زن در اجتماع؛
گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» - زهره سفید حاجی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران؛ آن هنگام که قرار بر تقسیم وظایف شد، زهرای مرضیه س از مولای متقیانع خواستند که امور منزل را به ایشان بسپارند و خود به امور خارج از منزل بپردازند؛ و این همان تقسیم کاری بود که مرضی رسول خداص قرار گرفت. با این وجود حضور حضرت زهرا س پیش و پس از رحلت نبی گرامی اسلامص، به وضوح در میان جامعه حس می شد؛ چه آن هنگام که برای زنان حکم می گفتند و مشکل گشای ایشان بودند و چه آن زمان که در رکاب امیرمومنانع خانه به خانه برای گرفتن بیعت می رفتند و چه آن زمان که برای بازپس گرفتن فدک خطبه می خواندند.
تمام آنچه گفته شد یک معنا بیشتر ندارد و آن اینکه با توجه به آموزه های قرآنی و اسلامی، "الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ." (سوره نساء، آیه 34) مردان سرپرست و نگاهبان زنانند و سکان دار مالی خانواده و تأمین احتیاجات خانه و خانواده برعهده مرد است. در این میان زن هیچ وظیفه و مسئولیت مالی ندارد، مادامی که مردی باشد که امور مادی او را پاسخگو باشد، نیازی به کار در خارج از خانه و کسب درآمد نخواهد داشت.
در حقیقت خداوند در راستای هدف آرامش و امنیت خانواده که مدنظر داشته است، مسئولیت های اضافه و بارهای سنگین متفرقه را از دوش زن برداشته است تا با فراغ بال بیشتری در خدمت خانواده باشد. چرا که وظیفه اولیه و اساسی یک زن در خانواده، همسری و مادری است و اسلام خواستار آن است که زن زندگی ساز و هنرمند باشد. هم عامل آرامش و سکون باشد و هم بهشت را زیر قدم خود داشته باشد؛ که اولی را در سایه خوب شوهرداری و دومی را در سایه تربیت نسل و مادری به دست خواهد آورد.
در صورتی که اشتغال زن نتیجه ای جز فشار مضاعف بر او ندارد؛ چراکه با مشابه شدن موقعیت زن و مرد، تکالیف خاص زنانگی و زن بودن از بین نمی رود، بلکه به تکالیف قبلی اضافه شده و او به زحمت و تکلیف دوچندان می افتد. و این در شرایطی است که خداوند تمام وظایف و مسئولیت های فرسایشی و تحمیلی جانبی را از دوش زن برداشته است تا تنها و تنها به مهترین مسئولیتش بیندیشد و برای آن برنامه ریزی کند و جسم و روح خود را دچار رکود و فرسایش ننماید. زیرا همان طور که امام راحل ره فرمودند: «زن مربی جامعه است. از دامن زن انسانها پیدا می شوند. مرحله اول مرد و زن صحیح از دامن زن است. مربی انسانها زن است، سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است. زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می کند و با تربیت صحیح خودش کشور را آباد می کند. مبدأ همه سعادت‌ها از دامن زن بلند می شود.»
با این وجود در هیچ کجای دین، زن از فعالیت های اجتماعی نهی نشده است. چنانچه در زمان پیامبرص نیز زنان فعالیت های زیادی را در جامعه داشتند، از شرکت در جنگ برای پرستاری از مردان گرفته تا راه اندازی کاروانهای تجاری و... . از این روست که شهید مطهرى می فرمایند: اسلام در عین این که نهایت اهمیت را براى پاکى روابط جنسى به عمل آورده، هیچ گونه مانعى براى بروز استعدادهاى انسانى زن به وجود نیاورده است؛ بلکه کارى کرده که اگر این برنامه ها دور از افراط و تفریط اجرا شود، هم روحیه ها سالم مى ماند، هم روابط خانواده ها صمیمى تر و جدى تر مى گردد و هم محیط اجتماع براى فعالیت صحیح مرد و زن آماده تر مىشود.
در نتیجه باید برای حضور زن در اجتماع یک سری شروط و ملاحظات قایل شد؛ اینکه علاوه بر رعایت حجاب و پوشش ظاهری، روابط اجتماعی میان زنان و مردان عفیفانه و در چهارچوب رفتاری مورد تایید اسلام باشد، از شروط اساسی ارتباط است. اما ملاحظه ای که نباید مورد غفلت قرار گیرد جریان داشتن اصول اولیه زندگی اسلامی و وظایف و کارکردهایی است که از یک زن به عنوان همسر و مادر توقع می رود. فراهم کردن محیط امن و سالم در منزل و تربیت نسل آینده و حمایت معنوی و روحی از همسر و غافل نشدن از خود و روحیات و نیازهای روحی و معنوی خود.
یعنی باید جامعه ای داشت که زنان تحصیلکرده و آگاهش در بزنگاه های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی حاضرند و نقش هایی را به عهده می گیرند، بدون اینکه ناچار باشند ضرورت های بی منطق محیط اداری و مقررات خشک آن را تحمل کنند. همان طور که حضرت آقا فرموده اند: «اسلام با کارکردن زن موافق است. نه فقط موافق است بلکه کار را تا آنجا که مزاحم با شغل اساسی و مهمترین شغل او یعنی تربیت فرزند و حفظ خانواده نباشد، شاید لازم هم میداند.» (25/9/71) یعنی لزوم حضور زنان در برخی از مشاغل و با توجه به ضرورت های مقطعی و خاص را عقل نیز تائید می کند ولی شروطی که ایشان بیان داشته اند به بیانی اصالت دادن به نقش های اختصاصی زنان و مشروط و تبعی دانستن حضور اجتماعی و اشتغال است. البته منهای موارد ضرورت مانند نقش هایی که حضور زنان را می طلبد یا نیازهای مادی زنان.
این یعنی تفاوت قایل شدن میان کار زنان به عنوان وظیفه و شغل واجب و لازم و حضور و فعالیت های اجتماعی زنان؛ امری که نه تنها جایز که حتی ضروری و لازم نیز هست.
تعداد نظرات: ۱۵
ارسال نظرات
اي کاش مي شد زنان و دختران جامعه ما نيز در عمل از مرضي رسول خدا (ص) تقليد کنند
حضرت فاطمه زهرا (س) الگوي تمام زنان جهان است.
نه تنها زنان بلکه مردان نيز از بايد از حضرت فاطمه زهرا درس بگيرند و زمينه لازم را براي خانواده فراهم کنند
شيطان زيبا جلوه ميدهد زشتيها را ... اگر ايمان داشته باشيم نه اسلام صرفا آورده باشيم اينطور نبايد فكر كنيم.اين داستان صحيح است....شخصي پدرش خادم امام رضا بود مدتي ميخواست ازدواج كند اما پيدا نميكرد به پدرش گفت رفتين براي تخليه ونظافت داخل ضريح از گرد خاك آنجا مقداري بياوريد هنگام نظافت پدر كاغذي از روي زمين برداشت و... در تهران كاغذ را به پسرش داد او بر چشمانش گذاشت و بازش كرد ديد در كاغذ چيزي نوشتند من دختري هستم ...ساله مشهدي ..آدرس خونه:... وامام رضا تو برام انتخاب كن ...اينها رفتن از تهران خواستگاري و ازدواج سر گرفت ...نتيجه عده ي كمي از بچه مذهبي ها در ذهنشان يك سري شبهات دارند كه اندكي اگر تيز بين باشي ميتوان آن را فهميد در ظاهر فرد ...انشالله خداوند همه را از نعمت تاهل با تعهد برخوردار كنند
يعني بدور از افراط وتفريط.
کار بيرون زن يعني اجازه دادن به غريبه ها که وارد زندگيش بشن! هر چقدر که من مواظب رفتارم باشم بازم در خطرم.....
مدير مسول سايت پيك دانشجو
دوست عزيز اگرچه اين بحث هيچ ارتباطي با خبر منتشره ندارد اما بايد بدانيم که نه امام حسن تفريط کرد ونه امام حسين افراط......هرکدام درزمان خود بهترين تصميم را براي احياي اسلام گرفتند.
متاسفانه اين يک شبهه وايرادي است که به امام حسن عليه السلام وارد ميکنند وبه قولي نعوذبالله ايشان را بي تدبير جلوه ميدهند.
اين را بايد هميشه به خاطر بسپاريم که:برنامه ريز وتئوريسين رفتار وحرکت امام حسين عليه السلام براي احياي دين اسلام که درمعرض نابودي قرار داشت،امام حسن عليه السلام بود.
هر زماني تصميم مقتضي خود را داراست.
تکليف معلومه