از آموزش عشق‌های مثلثی تا خیانت به یکدیگر!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» - میلاد ولیان، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادق(علیه السلام)؛ امروز در دنیایی زندگی می­کنیم که پر از ظلم ­و ­جور است، پر از گناه­ و ­تاریکی، پر از سرگرمی­های کاذب و مخرّب، پر از نفسانیت، پر از ضدّ فطرت­هاست. اقلیت سرمایه­داران، ظالمان و مستکبران، با رسانه­هایشان بر ذهن و فکر بشر امروز حاکمیت دارند و آن را به هر سویی که خود بخواهند می­برند. در این دنیا تا دلتان بخواهد ابزارها و وسایل گمراهی و ضلالت برای مردم وجود دارد و همین­طور در حال افزایش است. بسیاری­ از مردم­دنیا، مسخِ ­رسانه­ها شده اند. یک اقلیتی در دنیا با ذهن اکثریتی، بازی­ می­کنند. رسانه­ها کارکرد اصلی خود را کنار گذاشته­اند. رسانه­ها از ابزاری برای انتقال­پیام، تبدیل شده­اند به ابزاری برای سرگرم­کردن و مشغول­کردن انسان به مسائل غیرمهم، ابزاری برای مسخ بشر امروز، برای به فراموشی­سپردن فطرت اولیه­ بشر، برای نسیان انسانیت. در این بین، بیشترین هجمه، متوجه مسلمان­هاست. و در بین مسلمان ها، شیعه­ها؛ و در بین شیعه­ها، انقلابیون [خصوصاً ملّت ایران] هستند که کانون اهداف شیاطین انسان­نمای امروز قرار گرفته­اند.

 

صدها و شاید هزاران شبکه ماهواره­ای در طول شبانه­روز در حال تغذیه­ روح و فکر و ذهن مردم ایران هستند؛ به هیچ چیز رحم نمی­کنند؛ مقدسات دینی، نهاد خانواده، ارزش­ها، اخلاق، سیاست و... را هدف قرار داده­اند. برای هر سِنّی برنامه دارند؛ از کودک دو سه ساله گرفته تا پیران 70، 80 ساله، جامعه­ هدف اینها هستند. به کودکان آموزش سکس می­دهند، به همسران آموزش خیانت به یکدیگر، آموزش عشق­های مثلثی، ترویج همجنس­بازی، ترویج لاقیدی و بی­بندوباری، و...

 

صدا و سیمای مظلوم ما هم به تنهایی از پس اینها برنمی­آید. لازم است که همه­ مؤمنین دغدغه­مند در هر موقعیتی، در هر سطحی، با هر وُسع و توانی، هر کاری که از دستشان برمی­آید، در این جهت انجام دهند. در این مملکت، قریب به 20 سال پیش، فقط یک نفر بود که وضعیت این روزها را پیش­بینی می­کرد و خطر تهاجم­فرهنگی را به مسئولان و آحاد جامعه گوشزد می­کرد؛ اما کو گوش شنوای حرف ­حق!؟ کو دغدغه­مند؟ کو باغیرت؟ کو دردمند؟ کجایند امثال آقا سیّدمرتضی­آوینی که با قلم شیوای فطری خود، شیرازه­ تمدّن غربی را به چالش بکشند؟ کجایند مسئولان باغیرتی که جنگ­نرم را بفهمند؟

 

در دفاع­مقدس، هر کسی از هر قشری احساس ­تکلیف می­کرد: معلم، کارگر و کارمند، دانشجو و دانش­آموز، کاسب، روحانی، زن ­و ­مرد، پیر و جوان. در این جنگ­نرم که به مراتب سخت­تر و پیچیده­تر از جنگ ­نظامی است، آیا هیچک س نباید احساس تکلیف کند؟! چرا احساس نمی­کنیم که امروز هم در حال جنگیم؟ چرا خوابیم؟ چرا مسئولان در خلسه­اند؟ چرا هر کسی تصور می­کند، وظیفه­ دیگری است که در میدان باشد؟ همه مکلّفیم، بخصوص مسئولان.

 

 

امام­خامنه­ای­کبیر ارواحنا فداه می­فرمایند: «دشمن از راه اشاعه­ فرهنگ غلط - فرهنگ فساد و فحشا - سعى مى‏کند جوان­هاى ما را از ما بگیرد. کارى که دشمن از لحاظ فرهنگى مى‏کند، یک «تهاجم‏فرهنگى» بلکه باید گفت یک «شبیخون­فرهنگى»، یک «غارت­فرهنگى» و یک «قتل­عام فرهنگى» است. امروز دشمن این کار را با ما مى‏کند. چه‏کسى مى‏تواند از فضیلت­ها دفاع کند؟ آن جوان مؤمنى که دل به دنیا نبسته، دل به منافع شخصى نبسته و مى‏تواند بایستد و از فضیلت­ها دفاع کند. کسى که خودش آلوده و گرفتار است که نمى‏تواند از فضیلت­ها دفاع­کند! این جوان بااخلاص مى‏تواند دفاع کند. این جوان، از انقلاب، از اسلام، از فضایل و ارزش­هاى‏اسلامى مى‏تواند دفاع کند... اگر روحیه بسیجى را از دست دادیم چه؟ اگر به جاى توجّه به تکلیف و وظیفه وآرمان الهى، به فکر تجمّلات شخصى خودمان افتادیم چه؟ اگر جوان بسیجى را، جوان مؤمن را، جوان بااخلاص را - که هیچ­چیز نمى‏خواهد جز اینکه میدانى باشد که در راه خدا مجاهدت کند – در انزوا انداختیم و آن آدم‏پُرروىِ افزون‏خواهِ پرتوقّعِ بى‏صفاىِ بى‏معنویّت را مسلّط­کردیم چه؟ آن وقت همه­چیز دگرگون خواهدشد!» [22/4/1371]

 

کار بسیجی از سر دغدغه و درد و احساس تکلیف است؛ بسیجی حقوق و مزایا نمی­گیرد، اما مشتاقانه عطش ­فعالیت در عرصه مبارزه با دشمن را دارد. بسیجی فقط یک میدانی می­خواهد که در آن مجاهدت کند و بتواند افکار و اندیشه­های امام (ره) و رهبر انقلاب را نشر بدهد؛ چرا که این اندیشه­های ناب را حلال مشکلات و مسائل امروز جامعه می­داند. به همین خاطر است که فعالیت­های مخلصانه­ بسیجیان، بسیار اثرگذارتر و نافذتر است از کارهایی که برخی مسئولان و نهادهای دولتی از سر اجبار و بخشنامه و گزارش رد کردن انجام می­دهند. مسئولان باید پاسخگو باشند! باید پاسخ دهند که در مقابل تهاجم تبلیغات و رسانه­ها و جنگ ­نرم دشمن، برای حفظ سلامت دین و زندگی مردم چه کرده­اند؟ برای حفظ جوان­ها از ویروس­های کُشنده فکری و اعتقادی چه کرده­اند؟ یا حداقل از فعالان در این عرصه، چقدر حمایت کرده­اند؟

 

امام ­امّت حضرت­ آقا خامنه­ای در تاریخ 8/10/1375 خطاب به مسئولان فرمودند: «از نیروهای فرهنگیِ حزب­اللهی، هر چه می­توانید استفاده کنید. یعنی اگر نیروهای مؤمنِ خودجوشِ خودرویِ علاقه­مند به کارهای فرهنگی دیدید، رهایشان نکنید. جوان­هایی هستند که در گروه­های پنج یا ده نفری، تشکّلی به خود داده­اند و در مسجد یا مرکزی مذهبی، کار فرهنگی­ای را شروع کرده­اند. بعضی از آنها، گاهی کمک­های کوچکی می­خواهند و گاهی هم خواستار کمک­های بزرگند. من غالباً دست ردّ به سینه­ی نیروهای خودجوش و خودرو نمی­زنم و چون می­فهمم با شوق و انگیزه، کار می­کنند، تا آنجا که ممکن باشد، کمکشان می­کنیم. شما هم اگر مطلع شدید... خودتان را به آنها برسانید و زیر پر و بالشان را بگیرید... از چنین نیروهای خودجوش و جوان حمایت کنید و به آنها میدان بدهید.»

 

 

از آنجایی که ظاهراً متولیان و مسئولان مربوطه، پرداختن به مسائل مذکور را جزو اولویت­های کاری خود نمی­دانند، پس باید بسیجی­ها وارد میدان عمل شوند. این جبهه نیاز به نیروی بسیجی و جهادی دارد. چه شایسته است که بسیجیان دغدغه­مند جهت­مقابله با جریان­ رسانه­ای ضدّانقلاب، اپوزیسیون داخل کشور و روزنامه­های زنجیره­ای و به منظور هدایت­ و ­تنویر افکار عمومی و افزایش بصیرت مردم عزیزمان، در هر پایگاهی یا هر واحد بسیجی که حضور دارند، حداقل با انتشار یک نشریه­ هفتگی یا ماهانه، منطقه­ پیرامون خود را پوشش دهند؛ یعنی هر پایگاه، یک نشریه. مطمئناً در نقاط مختلف این کشور پهناور، نیروهای­ مؤمن ­حزب­اللهی دغدغه­مند ­فعال[به تعبیر حضرت­آقا، افسران­جنگ­نرم]، بسیارند؛ با وجود اینکه میدان کار ندارند، تشکّلی که ظرفیت و توانایی استفاده از استعدادها و قابلیت­های آنها را داشته­ باشد، موجود نیست، اما علی أیّ­حال، با تمام نارسایی­ها این، بسیجی است که تعیین­کننده است. بسیجی اگر اراده کند در هر کاری که وارد شود، آن را به هدف مدّنظر می­رساند [ولو هیچ­کس هم از او حمایت نکند]. اصلاً چه کسی بهتر از بسیجی برای کار رسانه­ای!؟

 

یکی از نقاط ضعف عمده­ ما، در «فعالیت­های رسانه­ای و تبلیغاتی» بخصوص رسانه­های مکتوب و مطبوعات است. دشمن از این حربه، نهایت سوءاستفاده و بهره­برداری را علیه جریان­ حق می­کند. در داخل نیز اپوزیسیون و دنباله­روهای دشمن در عرصه­ مطبوعات [اعم از روزنامه و نشریه و مجله و...] بسیار فعال­تر از ما عمل می­کند؛ عرصه­ای که برای عامه مردم - اقشاری که با انواع رسانه­های مدرن سروکار ندارند- قابلیت ­دسترسی بیشتر و آسان­تر و ارزان­تری دارد.

 

ما نیز باید همّت ­کنیم، قدم در عرصه­ رسانه بگذاریم، در رسانه­ها اعم از شنیداری، دیداری، مطبوعاتی، فضای­مجازی و... نفوذ کنیم، محتوای ­حق را منتشر و تبلیغ کنیم، حرف حزب­الله را بدون رودربایستی بزنیم، خط امام را صریح و بدون ابهام نشر بدهیم، افکار ناب حضرت ­آقا را بدون­ مصلحت­اندیشی ­و ­مصلحت­پنداری ترویج کنیم. نباید از دیگران انتظار این گونه کارها را داشته ­باشیم؛ اغلب صاحبان رسانه­ها، یا برای پول کار می­کنند، یا برای شهرت، یا برای اهداف کثیف سیاسیِ جناحِ­ متبوع­ خود، یا برای نشر اباطیل یا ...؛ متأسفانه ضعف و کم­کاری ما در این زمینه، موجبات ­تجرّیِ ­بی اخلاق­ها و بی­تقوایان سیاسی­کار و فرصت­طلبانِ­ پوپولیست را فراهم ­آورده؛ هر جور که مطابق ­با منافعشان باشد، افکار عمومی را جهت­ می­دهند و به دنبال اهداف ­پلید خود می­کشانند. یک روز شعار «مرگ بر آمریکا» را نمی­پسندند، جریان­رسانه­ای تحت نفوذ خود را بسیج می­کنند و به­سمت حذف این­ شعار هدایت می­کنند؛ یک روز «منتقدِ دولت» هستند؛ چون احمدی­نژاد رئیس­جمهور است، اما روز دیگر «وکیل­الدوله» هستند؛ چون روحانی رئیس­جمهور است؛ یک روز امام را مطابق ­میل­ خود تحریف می­کنند و خاطره­سازی می­کنند، روز دیگر افراد و گروه­های متدیّن و مؤمن جامعه را افراطی و تندرو خطاب می­کنند! هر روز یک برنامه­ای دارند، یک نقشه­ شومی دارند، آرام­ و ­قرار ندارند، چشم­ دیدن فضای ­آرام ­کشور را ندارند. ظاهراً مستقل هستند، اما در واقع همگی از یک آبشخور سیراب می­شوند؛ گاهی­اوقات هم دست خود را رو می­کنند، در برخی ­مسائل ­مهم، همگی در یک روز یک ­تیتر ­مشابه را در صفحه­ ­اول روزنامه­ خود کار می­کنند؛ طوری که عوام­الناس هم متوجه می­شوند که این روزنامه­ها ظاهراً همه از یک­ مرکز­ خاص هدایت­ می­شوند و خط­ مَشی می­گیرند. شاهدیم در هر دکه­ روزنامه­فروشی، شاید حدود 70 یا 80 درصد روزنامه­ها متعلق ­به این جریانات­سیاسیِ امتحان­ پس ­داده ­مردود، از جمله تکنوکرات­ها، تجدیدنظرطلبان، اصلاح­طلبانِ افراطی و فتنه­گران است؛ جریاناتی که در یک ­چنین فضای آلوده­ رسانه­ای - که تنها گوشه­ای از وصف آن ذکر­ شد- بشدّت فعّالند، تمام انرژی و زمان و هزینه و فکر خود را صرف تأثیرگذاری بر افکار عمومی و جهت ­دادن به گرایش­های مردم می­کنند. چرا ما انرژی و زمان و هزینه و فکر خود را صرف تأثیرگذاری بر افکار عمومی و جهت ­دادن به گرایش­های مردم عزیزمان به سمت اسلام ­ناب­محمّدی صلی الله علیه و آله و مکتب اهل­بیت علیهم السلام به سمت خط ­انقلاب و امام (ره) و آقا و شهدا نکنیم؟! چرا باید با خالی­ کردن میدان، فضا را برای جولان ­دادنِ این خبیث­ها در فضای رسانه­ای مهیا کنیم؟! این جبهه بسیجی فعال رسانه­ای می­طلبد.

 

«امروز جمهورى­ اسلامى و نظام­ اسلامى با یک جنگ عظیمى مواجه است، لکن جنگ ­نرم. خب، حالا در جنگ­نرم، چه کسانى باید میدان بیایند؟ قدر مسلّم نخبگان فکرى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. یعنى شما افسران جوانِ جبهه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى مقابله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى با جنگ نرمید.

 

این که چه کار باید بکنید، چه جورى باید عمل کنید، چه جورى باید تبیین کنید، اینها چیزهایى نیست که من بیایم فهرست کنم، بگویم آقا این عمل را انجام بدهید، این عمل را انجام ندهید؛ اینها کارهایى است که خود شماها باید در مجامع اصلى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تان، فکرى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تان، در اتاق­هاى فکرتان بنشینید، راهکارها را پیدا کنید؛ لکن هدف مشخص است: هدف، دفاع از نظام­اسلامى و جمهورى­اسلامى است در مقابله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى با یک حرکت همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جانبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى متکى به زور و تزویر و پول و امکانات عظیم پیشرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى علمىِ رسانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اى. باید با این جریان شیطانىِ خطرناک مقابله شود.» [امام خامنه­ای، 4/6/1388]