عرفان‌منش: بی‌توجهی فیلمساز به مخاطب سینمای ایران را تهدید می‌کند

به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، جلیل عرفان منش گفت: جشنواره فیلم فجر علاوه بر اهالی سینما، توانایی هم افزایی بین همه نهادهای هنری و فرهنگی کشور را دارد و معتقدم اگر اهالی سینما و مدیران به جای مسائل حاشیه ای به متن سینما و رسالت بزرگی که سینمای ایران در عرصه داخلی و خارجی بر دوش خود دارد توجه کنند، آ نقدر بین مدیران سینمایی و هنرمندان اشتراک وجود دارد که هیچ دلیلی برای روبروی هم قرار گرفتن و تقابل نخواهد بود؛ هر چند که ممکن است اختلاف سلیقه که امری طبیعی است، وجود داشته باشد.

معاون امور آثار سینمایی و سمعی و بصری سازمان سینمایی کشور برگزاری جشنواره فیلم فجر را در رشد و اعتلای سینمای ایران بسیار موثر دانست و اعتبار سینمای ایران را از رهگذر همین 30 دوره از جشنواره فیلم فجر عنوان کرد.

وی در مورد «بازار فیلم جشنواره فجر» یادآور شد: با توجه به اینکه من در سه دوره از جشنواره در بازار فیلم حضور داشتم، احساس می کنم ما در این بازار به طور نسبی موفقیت هایی داشتیم، اما راضی کننده نبوده است؛ متاسفانه بازار فیلم ما، بازار مطلوبی نبوده و ما با وجود داشتن آثار قابل توجه، کمتر توانستیم این بازار را مدیریت کنیم؛ به طوری که نتوانستیم آثارمان را به پخش کنندگان جهانی، بویژه پخش کنندگان معتبر بفروشیم، لذا باید این نقیصه را برطرف کنیم.

عرفان منش عنوان کرد: ما باید با همکاری بخش خصوصی به بازارهای فیلم جهان راه پیدا کنیم، به عنوان نمونه ما در حال حاضر هفته فیلم مسکو را در پیش رو داریم و این کشور نیز علاقه مند ورود فیلم های ایرانی به بازارهای مسکو است؛ این در حالی است که ما در بخشی از کشورها، بویژه در کشورهایی که بیداری اسلامی در آنها ایجاد شده، بستر بسیار مناسبی برای اکران فیلم های ایرانی داریم که بی استفاده مانده؛ همچنین به لحاظ فرهنگی و اشتراکات دینی می توانیم فیلم های خودمان را به بازار فیلم کشورهای مسلمان ارائه دهیم؛ خوشبختانه کوشش هایی نیز طی این دو سال گذشته صورت گرفته، اما این کوشش ها باید گسترده تر شود.

معاون امور آثار سینمایی و سمعی و بصری سازمان سینمایی تصریح کرد: سینمای ما ظرفیت های زیادی برای مخاطبان جهان اسلام دارد که به دلیل هویت های مشترک، درک بیشتری از آثار همدیگر خواهیم داشت؛ البته این مورد را هم فراموش نکنیم که بسیاری از علاقه مندان در کشورهای جهان اسلام - فارغ از دولت های خود - بشدت علاقه مند آثار ایرانی هستند؛ من در گفت و گو با یک هیئت مصری که به ایران سفر کرده بود، وقتی در همین باره صحبت می کردم، آنها گلایه مند بودند که چرا سینمای ایران از این فرصت استفاده نکرده است.

وی بیان داشت: یکی از راه های تاثیرگذار در ساحت سیاست خارجی هر کشوری، حضور در بازارهای فرهنگ و هنر جهان است، لذا ما باید در این زمینه، بیش از پیش تلاش کنیم.

عرفان منش در مورد همزمانی برگزاری جشنواره فیلم فجر در شهرستان ها با اشاره به بحث دیجیتالی شدن فیلم های سی و یکمین جشنواره فیلم فجر گفت: این موضوع فرصت افزایش همزمانی نمایش آثار در تهران و شهرستان ها را افزایش می دهد که این یک اتفاق میمون و مبارکی خواهد بود؛ با توجه به اینکه معمولاً هر ساله تعدادی از فیلم های کارگردانان شهرستانی نیز به جشنواره راه پیدا می کند، طبیعی است که مردم این شهرستان ها انگیزه بیشتری برای دیدن فیلم های همشهریان خود خواهند داشت.

معاون امور آثار سینمایی و سمعی و بصری سازمان سینمایی در خصوص بحث ریزش مخاطب سینمای ایران افزود: عنصر ریزش در مخاطب، همواره سینمای ایران را تهدید می کند و علت آن این است که در درجه اول، فیلمساز به مخاطب توجه نمی کند و این یک نقصان است؛ یکی از علل ریزش مخاطب این است که فیلمساز فیلمش را برای مخاطب نمی سازد.

وی افزود: ما همواره شاهد آثاری بودیم که بیشتر برای صندلی های خالی نمایش داده شده اند و این نشان دهنده این حقیقت است که هنرمند نگاهی به مخاطب نداشته است، بنابراین فیلمی که نتواند مخاطب را به سمت سینما بکشاند بی شک این فیلم فاقد استانداردهای لازم و مطلوب سینما خواهد بود، اما فیلمی که شایستگی دیدن را داشته باشد، مردم برای دیدن آن به سینماها خواهند رفت، البته ممکن است استثناهایی هم وجود داشته باشد، اما فیلم های پرمخاطب به طور متعارف، فیلم هایی بودند که هنرمند با هنرمندی خود و مدیران سینمایی با اعمال مدیریت درست خویش توانسته اند مردم را به درون سینماها بکشانند.

عرفان منش در پایان خاطرنشان کرد: سینما برخلاف تلویزیون بشدت به بخش خصوصی متکی است، بنابراین در سیاست های مدیریتی ضرورت دارد ما صنعت چرخ سینما را هم بچرخانیم و به سمت فیلم هایی برویم که هم ارزش سرمایه گذاری داشته باشند و هم رضایت مندی مخاطبان را جلب کنند؛ اصولاً سه عنصر جذب مخاطب عبارتند از «محتوای صحیح و سازگار با فرهنگ انقلاب اسلامی»، «باورهای مردم مسلمان» و «کیفیت بالا و استاندارد قوی» که این فیلم ها می توانند مخاطب را به سینما بکشانند، بنابراین اگر فیلمی یکی از این سه عنصر را نداشته باشد ریزش مخاطب آن حتمی خواهد بود.