گروهبین الملل ‹خبرگزاری دانشجو›: کمیته حقوق بشر سازمان ملل بارها و بارها از وضعیت فاجعه بار اسرای فلسطینی در بند زندانهای رژیم صهیونیستی انتقاد کرده است ولی این وضعیت در چند سال اخیر بسیار بی رحمانه تر شده است.
بازداشت و اسارت یکی از ابزارهای مورد استفاده اشغالگران علیه مبارزان و نیروهای مقاومت فلسطین وعرب است. هنوز اشغالگران هزاران تن از اسرا و بازداشت شدگان را در سیاه چال های خود نگه می دارند.
رژیم صهیونیستی بعد از اشغال کرانه باختری و نوار غزه از سال 1967 تا کنون سیاست های سختگیرانه ای را علیه فلسطینیان در پیش گرفته و زندان ها و مراکز بازداشت و بازجویی روح و روان آنان را تخریب و نابود کرده اند. ده ها هزار تن از فلسطینیان از جمله کودکان، سالخوردگان، مردان و زنان گرفتار این زندان ها شده اند. بنا به برخی از برآوردها هفتصد و پنجاه هزار تن از فلسطینیان در طول زندگی خود دست کم یک بار بازداشت و زندانی شدن را تجربه کرده و نزدیک به دوازده هزار تن از زنان و دختران و ده ها هزار کودک و خردسال مدتی از عمر خود را در زندان ها و بازداشتگاه های اشغالگران سپری کرده اند.
بنابراین یک چهارم ساکنان کرانه باختری و نوارغزه حد اقل یک بار در طول عمر خود بازداشت و زندانی شده اند که مدت بازداشت آنان نسبت به افراد متفاوت بوده است؛ برخی از آنان به طور موقت تا سه ماه تحت بازداشت قرار داشتند و عده ای نیز چندین بار به حبس ابد محکوم شده اند. چنین آمار و ارقامی با توجه به تعداد بازداشت شدگان و یا سال های محکومیت آنان، در جهان در بالاترین سطح قرار دارد.
زندان هایی که رژیم صهیونیستی بیش تر آن ها را از دوران قیمومت انگلستان به ارث برده است، به مراکز مرگ تدریجی روح و جسم عرب ها به ویژه فلسطینیان تبدیل شده اند.
موشه دایان وزیر جنگ پیشین اسراییل در نظر داشته است که فلسطینیان را در زندان های این رژیم به موجودات بی ارزش و بی هویتی تبدیل کند که ماهیت انسانی خود را از دست بدهند و به صورت موجودات پوچ و توخالی درآیند و سربار جامعه باشند.
زندان های رژیم صهیونیستی برای تحقق چنین هدف پلیدی به تمامی ابزارها و عناصر مورد نیاز مجهز شده اند. اسیر فلسطینی از همان آغاز بازداشت خود با شرایط و شیوه هایی مواجه می شود که همگی در راستای نابودی روح و جسم وی هستند تا به هیچ وجه نتواند دوباره به هویت انسانی خود دست یابد.
زندان های اسراییلی زیادی از شمال تا جنوب فلسطین اشغالی پراکنده شده اند. این زندان ها به صورت دژهای اسرار آمیزی در آمده اند و صرفا کسانی با آن ها آشنا هستند که دوران اوج جوانی و عنفوان عمر خود را در این سیاه چال ها گذرانده باشند. این زندان ها برای اسرایی آشنا و مانوس هستند که بخشی از عمر خود را در داخل آن ها سپری کرده باشند.
حصارهای بلند، سیم های خاردار، سلول های تاریک، فضاهای تنگ و تار، هوا و نور کم، خورشید پس پرده و دیوارهای دلگیر سلول ها بهترین دوران زندگی هزاران تن از انسان های مخلص و صادق و مجاهدانی را تباه ساخته اند؛ انسان های مخلص و مجاهدی که سال های متمادی از کمترین شرایط زندگی؛ از آزادی، همسر، فرزندان و دیدار خانواده و دوستان بی بهره و از آب و غذا و خانه مناسب محروم مانده اند و بردبار و پایدار در برابر سختی های زندان و سنگدلی های زندانبانان ایستادگی کرده اند.
بی تردید شرایط زندگی اسرای فلسطینی در این زندان ها به معنی واقعی کلمه دردناک و استخوان سوز است و آن چه که در این زندان ها می گذرد، اهانت به شرافت و کرامت انسان فلسطینی است.
بیش تر این بازداشتگاه ها در واقع همان پادگان های ارتش اسراییل، نهادها و مراکز نظامی و غیر نظامی هستند. به خاطر تراکم بازداشت شدگان فلسطینی در پایگاه های نظامی صهیونیست ها که تعدادشان در سال های رویارویی با اشغالگران رو به فزونی بود، بسیاری از این پادگان ها و پایگاه ها به مراکز بازداشت و زندان تبدیل شده اند.
بی تردید شرایط زندگی اسرای فلسطینی در این زندان ها به معنی واقعی کلمه دردناک و استخوان سوز است و آن چه که در این زندان ها می گذرد، اهانت به شرافت و کرامت انسان فلسطینی است.
بیش تر این بازداشتگاه ها در واقع همان پادگان های ارتش اسراییل، نهادها و مراکز نظامی و غیر نظامی هستند.
به خاطر تراکم بازداشت شدگان فلسطینی در پایگاه های نظامی صهیونیست ها که تعدادشان در سال های رویارویی با اشغالگران رو به فزونی بود، بسیاری از این پادگان ها و پایگاه ها به مراکز بازداشت و زندان تبدیل شده اند.این زندان ها از نظر جغرافیایی پراکنده هستند و بیش ترشان در مناطق اشغالی سال 1948 مانند؛ نفحه، بئرالسبع، عسقلان، الرمله، نوی ترسنا، تلموند، انصار 3، کفاریونا، شطه، عتلیت، الدامون و الجمله ساخته شده اند. علاوه بر این مناطق، در شهر قدس نیز زندان هایی همچون بیتح تکفا، مجدو، هشارون، بیت ایل، کدومیم و المسکوبیه وجود دارد.
ایجاد زندان های سری جنایتی است که با قوانین بین المللی که بر معیارهای جهانی و ویژگی های مشخصی برای زندان ها و رفتار زندانبانان تصریح دارد، در تضاد و تعارض است. بر همین مبنا سکوت در این زمینه جایز نیست بلکه باید افکار عمومی جهانیان در این زمینه روشن و تحریک شود تا چنین کاری آشکار و مفتضح گردد زیرا وجود زندان های سری جنایت جنگی به شمار می رود که اشغالگران حتی بر خود روا می دارند.