احمد نجفی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، از حضورش در چهارمین جشنواره فیلم عمار ابراز خوشحالی کرد و گفت: خوشحالم که در جشنواره عمار به عنوان داور حضور داشتم و چند فیلم خوب دیدم، استعدادهای خوبی در این دوره پیدا شد؛ امیدوارم این جشنواره هرگز تمام نشود و در سال های آینده هم بهتر برگزار شود.
وی ادامه داد: امیدوارم جشنواره عمار به کارگاه های آموزشی تبدیل شود و نیز کارگروه هایی به عنوان مشاوره در نظر گرفته شود تا به استعدادهای جوان در جهت فیلم سازی کمک کند، درواقع این جشنواره می تواند به عنوان تهیه کننده از جوانان حمایت کند آن وقت می توان گفت جشنواره رسالت خود را انجام داده است.
نجفی با اشاره به اینکه جشنواره عمار در سال جاری خیلی بهتر از سالهای گذشته برگزار شد عنوان کرد: تعداد فیلمهای ارسالی امسال خیلی زیاد بود البته من بیشتر در بخش نیمه بلند و داستانی مشغول به داوری بودم منتهی آن قدر تعداد اثرهای ارسالی زیاد بود که با همه همکاریهایی هم که شده بود متاسفانه بسیاری از فیلمها آنچنان که باید دیده نشد اما استعدادهای درخشانی در طول جشنواره دیده شدند و این مسئله جای خوشحالی دارد.
بازیگر کشورمان اظهار داشت: خوشحالم که سینما متکی به شخص نیست درواقع سینما متکی به استعدادهایی است که وارد آن میشود و امیدوارم که این جشنواره نفسهای تازه را به سینمای ما بیاورد.
نجفی در بخش دیگری از سخنانش درباره سخنان اخیر رئیس جمهور مبنی بر ارزشی و غیرارزشی بودن هنرمند در جمع هنرمندان گفت: من در آن مراسم دعوت نشدم و کاملا گزارش مراسم را نمی دانم اما باید بگویم اگر قرار است اجماعی باشد من هم از آن تبعیت میکنم اگرچه ممکن است با برخی از حرفها مخالف باشم به هر حال امیدوارم باز هم آتش زیر خاکستر بیرون نیاید در حالی که خبرهایی در این باره به گوش میرسد.
وی ادامه داد: باید از این «الیت بازیها» و گروهبندیها دست برداریم؛ فیلمهای ارزشی حتما مهم هستند و مملکت براساس این ارزشها انقلاب کرده و نمیتوان این ارزشها را از ملت گرفت.
بازیگر کشورمان در ادامه ابراز داشت: به نظرم برای ساخت فیلمهای انقلابی هنرمندان باید مطالعه ی بیشتری کنند سواد و تکنیک در این راستا آنچنان مهم نیست بلکه بینش مهم است هنرمندان هم باید بینش پیدا کنند من فیلمهای کوتاه زیادی در این جشنواره دیدم که از آنها بسیار لذت بردم و نگرانی من از آن است که چرا فیلمهای این چنینی نباید در سینماها اکران شود.
این مجری تلویزیون ادامه داد: گذشته از سوژه ها و موضوعات دینی آیا هیچ سوژه غرور انگیز ملی نداریم که بخواهیم براساس آن فیلم بسازیم و همه دغدغهها و معضل ما فقط اجتماع و مسائل اجتماعی است که فیلمسازان فقط به آن می پردازند؟ به نظرم این سوژهها به یک مسئله کلیشهای تبدیل شده و فیلمسازان ما باید فیلمی بسازند که مخاطب لذت ببرد و احساس غرور کند درحالیکه متاسفانه سینمای ما در این زمینه دچار کمبودی جدی است.
وی در خصوص سینمای امید تصریح کرد: تعبیر من از امید، فراتر از یک سینمای ده ساله یا پانزده ساله است البته ممکن است آقای ایوبی با تیم شان بتوانند این سینما را زنده کنند اما من هنوز در این سینما امیدی نمیبینم البته اثرهایی به صورت محدود دیده میشود اما اینکه جمع شود و بخواهیم به عنوان سینمای امید از آن یاد کنیم راه درازی است که به این سادگی به دست نمیآید.
نجفی در پایان گفت: سینمای امید سینمایی است که مردم را امیدوار کند به مردم عزت و امید بدهد ملیت و غرورشان را به رخشان بکشد نه سینمای ذلیل، پر از کشمش و پر از دروغ و ریا و متاسفانه زشتی و سیاهی هایی که فقط به جشنواره ها راه می یابند، از این رو اگر منظور از سینمای امید، سینمای جشنواره ای باشد من با آن مخالفم.