و سیاستگزاری و سایر عرصه ها و جنبه ها مورد نقد و تحلیل و بررسی قرار دهیم.
اگر از تعارفات و امیدها و آرزوها بگذریم حقیقت آن است که جشنواره فیلم فجر، یک گعده طولانی مدت، بی نظم و خسته کننده است که ایرادهای اساسی اش را از اولین دوره تا اکنون، که به سی و یکمین دوره اش رسیده ایم، همچنان سفت و سخت، حفظ کرده است!
در حالی که کمتر از یک ماه به آغاز مهم‌ترین و جدی‌ترین رویداد سینمایی کشور یعنی جشنواره بین‌المللی فیلم فجر زمان باقی است نکات مهمی درباره نحوه برگزاری این جشنواره به چشم می‌خورد که لازم است مدنظر مدیران و برگزارکنندگان این همایش بزرگ هنری قرار گیرد تا به سامان‌دهی برنامه‌ها، رویکرد و ره‌یافته‌های آن منتهی شود.
یکی از مهم‌ترین و جدی‌ترین موارد در این زمینه بحث ساختاری این جشنواره و ملاحظه نظم و ارتباط حرفه‌ای و در نگاهی کلی‌تر نحوه سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی بخش‌های مختلف آن است.
این دقیقا حلقه مفقوده جشنواره فیلم فجر است که طی سی دوره گذشته همچنان وجود داشته و موجبات آزار و بدگمانی مخاطبان خود را در بخش‌ها و طیف‌های مختلف فراهم آورده است، از منتقدان حرفه‌ای سینما گرفته تا مردم و شهروندان عادی.
این ضعف‌های ساختاری و بی‌نظمی‌های اجرایی را می‌توان در دو بعد کلی پی گرفت اول آنکه نحوه برنامه‌ریزی بر اساس کدام عقبه فکری و پیشینه مدیریتی و انتظام ذهنیتی صورت می‌گیرد، دوم اینکه همین برنامه‌ریزی‌ها تا چه حد در اجرا پیگیری می‌شود و به منصه ظهور و بروز می‌رسد اینکه در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر چه تعداد فیلم سینمایی ایرانی قرار گیرد و از میان ارقامی همچون 22، 26 و 32 کدام یک انتخاب شود یک بحث است و اینکه هر یک از این تعداد فیلم‌ها بر اساس چه نظم و اصولی به نمایش در آید و اجرای برنامه‌های جشنواره به چه نحو باشد بحث دیگری است.
تردیدی نیست که با توجه به کم و کیف حاکم بر سینمای امروز ایران هر چقدر فیلم‌های بخش مسابقه رویکرد کیفی را دنبال کنند و از بعد کمی در حداقل قرار بگیرند اتفاق خوشایندتری است تا اینکه بخش مسابقه‌ای داشته باشیم که سرشار از فیلم‌های متعدد و متکثری است که فاقد ابتدایی‌ترین و اولیه‌ترین اصول زیبایی‌شناسی بصری هستند.
اما علاوه بر این، نکته دیگری که حتما باید در نحوه برگزاری جشنواره لحاظ شود اجرای منظم، دقیق و برنامه‌ریزی شده این سیاست‌هاست اینکه برنامه نمایش فیلم‌ها هر روز و هر لحظه دچار تغییر نگردد و مخاطبان جشنواره را با سردرگمی و پریشانی رو‌به‌رو نسازد.
شاید بتوان گفت این دو نکته و دو شاخصه از مهم‌ترین مباحث مربوط به حوزه برنامه‌ریزی و اجرای جشنواره فیلم فجر است که البته طی سال‌ها و دوره‌های گذشته کارنامه خوب و درخشانی از خود به جا نگذاشتند و امید است در سی و یکمین دوره شاهد اجرای قابل قبول و منظم از یک برنامه‌ریزی اصولی، استاندارد و حرفه‌ای باشیم.
(ادامه دارد)
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
کاش نبود.
شوخي مي کنيد!