به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»،آنچه نیمه شب جمعه 28 تیرماه در برنامه سینمایی «هفت» اتفاق افتاد، فراتر از تصور بود، در ماههای اخیر «هفت» آنچنان افت کرده بود که گمان نمیرفت بتوان در آن بحثی چالشی را پیش گرفت و درباره وضع موجود سینمای ایران به برداشتی درست رسید.
بسیاری از اهالی سینما که بحثهای این برنامه برایشان مهم بود دیگر تمایلی به دیدن آن نداشتند، برنامه مدتها بود بی رمق، بدون ستاره و با کمترین اثرگذاری پیش میرفت. اما جمعه شب با برگزاری مناظرهای بین دو طیف فکری و گفتگوی آنها درباره مسائل خانه سینما که از بحثهای روز سینمای ایران است این برنامه بیش از پیش به رسالت خود نزدیک شد.
سینمای ایران مدتی است درگیر بازگشایی خانه سینما است، اما به علت تصمیم گیری مدیریت سازمان سینمایی مبنی بر بازگشایی خانه اصناف سینمای ایران به جای خانه سینما و دستور تعلق ساختمان این نهاد به هیئت مدیره جدید منجر به مناقشات گسترده در سطح سینما و اهالی این هنر شد. تلاش برای ثابت کردن حقانیت اعضای خانه سینما قبلی، و از طرف دیگر مدعی قانونی بودن هیئت مدیره خانه اصناف سینمای ایران تازه، باعث شد
برنامه «هفت» با تدارک یک مناظره چالش برانگیز مخاطب را در مقام قاضی قرار دهد تا او بتواند بر مبنای استدلال و منطق دو طرف حقانیت هر کدام را قضاوت کند.
اجرای محمود گبرلو سردبیر و مجری این برنامه نسبت به برنامههای پیشین بهتر و دور از محافظه کاری بود. چنین برنامهای که باید پا به پای مسائل روز سینما حرکت کند، میطلبد با ایجاد فضایی باز و مناسب، بستری برای کنکاش و واکاوی موضوعات به روز سینما را فراهم کند. تا با به چالش کشیدن مسائل روز سینما در پویایی این هنر، تاثیرگذار باشد.
شاید پیش آوردن بحثهای این چنینی در برنامه «هفت» کمی برای مسئولین تلویزیون غیرمتعارف باشد، این بحثها میتواند زمینه طرح مسائلی را پیش بکشد که تلویزیون معمولا به آنها نمیپردازد، امکان دارد گبرلو برای رد و بدل شدن بعضی الفاظ و توضیحها از مسئولان تلویزیون کارت زرد بگیرد، اما واقعیت این است که پرده برداشتن از مشکلات سینمای ایران است که میتواند جایگاه حرفهای «هفت» را ارتقا دهد.
پخش گفتگوهای ساده و میزگردهای خنثی نیاز سینمای ایران، آن هم در مقطع بحرانی فعلی نیست. مناظره همایون اسعدیان و حسین فرحبخش جدا از حقایقی که درباره دو طیف مختلف درگیر در ماجرای خانه سینما روشن کرد، نشان داد «هفت» همچنان می تواند پربیننده و جذاب باشد، اگر دیوارهای بلند محافظه کاری را پشت سر بگذارد و به بیان حقایق بپردازد