«ویتامین سه» توانسته مخاطب خود را جلب کند / خاطره روز اربعین در روستایی که مردمش مرا شناختند

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ این روزها اگر مخاطب شبکه 3 باشید؛ حتما صبح ها و یا شب ها برنامه ویتامین 3 را تماشا کردید.

 

برنامه ای که با وجود مدت زمان کمی که از شروع اش گذشته اما توانسته است مخاطبان زیادی را به خود اختصاص بدهد.

 

به همین منظور تصمیم گرفتیم تا با سید علی ضیا مجری این برنامه تلویزیونی گفت و گویی داشته باشیم.

 

متن ذیل حاصل گفت و گوی یک ساعته ما با علی ضیا است که از دغدغه ها و خاطراتش برایمان گفته است:

 

سیدعلی ضیاء هستم  دانشجوی مکانیک گرایش جامدات؛ از سال 83 وارد رادیو جوان و از اسل 21 اسفند 88 وارد تلویزیون شدم با برنامه در شبهای آفتابی وارد رادیو شدم و آخرین برنامه هم نفس عمیق بود و اکنون هم در رادیو جوان با برنامه اینجا شب نیست را روزهای سه شنبه با سردبیری افشین حسین‌خانی کار و فعالیت می کنم. با اجرا در برنامه گوینده جوان وارد تلویزیون شدم.

 

 

در مورد برنامه ماه عسل که اجرای آن را به بنده سپردند معتقدم هر کسی جای خودش قرار دارد و احسان علیخانی جایگاه ویژه خودشان را دارند و مدیران صدا و سیما به این تصمیم رسیدند که بنده به جای احسان علیخانی برنامه ماه عسل را اجرا کنم و خیلی خوشحالم از اینکه این اعتماد را به من کردند و امیدوارم که حال مردم را به نکرده باشیم و ما در برنامه ویتامین 3 می گوییم که می خواهیم حال مردم را خوب کنیم ولی در برنامه ماه عسل چون خاصی بود فشارهایی عجیب و غریب بر من وارد بودش از جانب افراد یک نمی‌خواستند حال مردم خوب باشد و فارغ از اینکه مردم برایشان مهم باشد خودشان مهم بودند و در این راستا تمام تلاش‌هایشان را هم انجام دادند.

 

 

 

در ماه عسل شب‌های خیلی خوبی و خاطره‌انگیزی داشتیم مخصوصا شبی که دو معلول در برنامه ما حاضر شدند که برنامه خیلی خوبی شد و علی موسوی که گردنش هم تکان نمی‌خورد و تنها قادر به بیان کلمات و حرف زدن بود موفق شدیم با کمک‌های مردم براش خونه، ویلچر، لب‌تاپ بخریم مشکل دانشگاهش در حال بررسی و حل شدن قرار گرفت.

 

امیرقلعه‌نوعی پس از برنامه با من تماس گرفت و علی موسوی فردا به تمرین استقلال رفت و با همه آنها عکس گرفت و کتاب ترانه‌هایش به زودی چاپ می‌شود که با همت مردم انجام شد.

 

 

در خصوص اجرا در تلویزیون و رادیو و اینکه کدامیک بهتر است باید بگویم در هر دو رسانه و مدیا سختی‌های خودش وجود دارد و بسیار دشوار است ولی باید بدانیم که این دو فضا از همدیگر متفاوت است چرا از نظر مخاطب و هم از نظر کلامی و باید هوشمند بود تا تفاوت این دو را دریابیم.

 

 

آمارها نشان می دهد که ویتامین سه توانسته مخاطب خودش را جلب کند و مردم به خاطر این برنامه از خوب بیدار می‌شوند و برنامه را مشاهده می‌کنند و هیچ چیز بالاتر از این نیست که برنامه به این خوبی مخاطب داشته باشد.

 

 

 

در روز اربعین در روستایی بودم و زمانی که مردم منو دیدند به منازل خودشون رفتند و عکس‌های خودشان را آوردند و آن لحظه انگار دنیا را به من دادند یعنی مردم دارند برنامه ویتامین سه را می بینند و دوست دارند که عکس‌هایشان در دیوار برنامه خودشان ببینند و برنامه ویتامین سه تلاشش این است که به مخاطب دروغ نگوییم و تلاش کنیم مردم خودشان را ببینند.

 

بخش زیادی از این برنامه در جذب جوانان است و فارغ از نشاط بخشیدن به مردم در گیر کردن جوانان با رسانه ملی و تماشای برنامه تلویزیون است و ما سبک زندگی‌های دانش‌‌‌آموزان، دانشجویی، دینی از نظر جوانان، خلاقیت، ازدواج و هدایت‌ها مربوط به فضای جوانان است و به نظر من هدف اصلی این برنامه جوانان است.

 

 

تا حالا این اتفاق برای من در تلویزیون نیفتاده است که تذکری بگیرم ولی قطعا مدیران تمام تلاششان در راستای حمایت از مجریان برنامه‌های خودشان است در مدیریت فعلی که آقای زین‌العابدین هستند؛ کاملا مشهود است که از من و برنامه ویتامین سه حمایت می‌کند بعضی از حمایت‌ها در فضایی است که ما اصلا متوجه نمی‌شویم و بعضی حمایت‌ها در راستای ارائه ایده و نظریات است نشان دهنده دغدغه ایشان است در تلویزیون برای من نه ولی در رادیو طبیعی است و قطعا اگر نامه یا تذکری داده می‌شود در راستای بهتر شدن برنامه است.

 

این لطف مردم است، که به بنده دارند که وقتی اسمم در اینترنت سرچ می شود وبلاگ های زیادی به اسم من وجود دارد؛ تمام تلاشم این است که فاصله خود و مخاطبینم را کم کنم و در دل مردم باشم و خدا را شاکرم آنقدر پول ندارم که صاحب خانه شوم و می‌دونم که مردم چه دغدغه هایی دارند و امیدوارم که همیشه خداوند لطفش شامل حال ما شد و من دور از مردم نباشم و این‌ها همه از لطف مردم است.

 

 

شنونده رادیو جوان در دوران دانشجویی بودم و ساعت 8 صبح از خواب بیدار می شوم رادیو جوان گوش می کردم و می‌خوابیدم که در یکی از شنیده‌های رادیویی‌ام بود که تماس گرفتم و کسی که تلفن را جواب داد هم دانشگاهی من بود و با همدیگر آشنا شدیم و آهنگ رضا یزدانی پخش می‌شد.

 

 و من که کار نویسندگی می‌کردم را به رادیو معرفی کردند و به عنوان نویسنده از سال 83 وارد رادیو شدم و از سال 85 گوینده شدم.

 

 

 

اولین برنامه زنده در شب‌های آفتابی تولیدی بود و اولین باری که پشت میکروفون رفتم ساعت 10 شب بود که گفتند ساعت را اعلام کن که به جای اینکه بگم ساعت 22، اینجا تهران است، صدای جمهوری اسلامی ایران.

 

رادیو جوان گفتم که ساعت 10، رادیو جوُون، که خاطره شیرینی بود.

 

 

از همین جا از همه کسانی‌که منو حمایت می‌کنند و همچنین افرادی که حمایت نمی‌کنند تشکر می‌کنم.

 

و من در پایان مصاحبه می‌گم که ما کلیه تلاشمان را می‌کنیم برای همه مردم ایران برنامه بسازیم نه کسانی‌که ما را می‌بینند بلکه برای افرادی که ممکن است ما را هم نبینند و ازشون می‌خواهم که برنامه «ویتامین 3» را ببینند.