پیام فضلی نژاد:
به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، پیام فضلی‌نژاد پژوهشگر موسسه کیهان درباره موضع‌گیری‌های اخیر علیه مستند «من روحانی هستم»، گفت: اظهارات امروز معاون حقوقی رئیس‌جمهور و ادعای وی مبنی بر ورود مدعی‌العموم به پرونده مستند "من روحانی هستم" یک جنگ روانی است و از نظر قضایی نیز فاقد ارزش است، چرا که اولاً مدعی‌العموم براساس قانون یا با شکایت اشخاص حقیقی و حقوقی دارای اهلیت و سمت در پرونده شروع به تحقیقات میکند یا حسب صلاحیت‌های ذاتی خود مستقلاً اقامه دعوا و شروع به رسیدگی قضایی میکند. ثانیاً تا اتهامی از سوی دادستانی به نحو مشخص و منجز متوجه کسی نشود، شروع به رسیدگی معنا ندارد. سخنگوی قوه قضاییه خیلی روشن و مشخص در نشست خبری خود به این سوال پاسخ دادند، اما معاون حقوقی رئیس جمهور گویا خواسته اند که توپ را از زمین دولت خارج کنند و به زمین قوه قضاییه بیندازند.
وی افزود: وقتی با یک مستند پژوهشی که منابع سناریوی آن نیز منتشر شده و اغلب آن بر ادله متقن تاریخی ابتناء و اتکاء دارد، برخورد تکفیری می شود، یعنی آستانه تحمل دولت بسیار پائین است. این زنگ خطر وقتی جدی تر می شود که بدانیم هنوز مستند «من روحانی هستم» را بعد از 3 ماه ندیده اند و سازندگانش را تهدید می کنند! این واکنش ها طبیعی نیست و یادآور کاری است که جریان انحرافی دولت احمدی نژاد با منتقدانش می کرد و آنها را به دادگاه می کشاند.
نویسنده کتاب «ارتش سری روشنفکران» ادامه داد: در برخی مسایل، مرزبندی های دولتمردان و تحلیل شان از سرمایه اجتماعی دولت، خطای جدی دارد و به جای اینکه در برابر فتنه گران سنگر بگیرند، صحنه را اشتباه آنالیز میکنند و گل به خودی می زنند و سرمایه های داخلی دولت را خواسته یا ناخواسته می سوزانند. هرقدر دولتمردان از ظرفیت های انقلابی خصوصا در عرصه فرهنگ و هنر و علوم انسانی و تاریخ و... فاصله بگیرند، از اعتبار و کارآمدی شان کاسته می شود و در درجه اول، خود دولت است که بیشترین ضرر را می کند. با این رفتار سیاسی علیه منتقدان دلسوز، سرمایه اجتماعی دولت را می سوزانند، چون نیروهای سکولار هیچ وقت جز سرمایه اجتماعی و شرکاء استراتژیک دولت نبوده و نیستند و مترصد هستند تا از پشت به دولت آقای روحانی خنجر بزنند، اما نیروهای خودی و فعالان انقلاب، همواره حرمت و تمامیت دولت را حفظ کرده اند.
فضلی‌نژاد افزود: مستند «من روحانی هستم» کوشش فرزندان انقلاب و فیلمسازان مسلمان و متعهدی است که در واقع یک روایت صحیح از روایات تاریخی در عرصه تاریخ سیاسی انقلاب اسلامی است. روایتی که اتفاقا خیلی از بخش‌های آن به حقیقت نزدیک است و البته خاصیت «تاریخ» این است که در پهنه همین بحث و گفتگوها نوشته می شود و به تدریج به تکامل می رسد. بنابراین از چنین دیالوگ‌هایی در میان نیروهای انقلاب نباید ترسید. آنهایی که از فاش شدن حقیقت تاریخ می‌ترسد، دیگران را طرد و تکفیر میکنند و دولت نباید در دام برخورد تکفیری با منتقدان مصلح خود بیفتد.
وی در ادامه‌ی گفتگو با نسیم اظهار داشت: سوال این است که جناج حاکم از طراحی این «جنگ روانی» علیه منتقدانش و بالاخص فعالان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی چه چیزی را دنبال می کند؟ غیر از ارعاب و تهدید که از طبعات رفتار دولت است، به نظر می رسد دولت احساس می کند که برای سرپوش گذاشتن بر برخی از ناکارآمدی های خود، لاجرم باید ذهینت و افکار عمومی را از برخی ماجراهای اصلی منحرف کند. در واقع طراحان این جنگ روانی خیال می کنند که با یک تیر، دو نشان می زنند. اول اینکه بچه های مسلمان و فعالان انقلابی را نزد افکار عمومی منزوی می کنند و دوم اینکه موضوعات اصلی مثل ورود سایمون (نماینده انگلیس) و تورم اقتصادی و... از مرکز توجه مردم دور میکنند، اما این قاعده همیشه درست کار نمی کند و ناگهان به ضدخود تبدیل میشود.
پژوهشگر موسسه کیهان گفت: این بازی جنگ روانی علیه منتقدان دلسوز دولت، خیلی خام طراحی شده است.
فضلی نژاد افزود: برخورد هیستریک و افراطی برخی دولتمردان با چهره های متعهد جبهه فرهنگی انقلاب، برای دولت هزینه ساز شده و برآوردهای مختلف نشان میدهد که ادامه این روند، سرمایه اجتماعی واقعی دولت را می سوزاند و در درجه اول، به ضرر شخص رییس جمهور است.
نویسنده کتاب شوالیه‌های ناتوی فرهنگی اظهار داشت: با مستند «من روحانی هستم» توسط برخی جناح‌های سیاسی و خصوصا دولت چنان برخورد شد که گویی سازندگان آن، «دشمن» هستند. تیم آقای رئیس جمهور که معتقدند باید با خطرناک ترین دشمنان مدارا و صلح کرد، چطور ابراز عقیده مستندسازان متعهد کشورشان را تاب نمی آورند و چنین برمی‌آشوبند که گویی بچه های انقلاب دشمن درجه یک آنان هستند؟ این کشور چه ثروتی جز همین هنرمندان مسلمان متعهد دارد؟ فرض بر اینکه با بخش هایی از این مستند نیز موافق نباشید و مثلا بگوئید در ماجرای مک فارلین هنوز ابهاماتی وجود دارد که روشن شدن آن گذر زمان را می طلبد، اما با کدام متدولوژی تاریخی می توان تمامیت یک اثر را انکار کرد یا آن را یک «دروغ تاریخی» دانست؟
وی ادامه داد: تاریخ یک جسم مجسم نیست؛ تاریخ از دل همین کوشش ها متولد میشود و صیقل می خورد. امام خمینی (ره) فرمودند نگذارید قلم های مسموم توطئه گران، تاریخ را تحریف کند. حالا فرزندان انقلاب وارد میدان تاریخ نگاری شده اند. دولت باید قدر حضور دردمندانه آنان را بداند، نه اینکه در برابر فعالان فرهنگی انقلاب سنگر بگیرد.
فضلی نژاد در پایان خاطرنشان کرد: رفتار جناح های حاکم با مستند «من روحانی هستم» می تواند ملاک و شاخصی باشد تا بسنجیم که شعار دولتمردان برای «آزادی منتقد» و «آزادی مخالف» چقدر شعار معتبری است؟
ارسال نظرات