نقبی بر بازگشت بسیار شکوهمندانه(!)مجری معروف به تلویزیون
گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ مدت ها بود که خبری از رضا رشیدپور در رسانه ها نبود. به خصوص بعد از توقف پخش برنامه هایی نظیر مثلث شیشه ای، شب شیشه ای و زنده رود میزان حضور این مجری در رسانه ها به حداقل رسید اما در یک سال گذشته شاهد تغییر این رویه بودیم. رضا رشید پور بعد از مدت ها سکوت خبری، با حمایت صریح از حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 92 خبرسازی کرد و بعد از اعلام حمایت رسمی از روحانی، بعنوان مجری میتینگ های انتخاباتی در شهرهای مختلف حاضر شد. این رویه بعد از آغاز دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام روحانی نیز نه تنها قطع نشد، بلکه اوج گرفت. تا جایی که بعد از حضور پرتعداد رشیدپور در سفر های رییس جمهور، می توان رشید پور را یکی از متعصب ترین طرفداران روحانی در میان هنرمندان و اهالی رسانه لقب داد.
این ها اما آغازی بود بر ماجرای حضور دوباره این مجری در سیما...
در ابتدای فعالیت رسمی شبکه نسیم بود که رضا رشید پور اعلام کرد با برنامه ای «گفتگو محور با فضای پرسش های غیرمنتظره و عجیب» روی آنتن شبکه نسیم خواهد آمد و اولین مهمانش هم «آقای دکتر روحانی» خواهد بود. جزئیات برنامه هم به قدری متقن بود که حتی تاریخ و ساعت برنامه هم توسط رشیدپور اعلام شده بود.
به ناگاه اما نه تنها رئیس جمهور مهمان برنامه جدید رشیدپور نشد، بلکه اساساً این برنامه گفتگو محور خیلی متفاوت روی آنتن هم نرفت! عجیب تر آن که بعد ازچندی رضا رشیدپور در قامت تهیه کننده- مجری برنامه طنز آیتمی به نام «عینک آفتابی» روی انتن شبکه نسیم آمد و به تعبیر خودش بعد از پنج سال به تلویزیون بازگشت. بازگشتی که طبیعتاً می بایست رنگ و بویی از برنامه های قدرتمند و قابل احترام قبلی او را داشته باشد...
اما «عینک آفتابی» بازگشت شکوهمندی به حساب می آمد؟
عینک آفتابی درحالی آغاز شد که از همان لحظه اول برنامه شاهد گرته برداری و کپی «شوخی کردم» مهران مدیری در این برنامه بودیم. جالب اینکه این کپی برداری چنان با جزئیات و چنان بی پرده بود که هر مخاطبی با دیدن یک دقیقه از عینک آفتابی به تقلب فاحش آن اذعان می کرد.
در واقع رشید پور در کلیات و جزئیات برنامه اش چنان مو به مو از مهران مدیری تقلید کرده بود که می توان گفت این حد از تقلید، آن هم از یک اثر داخلی تا بحال بی سابقه بوده است. شگفت این که این اتفاق در حالی افتاد که مجموعه «شوخی کردم» هنوز در حال توزیع است و رشید پور برای این تقلید حتی تا تمام شدن مجموعه نیز صبر نکرده!
اتفاقا در مدت نمایش مجموعه شوخی کردم بسیاری بر این باور بوده اند که این اثر، جزو کارهای ضعیف مهران مدیری بوده و هیچگاه نمی تواند در حد آثار ماندگار او به حساب آید. و فاصله بسیار زیادی با آثار ماندگاری چون شب های برره و قهوه تلخ دارد. و حتی برخی از منقضی شدن این نوع طنز در رسانه سخن گفته اند و این کار را حتی برای برای مهران مدیری که جزو قدرتمندترین چهره های طنز پرداز ایران است نادرست خوانده اند.
اما واقعیت آن است که عینک آفتابی، توانست شوخی کردم را از تیغ تیز انتقادات برهاند و به شایستگی جایگزین آن شود.
البته عینک آفتابی از هیچ جهتی نمی تواند با اثر مهران مدیری رقابت کند. نه از حیث قدرت اجرا و روایت مجری، نه محتوای زیرکانه، نه درون مایه طنز شایسته، نه فرم و اجرای آیتم ها، نه پیوستگی و ارتباط منطقی میان آیتم ها، نه بازی ها، نه حتی سوژه ها و نه حتی تیتراژ و موسیقی!
در واقع عینک آفتابی، ملغمه ای از شوخی های لوس و طنزهای موقعیت است که بدون هیچ گونه پیوستگی و ارتباط منطقی در قالب یک برنامه نیم ساعته در آمده و فقط می خواهد ادای طنز اجتماعی را در آورد؛ یک ادای مقلدانه و بدون ذره ای خلاقیت. و یقیناً اگر نام رضا رشیدپور روی این اثر نبود و اگر مجموعه شوخی کردم در یکی از شبکه های سراسری سیما پخش شده بود همین حد از استقبال نیز از این مجموعه به عمل نمی آمد.
کاش نویسندگان عینک آفتابی قبل از تولید این مجموعه، سعی می کردند لااقل یک پلان، یا یک موقعیت، یک سوژه را مضاف بر موقعیت ها و عوامل «شوخی کردم» بعنوان بن مایه ساخت مجموعه جدیدشان به کار می گرفتند تا نام «نویسنده» برازنده شان شود یا لااقل اسم کار جدیدشان را «شوخی کردم2» می گذاشتند تا حقوق نویسندگان اثر مهران مدیری نیز حفظ گردد!
در مجموع باید گفت مجموعه عینک آفتابی نه تنها حدود یک مجموعه طنز شایسته اجتماعی را رعایت نکرده بلکه قدم در ابتدای راهی جدید به نام «تقلید حداکثری» گذارده، کاری که نه شایسته یک اثر معمولی است و نه شایسته حوزه طنز اجتماعی و نه حتی شایسته شبکه نوپایی چون نسیم...!
ارسال نظرات