گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو» - میثم آخوندی؛ گمانه زنی درباره کابینه حسن روحانی ساعات پایانی خود را می گذراند و درجه حدس و گمان‌های مختلف در 48 ساعت گذشته بالاترین عدد ممکن را نمایش می دهد.
زورآزمایی گزینه‌های مختلف برای تصدی کرسی‌های وزارت در تلکس خبرگزاری‌ها در حالی آخرین ساعات خود را سپری می‌کند که شعاع حرکتی حدس و گمان‌های رسانه‌ای روز به روز تنگ‌تر می شود.
رئیس جمهور منتخب که با شعار اعتدال کلید‌دار پاستور شد شاید اکنون سخت‌ترین روزهای زندگی سیاسی خود را می گذراند، از فشار افراد معلوم الحال و ناموفق در عرصه سیاسی در هشت سال اخیر جهت به کرسی نشاندن حرف‌هایشان تا گعده ها و نشست و برخاست‌های اشخاصی که حول یک هدف مشترک گام بر می‌دارند.
افرادی که برای نشاندن تیر اهدافشان از طریق رئیس جمهور منتخب به سیبل افراط‌گرایی تلاش فراوانی مصروف داشته‌اند.
سه شنبه شب بود که منزل آیت الله افرادی را به خود دید که نشاندن همگی آنها دور یک میز شاید در یک موقعیت نرمال نیازمند پروسه‌ای طولانی‌مدت باشد.
حضور سید حسن خمینی و سیدمحمدخاتمی در منزل رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام شائبه‌هایی مبنی بر ناخرسندی برخی طیف‌های اصلاح‌طلب از بعضی متصدیان کرسی‌های پاستور حکایت داشت؛ خبری که برخی جراید نزدیک به هاشمی رفسنجانی نیز بر آن مهر تأیید زدند.
روزنامه آرمان در شماره روز شنبه (12/05/92) خود نوشت: مهمترین جلسه روزهای اخیر، سه شنبه (08/05/92) در منزل رئیس مجمع تشخیص مصلحت برگزار شد و بزرگان به دور هم نشستند و برای آینده برنامه‌ریزی کردند؛ البته احتمالاً برای آینده‌ای نزدیک که روز تحلیف یازدهمین رئیس جمهور نتایج آن مشخص خواهد شد.
روزنامه آرمان در ادامه صراحتاً اعلام می کند که نتیجه رایزنی‌های خاتمی و سیدحسن با هاشمی احتمال منتفی شدن گزینه رحمانی فضلی برای تصدی پست وزارت کشور است.
این در حالی است که پیش از این اصلاح طلبان تاکید داشتند که به سمت سهم خواهی نخواهند رفت و اجازه خواهند داد روحانی آزادانه و بدون تحمل فشاری به تعیین نفرات کابینه خود بیندیشد.
عارف در گفت‌و‌گو با «خبرگزاری دانشجو» تاکید داشت که اصلاح طلبان در کابینه روحانی در پی سهم خواهی نیستند؛ نکته ای که زیباکلام، کارشناس اصلاح طلب مسائل سیاسی نیز در اظهارنظری جداگانه بر آن مهر تایید زد.
گل یا پوچ وعده‌های اصلاح‌طلبان در بزنگاه مراسم تحلیف
در حالی که در گل یا پوچ وعده های برخی اصلاح طلبان شاهد خالی بودن قول و قرارهای آنها در بزنگاه حساس مراسم تحلیف هستیم، این نکته در ذهن متبادر می شود که خالی بودن عریضه سیاسی آنها در طی این مدت اندک از عملی شدن وعده هایشان آن هم پس از هشت سال اغمای سیاسی، پالس های مثبتی به سمت افکار عمومی جامعه منتشر نخواهد کرد.
حال این سوال مطرح می‌شود که اگر بنای رایزنی یا اصطلاحاً لابی را - در نگاه خوشبینانه - به این جلسات اطلاق کنیم و به قول نایب رئیس مجلس آن را نوعی امر به معروف و نهی از منکر! فرض کنیم، نقش آیت الله در انتخاب وزرای کابینه در پازل منطق و سیاست چیست که اصلاح‌طلبان باید رنج زحمت میزبانی از خودشان را به حضرت آیت الله بدهند؟
در این میان چه سهمی را می‌توانیم در انتخاب آزادانه رئیس جمهور منتخب برای تعیین کرسی‌های وزارتخانه‌ها در نظر بگیریم؟
این‌ها سوالاتی است که شاید برای یافتن پاسخ آن راهی جز نگریستن به مسیر آینده سیاسی کشور نیست؛ مسیری که اگر قطار اعتدال در مسیر صحیح خود هدایت شود و سُقلمه افراطیون این تعادل را به هم نزند، قطع به یقین فواید بسیاری برای مجموع الشرایط کشور در چهار سال آینده در پی خواهد داشت.
بی تردید تن سپردن دولت یازدهم به خواسته های غیر عقلانی و رادیکال مآبانه طیف قلیلی که دولت یازدهم را به منزله پلی برای عبور از شرایط کنونی شان می پندارند، شرایط مثبتی را رقم نخواهد زد.
امری که البته از سوی مردی که خود را رئیس جمهور تمام مردم ایران می داند و به فرموده مقام معظم رهبری آزمون خود را در طی این سی و اندی سال از انقلاب اسلامی پس داده، بعید و دور از ذهن به نظر می رسد.
شما راي از کساني گرفته ايد که از افراطي گري و آشوب حسته شده اند و سخت به نظام پايبند هستند.