توافقنامه ژنو در شأن و مقام ملّت انقلاب‌کرده ایران نیست / تشریح ویژگی‌های آنچه داده‎ایم و گرفته‌ایم

 به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، جنبش عدالتخواه دانشجویی در بیانیه ای توافقنامه ژنو را در شأن و مقام ملّت انقلاب کرده ایران ندانست و تمامی نخبگان و مردم را به هوشیاری نسبت به مفاد و تعهدات آن دعوت کرد.

 

متن این بیانیه به شرح زیر است:

 

انقلاب مردم ایران در قرن اخیر در بستر مبارزه با استبداد داخلی و مقابله با استکبار جهانی حرکتی نو و از بنیان متفاوت با دیگر نهضت های آزادی خواهانه و عدالت خواهانه قرن اخیر را شکل داد. این قیام برای احقاق حقوق پایمال شده ی مستضعفین جهان از دست زالوصفتان و مستکبرین هم بوده است. در نگاه بنیان گذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) مقابله ما با جهان کفر در جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ استضعاف و استکبار، و جنگ پا برهنه‏ها و مرفهین بى‏درد تعریف می شد و در جنگ هم یک طرف برنده و طرف دیگر بازنده میدان است. اما متاسفانه در این سی و هفت سالی که از بروز جمهوری اسلامی می گذرد متاسفانه کمتر راهبردی در زمینه تحقق شعارهای انقلاب اسلامی دیده شده است.

عدم تعریف مشخص از شعارهای انقلاب اسلامی (مانند استضعاف، مبارزه با استکبار و ...) سوء استفاده از شعارهای انقلاب اسلامی در جهت منفعت¬های عده ای، ظهور و بروز دعواهای سیاسی، منفعت طلبی مسئولین، عدم درک درست از دشمن و … از عواملی بوده است که اجازه حرکت به سمت بروز اهداف انقلاب اسلامی را نداده است.

 

یکی از این اهداف انقلاب اسلامی مبارزه با استکبار می باشد، استکباری که به معنى برتری خواهی، امتناع از پذیرش حق از روى عناد و تکبر و خود بزرگ بینی دروغین است، و در تمام وجوهش مد نظر می باشد و در این مقوله مبارزه با آمریکا به عنوان شیطان بزرگ و دخالت بیگانگان در امور داخلی از دو جهت در برهه تاریخی اخیر حائز اهمیت است. اول اینکه نیروهای خارجی برای تثبیت منافع خود در کشورهای دیگر در آن برهه تاریخی سیاست حمایت از استبداد و ارتجاع داخلی را اتخاذ کرده و از سوی دیگر امپریالیسم جهانی با تحمیل قدرت خود از مجرای قدرت نظامی و در شیوه های جدید آن از طریق ساختارهای بین المللی ظلمی مضاعف در حق ملل مستقل جهان و از جمله ملت ما روا داشته است. این آرمان در شعارهای مردم انقلابی ایران (نه شرقی نه غربی) و در گفتار رهبر این نهضت، امام خمینی(ره) تعین پیدا کرده است. البته ساده انگاری است که خیال کنیم استکبار همچنان از ارتجاع و استبداد داخلی برای حفظ منافع خود حمایت می کند. در سالیان اخیر استکبارجهانی برای تحکیم مواضع خود در کشورهای دیگر به دنبال حکومت های وابسته و با پایداری بیشتر از حکومت های استبدادی است.

 

در این سناریوی جدید آنها به دنبال اولا سیاستمداران وابسته ای هستند که بتواند منافع آنان را در آن کشور حفظ کند و ثانیا چینش و شکل دهی افکار عمومی و جامعه مدنی نیز در دستور کار آنان است. لذا یادمان نرود اگر روزی ارتجاع تامین کننده منافع استکبار بود، امروز دفاع از ترقی خواهی وابسته گرا در دستور کار آنان است. مخالفت با دخالت کشورهای دیگر در سرنوشت سایر کشورها و به خصوص کشورمان از جهت دیگری نیز می تواند مورد توجه قرار گیرد. حق تعیین سرنوشت اگر چه معمولا درباره افراد ذکر می شود، اما همه ملل دنیا حق دارند سرنوشت شان را خودشان تعیین کنند. از این جهت دخالت کشورهای دیگر در امور داخلی سایرکشورها هرگز پذیرفته نیست. حتی اگر به اسم ترقی خواهی و پیشرفت صورت گیرد. باید دانست تداوم استکبار ستیزی در نهضت انقلابی مردم ایران در صورتی ممکن است که بدیل های آن در شرایط جدید گفته شده و تبیین گردد.

در این وضعیت بهترین رویکردی که با توکل بر خدا، برای یاری مستضعفان و پابرهنه ها و مقابله با دشمنان مستکبر باید مد نظر قرار گیرد، توجه به ساخت درونی نظام است.

 

ما باید از درون خودمان را برای فشارها و هجمه¬های دشمنان آماده سازیم و این توجه جز با درست کردن ساختارهای معیوب درون نظام محقق نخواهد شد. این روند می بایست از سالهای ابتدایی تاسیس جمهوری اسلامی در دستور کار نظام قرار می گرفت و با تکیه بر توان مردمی به تقویت ساختارها و روحیه ها می پرداخت. این کار علاوه بر تغییر و تحول های فیزیکی نیاز به فرهنگ سازی مناسب در فضای جامعه دارد، که مردم همراه با مسئولین اهداف این انقلاب را تحقق بخشند. اما متاسفانه در این میان شاهد هستیم برخی مسئولین تمام شعارهای جهانی را به مسائل اقتصادی تقلیل داده اند و آن چه از عملکرد و سخنان آنها بر می آید این است که تمام مشکلات ما با جهان استکبار و با شرق و غرب، بر سر مشکلات اقتصادی است. و تاسف بیشتر آن از این بابت است که بر طرف شدن مشکلات اقتصادی را در گرو برقراری روابط بهتر با دشمنان تفسیر می کنند و چه خوش خیالی است که فرض کنیم در جنگ، دشمن به ما اجازه احیا و بازسازی می دهد. مگر اینکه ما دست از آرمان های خود برداریم و سر تعظیم در مقابل استکبار خم کنیم و امید مستضعفان عالم را نا امید کنیم.

 

 

حال با توجه به شرایط پیش رو جنبش عدالتخواه دانشجویی ضمن تاکید مجدد بر ساخت درونی نظام، و بنا بر رسالتی که بر دوش دارد، مواضع خود را با توجه به اهداف انقلاب اسلامی اعلام می کند.

در آغازین ساعات روز یکشنبه دوم آذر یک هزار و سیصد و نود و دو، یکی از رخدادهای مهم تاریخ جمهوری اسلامی تحت عنوان توافق هسته ای با غرب (معاهده ژنو) به وقوع پیوست، که از منظرهای مختلفی قابل بحث و بررسی است.

ویژگی های آنچه در مذاکرات ژنو داده ایم و آنچه که گرفته ایم!

 

متأسفانه توافق نامه ژنو آن چنان که تیم دولت ابراز می کند فتح الفتوح نبوده است. برخی ویژگی های امتیازات داده شده به شرح زیر است:

 

1-آنچه در باب توقف تحریم ها از سوی سازمان ملل و اتحادیه اروپا در این توافقنامه کسب شده محل تقدیر و تشکر می باشد. امّا باز هم مانند همیشه آمریکایی ها در مورد خود راه فراری برای اعمال تحریم های دیگر و عدم تخفیف تحریم ها بازگذاشته اند چرا که تعلیق تحریم های سازمان ملل و اتحادیه اروپا بدون قید و تعلیق تحریم ها از سوی آمریکا مقید است.

 

2- موارد فنی گنجانده شده در تعهدات کشورمان مانند کاهش غنای اورانیوم 20درصد به 5 درصد، عدم غنی سازی بالاتر از 5 درصد، توقف تأسیسات اراک، نطنز و ... کاملا شفاف و قابل کنترل است. در حالی که تعهدات طرف مقابل فاقد هیچ گونه رقم و زمان و سازوکار مشخص بوده و ضمانت اجرایی این چنین تعهداتی را ضعیف می کند.

 

3- امتیازات داده شده توسط تیم هسته ای کشورمان برای گام اول بسیار زیاد بوده و به حدی است که بر سر تمام ظرفیت و داشته های هسته ای کشور معامله صورت گرفته است و برای گام های بعدی تنها غنی سازی پنج درصد در دست ماست. این در حالی است که تعهدات غربی ها بسیار ناچیزتر از امتیازات داده شده است. این امر سبب شده است تا توازن مناسبی بین امتیازات داده شده و گرفته شده ایجاد نشود.

 

4- تعهدات کشور ما اگرچه به نام تعلیق صورت می گیرد اما در مواردی به دلایل فنی مانند کاهش غنای سوخت 20درصد به 5 درصد و در باقی موارد به دلیل فشار رسانه ای سنگین طرف مقابل مانند آنچه در گذشته شاهد آن بودیم تقریبا غیر قابل برگشت است. امّا تعهدات کشورهای غربی حالت تعلیقی و موقتی دارد و به راحتی قابل بازگشت می باشد.

 

5- امتیازات داده شده برای غرب (در زمینه فنی و بازرسی) به لحاظ اطلاعاتی و فناوری استراتژیک و بی سابقه است، که مساوی توقف کامل فعالیت هسته ای ایران و نیز در دسترس قرار دادن حجم بالایی از اطلاعات تاسیسات و قطعات ساخت ماشین آلات هسته ای کشور است، که با توجه به سابقه آنها دست طرف مقابل را برای اقدامات خرابکارانه و تهدید آمیز بازخواهد گذاشت و این در حالی که امتیازات کسب شده توسط ما ( تحریم های پتروشیمی، فلزات گران بها، قطعات هواپیما و ...) فاقد اهمیت راهبردی کلان بوده و از قضا این تحریم ها به نسبت تحریم های اصلی مانند فروش نفت و تبادلات مالی کشور را کمتر آزار داده است.

 

6- توافقنامه عملا سبب مسدود شدن تمامی فعالیت های هسته ای بالای پنج درصد در زمان حال و پیشرفت آن در آینده شده است. اینکه ادعا شود که کشور به سوخت بالای 5 درصد و 20درصد نیاز چندانی ندارد، از لحاظ فنی کاملا اشتباه و قابل خدشه است. سرنوشت تعداد زیادی از بیماران کشور وابسته به تامین سوخت 20 درصد، برای راکتور تحقیقاتی تهران به منظور تولید دارو و درمان برخی بیماری ها است و این امر نیاز به غنی سازی بالاتر از 5 درصد دارد و باید گفت که اگر سانتریفیوژهای کشور نچرخد چرخ صنایع استراتژیک آینده کشور نیز یا نخواهد چرخید و یا به کندی می چرخد.

 

7- ساختار تحریم ها (به خلاف ادعای دولت محترم) تغییر چندانی نکرده است و عملا کنترل دخل و خرج کشور به طرف های غربی سپرده شده، که این مسئله باعث وابستگی بیشتر و باج خواهی های آینده از سوی دشمنان خواهد شد.

 

8- در زمینه برداشتن تحریم های اصلی یعنی فروش نفت و تبادلات بانکی هیچ گونه توافق محکمی صورت نگرفته، در حالی که این موارد شاکله اصلی تحریم ها می باشد. اگرچه شاید ادعا شود این مسئله در گام پایانی حل خواهد شد، اما آیا می توان بدون دادن هیچ امتیازی به این دشمنان قدار چیزی به دست آورد؟ و این این نگرانی وجود دارد که شش ماه آینده برای برداشتن این دو تحریم چه امتیازات کلان و غیر قابل باور دیگری باید بدهیم؟!

 

9- در صورتی که این معاهده با کارشکنی غربی ها به شکست برسد، و در پاسخ به این کارشکنی، کشور ما اقدام به خروج از معاهده نماید، این بهانه به دست غرب داده می شود که بار دیگر این پرونده را به شورای امنیت ببرد (همانند سرنوشت توافق نامه سعد آباد)، که در این صورت باز تهدیدات سیاسی- نظامی بیشتری برای کشور به ارمغان خواهد آورد. با توجه به این حقیقت، کشورهای غربی علاوه بر عمل نکردن به تعهداتشان، از عمل نکردن به موافقت نامه ژنو نیز سودی کلان خواهند برد.

 

10- ویژگی های آنچه داده ایم و آنچه ستانده ایم باعث می شود توافق بعدی به شدت سخت و غیرممکن شود. ایران گام اول را بسیار بلند برداشته و این امر سبب شده است تا گام بعدی برای کشور به شدت هزینه آور باشد. چرا که اقدامات بعدی ما خیلی بلند نیست ( زیرا تمام گزینه های قابل معامله را در گام اول خرج کرده ایم) با توجه به روند پیشین، طرف مقابل انتظار دارد که ما گام های بعدی را همانند گام اول بلند برداریم. آیا با این حجم از امتیازات داده شده، کشور چیز دیگری برای معامله کردن در ادامه توافقات دارد یا خیر؟ همگان نیک می دانند که پذیرفتن مواردی مانند پروتکل الحاقی چه خسارت عظیمی به کشور به لحاظ امنیتی و اطلاعاتی خواهد زد!

 

11- دولت محترم مدعی است که در توافقنامه ژنو «حق غنی سازی در خاک ایران» به رسمت شناخته شده و این را بزرگترین دستاورد این مذاکرات می داند، اما آنچه در این توافقنامه به عنوان غنی سازی نام برده شده، دارای قیود فراوانی مانند توافق بر سر سطح، میزان ... بر اساس نیازهای عملی و … بدون اشاره به خاک ایران است، که همگی قابل تحدید و تفسیر است و عملا این غنی سازی به مثال شیر بی یال و دم و اشکم است، که برای به دست آوردن هر کدام از این قیود باید امتیازات فراوان بدهیم. این درحالی است که عزیزان مذاکره کننده ادعا می کنند که حق غنی سازی در معاهده ان پی تی آمده است. حال سوال این است که اگر این حق در غنی سازی در معاهده ان پی تی وجود دارد و ما نیز آنرا امضا کرده ایم، پس در این مذاکرات چه حقی را به دست آورده ایم؟ از سوی دیگر اظهارات وزیر امور خارجه امریکا و انگلیس نیز در این بین در باب عدم به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی برای ایران محل تامل است.

 

12- آزادی بخشی از دارایی های بلوکه شده ایران در قالب آنچه در توافقنامه از آن تحت عنوان «بشردوستانه» یاد می شود، شامل اقلام غذایی اساسی، دارو و تجهیزات پزشکی و ... است، که عملا به معنای سیاست استعماری نفت در برابر غذاست. که باز هم کشور را در این حوزه وابسته به اجازه غربی ها خواهد کرد!

 

13- نکته دیگر اینکه در چندین جای توافقنامه به موضوع توافقات صورت گرفته در باب میزان دارایی هایی که برای مصارف مختلف آزاد می شود اشاره شده، امّا هیچ عدد و رقمی از این میزان ذکر نشده است و این سوال را ایجاد می کند که آیا غیر از متن رسمی منتشر شده، توافق دیگری نیز صورت گرفته یا خیر؟! که جای شفاف سازی از سوی دولت محترم را دارد.

 

 

با توجه به موارد فوق، جنجال رسانه ای دولت محترم و احساسی کردن فضای جامعه، چیزی جز دست پیش گرفتنی بیش نیست؛ که البته با همکاری صدا و سیما در حال رقم خوردن است، تا افکار عمومی در بایکوت خبری، از دانستن حقیقت محروم گردند و هم زمان دهان مخالفان و منتقدان را بسته نگاه دارند.

تحلیل جنبش عدالتخواه دانشجویی این است که، منافع آنی دولت به دلیل تمام شدن فرصت صد روزه و خالی بودن دست دولت، باعث شده بود که غربی ها ابزار فشار بسیار قوی در دست داشته باشند و همین امر سبب شد که تیم مذاکرده کننده، منافع آتی کشور را بر منافع آنی ترجیح داده و این امتیازات گسترده را در مقابل دستاوردهای اندک بدهد، تا برای نگاه سنگین افکار عمومی مُسکنی فراهم آورده باشند.
 

 

1- متاسفانه رویکردی که پس از روی کار آمدن دولت یازدهم دیده می شود، تلاش برای منزوی کردن منتقدین و نشان دادن آنها به عنوان گروهی فاقد تعقل و داری گرایشات افراط گرایانه است. دولت محترم باید توجه داشته باشد که منتقدین دوستدار آنان بوده و خواستار بهبود رفتاری در جهت پیاده سازی شعارهای انقلاب اسلامی و منافع ملی می باشند.

استفاده از نظرات کارشناسی هر چند اگر مخالف نظر دولت باشد، می تواند نقطه ضعف های احتمالی را از بین ببرد. جنبش عدالتخواه دانشجویی از دولت محترم تقاضای سعه صدر بیشتری در تحمل نقد مصلحانه را دارد و از دولت می خواهد بیش از اینکه به شعار دادن اکتفا کند؛ در عمل روحیه اعتدالی خویش را به اثبات برساند.

 

2- ایجاد فضای امید و حرکت در جهت برآوردن انتظارات، وظیفه ای همگانی است. تاثیر معاهده از این جهت، غیرقابل اغماض است. واقعیت موجود آن است که مردم در پی وضعیت اقتصادی اخیر کشور، تحت فشار شدیدی قرار گرفته و چشم انتظار گشایشی در این وضع هستند. اما در کنار این، واقعیت موجود دیگر، آن است که راه پیشرفت و داشتن اقتصاد مستحکم، تنها از جاده دیپلماسی نمی گذرد. نگاه به دیپلماسی در اقتصاد همانطور که می تواند کمکی برای آن باشد می تواند تهدیدی هم محسوب گردد. تلاش برای ایجاد امید اجتماعی، اگر با تمهیدات لازم همراه نباشد می تواند زمینه ساز سرخوردگی بزرگتری باشد، که مسلما پاسخگویی و رفع آن با هزینه های چند برابری همراه خواهد بود.

 

رگه هایی از آنچه در نگاه اقتصادی دولت وجود دارد، می تواند شدیدا خطرساز باشد، و آن، اقتصاد برون زا و مبتنی بر روابط خارجه است. سیستم اقتصادی وابسته، زمینه ساز فشارهای خارجی بیشتر غرب با اهرم های اقتصادی چون تحریم هاست و اگر دولت به عنوان راه حل تحریم ها بدآن نگاه کند، به دلیل ماهیت سیستم بین الملل، عملا خود را در دور باطل قرار داده است.

 

بی اعتمادی به دشمن کذاب، مساله ای نیست که قابل مناقشه باشد. همان طور که در گذشته، دشمن اظهار می کرد که تحریم ها تنها برای فشار به دولت ایران است و با مردم ایران کاری ندارد، در حالی که بطور کاملا هدف دار معیشت مردم را هدف گرفته بود، اکنون و در آینده نیز دشمن از هیچ راهی در راستای منافع استکباری اش خودداری نمی کند. از این جهت متکی کردن معیشت مردم به آینده توافقات با طرف غربی، به دور از تدبیر است. کافیست پس از شکل گرفتن انتظارات در داخل، دشمن در نقطه ای حساس به عهد خود وفا نکند و این موجب نا امیدی کل مردم می گردد. آیا دولت مردان محترم به این مسئله اندیشه اند؟

 

3- جنبش عدالتخواه دانشجویی از دولت محترم این سوالات را دارد که با توجه به اینکه آقای روحانی بیان داشته بودند الان وقت اقتصاد است، قرار است چه تفاوتی در سیاست های اقتصادی دولت رخ دهد و چه برنامه ای برای آینده دارند؟ برای توافقات آینده چه تمهیداتی دارند؟

بجاست وزیر امورخارجه و وزیر اقتصاد دولت توامان در برنامه ای حضوریافته و بطور شفاف راجع به اقتصاد و سیاست خارجی و نسبت این دو در الگوی خود توضیح دهند و ارتباطش را با اصول سیاست خارجی انقلابی قانون اساسی و اصول مسلم ابتدایی قانون اساسی مبتنی بر حفظ استقلال کشور بیان دارند.

 

جنبش عدالت خواه دانشجویی آمادگی خود را برای برگزاری چنین برنامه ای اعلام می دارد. همچنین ابتدائا برای بیان روشن از معاهده ژنو و برنامه های آتی دولت در مذاکرات که قطعا موجب همدلی بیشتر در این موضوعات ملی خواهد بود، از وزیر محترم خارجه دعوت می کند در جلسه ای دانشجویی حضور یابند.

 

4- جنبش عدالتخواه دانشجویی توافق نامه ژنو را در شأن و مقام ملّت انقلاب کرده ایران نمی داند و تمامی نخبگان و مردم را به هوشیاری نسبت به مفاد و تعهدات این توافقنامه و همچنین مشکلاتی که برای انقلاب ایجاد می نماید دعوت می کند.

 

جنبش عدالتخواه دانشجویی از صدا و سیما و رسانه هایی که شرایط اقتصادی و انتظارات اجتماعی را به عنوان دلیل عملکرد یک جانبه خود بیان می کنند، این سوال را دارد که چرا در برابر این موضوعات، به همان اندازه که به مذاکرات توجه دارند به کم کاری های اقتصادی دولت ها توجه ندارند؟ به ساختار سست بنیاد اقتصاد کشور توجه ندارند؟ همان قدر که به فعال بودن تیم دیپلماسی می پردازند به منفعل بودن تیم اقتصادی نمی پردازند؟ چرا مردم را به امیدهای کاذب کوتاه مدت خو دهیم؟ چرا به جای تبیین واقعی و همه جانبه معاهده، تنها به تصویرسازی تبلیغاتی آن می پردازند؟ چرا به جای تقویت تیم تبلیغات سیاسی صداوسیما، تیم اقتصادی آن تقویت نمی گردد؟

 

5- جنبش عدالتخواه دانشجویی از مجلس محترم شورای اسلامی مطالبه جدی دارد که به جای چشم بستن بر مضرات این معاهده و توجیه غیر منطقی آن، واقعا پاسدار حقوق ملّت بوده و مفاد آن را در مجلس مورد بررسی قرار دهند. و به این سوال پاسخ دهند که در آینده، تاریخ در مورد آنها چه قضاوتی خواهد نمود!