گله‌مندی‌های ساعد باقری از دولت دهم/سال‌های سیاه گذشته و بلایی که بر سر فرهنگ آمد!

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، مراسم دیدار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اهالی شعر و ادب در گرامیداشت روز شعر و ادب فارسی، شب گذشته با حضور جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ غلامعلی حدادعادل، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و جمعی از شعرای کشورمان در باغ زیبایی وزارت ارشاد برگزار شد.

حمیدرضا برقعی، رضا اسماعیلی، علیرضا قزوه، حمید سبزواری، اسماعیل آذر، مصطفی محدثی خراسانی، مصطفی رحماندوست، رضا فیض، فاضل نظری، ساعد باقری، سهیل محمودی، عبدالجبار کاکایی، علی موسوی گرمارودی، محمدحسین جعفریان، عفت شریعتی از جمله میهمانان این مراسم بودند.

در ابتدای این مراسم سعید طوسی، قاری ممتاز کشورمان آیاتی چند از قرآن کریم را تلاوت کرد. سپس اولین فردی که با اعلام مجری برای قرائت شعرش آمد، علی موسوی گرمارودی بود.

بعد از او، حمیدرضا برقعی، شاعر آیینی کشورمان شعری «از زبان ایران» قرائت کرد که بارها از سوی حضار که خود، شاعر و شعرشناس بودند، تحسین شد.

پس از وی ساعد باقری، از شاعران کشورمان پشت تریبون رفت و یکی از اشعار خود را برای جمع خواند و سپس قدری در خصوص وزیر ارشاد به سخنرانی پرداخت.

وی در سخنان کوتاهی از جنتی به سبب عملکردش در همین یک ماه و چند روز وزارتش تقدیر کرد.

باقری که از دولت قبل دل پری داشت، گفت: من نیز از جمله افراد متعددی بودم که در ابتدا با وزارت جنتی مخالفت کردم و از معدود افرادی بودم که با رایزنی های بسیار تلاش نمودم تا جنتی وزیر نشود، اما وقتی نطق وی در مجلس را شنیدم خوشحال شدم.

شاعر کشورمان همچنین ادامه داد: نگرانی من به سبب روابط نسبی وی نبود. نگرانی من به خاطر خود او بود؛ زیرا کار فرهنگی و ارتباط با هنرمندان ظرافت های بسیاری می طلبد.

باقری در پایان خطاب به جنتی گفت: نطق شما در مجلس چراغ امید را روشن کرد. از امام علی (ع) روایت شده که هیچ چیزی برای مسئولان بهتر از پایبندی به پیمانشان نیست. ما نطق شما در مجلس را پیمان شما می دانیم.

مصطفی رحماندوست، شاعر و ادیب کشورمان سخنران بعدی این مراسم بود.

وی که موضع بسیار تندی در قبال دولت قبلی گرفته بود، گفت: چند سالی بود وزارت ارشاد را دور انداخته بودیم. بارها مرا به این باغ زیبای وزارت ارشاد دعوت کردند، اما رغبتی برای آمدن نداشتم. با وجود آن که سمت های مختلفی در این وزارت داشتم، اما حتی برای بیمه ام هم در این چند سال نیامدم.

رحماندوست تصریح کرد: آقای جنتی یک بار گفتند هنرمندان به خانه مادریشان برگردند. البته یواشکی بگویم که وزارت ارشاد هیچ گاه خانه مادری نمی شود. شاید خانه نامادری و موی دماغمان شود، اما نامادری مهربان هم خوب است. ما دلمان می خواهد به خانه مان برگردیم، اما در سال های سیاه گذشته بلایی بر سر فرهنگ آمد که بر سر اقتصاد ما آمد و به این سادگی نمی شود از بین برد.

وی در ادامه گفت: یک نفر غیر ارشادی را بگذارید تا کتاب های هفته و کتاب های ماه را ورق بزند. ببیند اسم چه کسانی نیست و اسم چه کسانی زیادی هست.

در اینجای جلسه بود که سهیل محمودی با خنده ای بلند و تحسین رحماندوست شروع به تشویق وی نمود.

همچنین رحماندوست ادامه داد: من به عنوان یک مدعی می گویم ببینید کتاب چه کسانی را هیئت داوران به عنوان کتاب سال برگزیده، سپس در معاونت فرهنگی گفتند رحماندوست علیه وزارت ارشاد حرف می زند، پس نامش را خط بزنیم.

رحماندودست در پایان دلیل حضور در این جمع را این گونه مطرح کرد: من به حکم دفاعی که از روحانی کردم، احترام گذاشتم و دعوت شما را لبیک گفتم، اما نمی دانم ادامه پیدا می کند یا نه. امیدوارم معاون فرهنگی که انتخاب می کنید اهل کتاب و قلم و چاپ و سانسور نیز باشد.

سهیل محمودی که کم کم در قامت فردی لمپن خودنمایی می کرد، پس از سخنرانی وی بلند بلند «به به» و «احسنت» می گفت و به قدرت هرچه تمام تر دست می زد.

سپس افشین علا، از دیگر شاعران حوزه کودک کشورمان به سخنرانی پرداخت. وی گفت: همگان می دانند شعر کودک بعد از انقلاب اسلامی پیشرفت کمی و کیفی خوبی داشت، اما همزمان با چنین رشد و اعتلایی، وضعیت شعر کودک در این روزها، خوب نیست. شعر کودک می توانست افتخاری جهانی باشد، اما آرام آرام با سری دوزی ها و تولیدهای انبوه از دست می رود.

وی ادامه داد: خود من چند سال است به نشانه اعتراض هیچ کتابی را چاپ نکرده ام؛ زیرا در میان کتاب های نامناسب گم می شود.

علا در پایان گفت: من هم خوشحالم توانستم پس از سال ها انزوا با طیب خاطر در جمعی که رسمی و دولتی هست، شرکت کنم.

اکرامی فر، شاعر، نویسنده و روزنامه نگار از دیگر سخنرانان این جلسه بود. وی در ابتدا گفت: من از وزارت ارشاد مطالبه ای و نه از هیچ کس دیگر مطالبه ندارم. مستغنی تر از آنم که از کسی مطالبه داشته باشم. این مطالبه نداشتن به معنای استغنای شاعران است.

سهیل محمودی که تا اینجای جلسه حضور خود را به اثبات رسانده بود، با تمسخر «عجب» می گفت. البته من که چند صندلی با وی بیشتر فاصله نداشتم برخی کلمات و رفتارهای تمسخرآمیز وی و همراهانش را می دیدم، نه آنکه با صدایی بلند این مطالب را بیان کند.

اکرامی فر ادامه داد: شعر همان است که مقام معظم رهبری فرمودند؛ سرمایه ملی. هیچ تعریف دیگری نه به آن اضافه و نه از آن کم می کنم. شعر وسیله ای است که ارتقای فرهنگی ایرانیان را در جهان به اثبات می رساند. من می خواهم شعر را با دیگر معاونت های شما پیوند بزنم. شما معاونت هنری دارید. خوشنویسان شعر همین آقایان را می نویسند. در موسیقی شعر همین آقایان را می خوانند. در معاونت سینمایی نیز مطلع و مقطع فیلم های سینمایی شعر این آقایان است. در معاونت مطبوعاتی نیز شعرهای آقایان و خانم ها زینت بخش سایت ها و روزنامه هاست.  در معاونت فرهنگی نیز اگر شعر گل سرسبد نباشد، یکی از ارکان این معاونت هست.

این نویسنده کشورمان در ادامه توضیحات خود افزود: من در همین سالن از حسینی خواهش کردم حمایت یک یا دو فیلم را به کل شعر ایران بدهید. شعر مانند رستم است که رخش و اسلحه می خواهد؛ چون تورانیان به پشت دروازه ما آمده اند.

اکرامی فر در نهایت گفت: این مجموعه شعرا که در این جا جمع شده اند با هم متفاوتند، اما متخالف نیستند. شاعر مخالف شاعر دیگر نیست. این حسن را در آینده در این مجموعه خواهید دید.