رئیس دانشگاه مازندران گفت: انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره)، معرف حقیقت ناب اسلامی در عصر حاکمیت سکولاریسم بود.
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از ساری، احمد احمدپور عصر امروز در جشن انقلاب دانشگاه مازندران با بیان اینکه انقلاب اسلامی بزرگترین حادثه تاریخ معاصر بشر است، بیان داشت: نهضت عظیم اسلامی- انقلابی ایران حاصل ماهیت دینی انقلاب، رهبری الهی امام خمینی (ره) و همت، حضور و مشارکت مردم ایران بوده است.
وی افزود: انگیزه الهی برای رسیدن به مقصد عالی، پیروی از ولایت فقیه و اجتماع ملت ایران در سراسر کشور با وحدت کلمه سه رکن اصلی و اساسی انقلاب اسلامی ایران است.
رئیس دانشگاه مازندران در ادامه تصریح کرد: احیای ارزش های انسانی و فراهم کردن زمینه رشد و تعالی جامعه و افراد آن در گرو حفظ این سه رکن است.
احمدپور ادامه داد: بی تردید انقلاب اسلامی ایران به عنوان بزرگترین حادثه تاریخ معاصر بشر، پدیدهای است که بررسی، تحلیل و تحقیق درباره ابعاد گوناگون آن نیازمند گذشت زمان خواهد بود؛ چرا که هنوز ظرف زمان گنجایش و تاب در برگرفتن همه پیامدهای خجسته آن را نیافته است.
وی گفت: در حقیقت انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره)، تجدید حیات اسلام ناب، احیای تفکرات دینی و معرفی حقیقت ناب اسلامی در عصر حاکمیت سکولاریسم بود.
رئیس دانشگاه مازندران در ادامه تشکیل حکومتی مبتنی بر اسلام و آموزههای جامع و اصیل آن را یکی از مهم ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی نامید و تاکید کرد: تشکیل این حکومت اسلامی تلاش قرنهای متمادی عالمان، اندیشمندان و شهیدان بسیاری است که همواره کوشیدند رسالت اسلام که همان قرآن و ولایت است، را تجسمی عینی ببخشند.
احمدپور با بیان اینکه افکار و اعمال حضرت امام(ره) از قرآن کریم سرچشمه می گیرد و هرگونه تحلیلی از اندیشه های او باید یک الگوی وحدت گرا و مقدس قرآنی و توحیدی را در برداشته باشد، تصریح کرد: مطالعه و تحلیل علل پیروزی سریع انقلاب سال 1357 بدون بررسی شخصیت امام(ره) دشوار و حتی ناممکن است.
وی با تبیین شخصیت امام خمینی (ره) بیان داشت: امام خمینی در پیروزی انقلاب اسلامی، همان نقشی را ایفا کرد که لنین در انقلاب کبیر روسیه، مائوتسه تونگ در انقلاب چین و فیدل کاسترو، در انقلاب کوبا.
رئیس دانشگاه مازندران ادامه داد: تفاوت اساسی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام (ره) این بود که لنین حزب کمونیست را پشت سر خود داشت و پس از پیروزی انقلاب فوریه 1917 وارد لنینگراد شد، مائو رهبر حزب کمونیست چین بود و به نیروهای مسلح و مجهزی که ماهها با ارتش چیانکایچک در بخش هایی از خاک چین جنگیده بودند، فرماندهی داشت، فیدل کاسترو نیز، با هزاران چریک و هواخواه، مبارزه مسلحانه دشواری را با رژیم باتیستا پشت سرگذاشته بود، در صورتی که امام خمینی(ره) هیچ نوع سازمان سیاسی و نیروهای نظامی در اختیار نداشت، ستاد رهبری او، در خارج از ایران بود، از «مسجد» به عنوان سنگر مقاومت و مبارزه استفاده کرد و در اوج انقلاب، وارد ایران شد.
احمدپور خاطرنشان کرد: برجسته ترین خصیصه امام خمینی(ره)، صراحت بیان و شجاعت فوق العاده و کم نظیرش بود، تا بدان حد که در میان روحانیون و سیاستگران دو قرن اخیر ایران، هیچ کس به پای او نرسید.