به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ لاله جعفری درباره نام قصه‌های این مجموعه گفت: «12 تا بچه»، «آتش اژدها کوچولو»، «اینجوری!»، «بپر بالا»، «جیب پاره»، «کله پوکها»، «گوش سوتی»، «گوشواره قرمزی»، «نوکم می چکد!» و «یخچالی که گرم شد» عناوین این مجموعه را تشکیل می‌دهد.
وی افزود: همان‌طور که از نام این قصه‌ها پیداست، اکثر شخصیت‌ها در آن ها حیوان یا اشیاء‌اند و از نظر ساختاری قصه‌هایی کوتاه و مشابه را شامل می‌شوند که با ماجراهایی شروع شده و در آن ها سعی شده از توضیح اضافه پرهیز شود و نویسنده خیلی زود سر اصل مطلب برود.
جعفری ادامه داد: از آنجا که مخاطب این کتاب‌ها خردسال هستند، تلاش کرده‌ام که از راه خواندن این قصه‌هابچه ها متوجه اشیاء پیرامونشان شوند؛ به طوری که وقتی چیزهای اطرافشان را می‌بینند از آنها تصور مانند یک موجود زنده داشته باشند و بتوانند با آنها ارتباط برقرار کنند. به عبارت دیگر قصد من ایجاد نوعی از جاندار انگاری در خردسالان بود.
این نویسنده درباره آسیب‌شناسی این حوزه از ادبیات هم گفت: به نظر من بزرگترین ضعفی که در این زمینه وجود دارد، این است که همیشه فکر می‌کنیم حتما باید در قصه‌هایمان به بچه‌ها درس بدهیم؛ البته من از نقش آموزشی و تربیتی داستان غافل نیستم و اگر این نقش به طور غیر‌مستقیم در قصه‌ها ایجاد شود، خیلی هم خوب و تاثیرگذار است؛ اما باید دانست که داستان‌ها در درجه اول باید جنبه سرگرمی داشته باشد و در ضمیر ناخودآگاه کودک یا خردسال تاثیر بگذارد.
نویسنده قصه‌های مامانی با بیان این‌که در ادبیات تالیفی برای کودکان و خردسالان جسارت نداریم، افزود: همیشه می‌خواهیم همه چیز و همه کس عاقبت بخیر شوند و در این میان جسارت را سانسور می‌کنیم و با این انگیزه که کارمان بدآموزی نداشته باشد، از بیان تجربه‌هایی که هر کودک و خردسالی ممکن است در زندگی داشته باشد پرهیز می‌کنیم و آثاری تکراری و شعاری ارائه می‌دهیم.
وی خاطر نشان کرد: می‌توان در قالب ادبیات، تجربیاتی را توصیف و تشریح کرد که شاید قشنگ نباشد ولی هر بچه‌ای تمایل دارد آن را درک کرده و حتی تجربه کند؛ بیان چنین اموری در ادبیات باعث می‌شود که آن مخاطب کودک یا خردسال خودش را جای شخصیتی که کار منفی انجام داده و متوجه اشتباهش شده بگذارد و دریابد که کار خوبی نبوده است؛ از این طریق هیجانی که برای انجام کارهای منفی در کودک وجود دارد، فروکش می‌کند؛ زیرا او کاملا با شخصیت داستان هم‌ذات پنداری کرده و دیگر دوست ندارد آن کار را انجام دهد.