مذاکره‌کنندگان فاقد درک صحیح از اقتضائات نظام هستند + صوت

 

دکتر حسین کچویان، عضو حقیقی شورای عالی انقلاب فرهنگی بعد از مدت‌ها سکوت خود در مسائل سیاسی اخیر را با ایراد سخنرانی در همایش «خط قرمز» و بیان دلواپسی‌هایش شکست.

 

وی دلایل نگرانی‌ها و دلواپسی‌ها را در شرایط اخیر، بیش از اندازه ارزیابی نمود و بیان داشت: کسانی که می‌گویند دل‌آرام و دلاوریم، یا از سر لجاجت و یا بچگی سخن می‌گویند و یا احتمال دیگری در موردشان وجود دارد که اگر چه شواهد مؤیدی برای این احتمال وجود دارد، اما نمی‌خواهیم به آن بها بدهیم. وی ادامه داد: ممکن نیست فردی درک درستی از انقلاب اسلامی داشته باشد و اقتضائاتش را درک کند و این گونه که ما در مذاکرات اخیر وارد شده‌ایم، ورود کند.

 

 

کچویان در ادامه‌ی سخنانش گفت: ما در این مذاکرات، چیزهایی به آن‌ها داده‌ایم که آن‌ها حتی نمی‌دانستند که ما چنین چیزهایی را به دست آورده‌ایم و اگر می‌خواستند خودشان از نیل ما به این دستاوردها آگاهی یابند، باید مدت‌ها کار و تحقیق می‌کردند. یادم هست که در مقاطع اولیه‌ی صنعت هسته‌ای، گاهی به دستاوردی می‌رسیدیم که خودمان نمی‌فهمیدیم که چه اهمیتی دارد و این، گفته‌های مقامات سازمان ملل بود که به ما نشان می‌داد که به کجا رسیده‌ایم! اکنون نیز بدون توجه به اهمیت امکانات مان، همه چیزمان را عرضه کردیم و در اختیار آن‌ها گذاشتیم و متأسفانه این روندی است که هم‌چنان ادامه دارد.

 

وی با بیان این که ما سه ماه قبل از این که وارد مذاکرات بشویم، یعنی بلافاصله بعد از روی کار آمدن دولت جدید، تمام فعالیت‌های هسته‌ای مان را به حالت تعلیق در آوردیم، این امر را یکی از مصیبت‌هایی دانست که در مذاکرات اخیر با آن مواجهیم. این استاد دانشگاه ادامه داد: در این مدت همیشه چند گام جلوتر از آن چیزی که غربی‌ها از ما توقع دارند، حرکت کرده‌ایم. مسئله‌ی نگران کننده راجع به این مذاکرات، همین است که تنها راهبردی که این نحوه‌ی نگاه به مسئله را توجیه می‌کند، نگاهی دوستانه داشتن به دشمن است. این نوع نگاه فاقد هر گونه درک نسبت به نظام ما و اقتضائات و حال و آینده‌ی آن است و بر طبق آن، بهترین حالت برای ما این خواهد بود که در چارچوب طرح‌های موجود جهان، جایگاهی برای خود بیابیم و از سر خوانی که غربی‌ها بر آن مسلطند و آن را غارت می‌کنند، تکه استخوانی هم به ما برسد -یعنی همان نگاه مشهور good boy-. کچویان این نوع نگاه که شأن استقلالی جمهوری اسلامی را نمی‌بیند، را از همان ابتدای مذاکرات، محکوم به شکست دانست. چرا که وقتی که از همان ابتدا دست خودمان با تعلیق فعالیت‌ها خالی می‌کنیم، توقع دارید که طرف مقابل بر اساس ترس از چه چیزی با شما وارد مذاکره شود؟

 

وی به نکته‌ای راجع به این نوع همایش‌ها اشاره کرد که به وسیله‌ی آن‌ها تیم مذاکره کننده می‌تواند با تهدید احتمال روی کار آمدن جریان مقاومت، از طرف مقابل امتیاز بگیرد و با توجه به این که در مذاکرات دست ما واقعاً خالی است، همین مسئله می‌تواند تا حد کمی راه‌گشا باشد؛

 

کچویان ادامه داد: با استفاده از ذخیره‌ی 10 – 20 سال مقاومتی که در این راه به خرج دادیم، به پای میز مذاکره رفتیم و ظرف مدت کوتاهی تمام این ذخیره را صرف کردیم. در نتیجه دیگر چیزی برای هزینه کردن و معامله کردن برایمان نمانده به جز التماس و البته هزینه کردن از مصالح و منافع ملی.

 

 

عضو شورای پژوهشی مرکز پژوهش‌های مجلس افزود: هر چه از مذاکرات گذشته است، نگرانی‌ها و عدم خوش‌بینی‌ها به روند مذاکرات تقویت شده است. در سال‌های میانی دهه‌ی 80 و هنگامی که بحث‌های منازعات هسته‌ای آغاز و طرح‌های حمله به ایران مطرح شده بود، بر اساس نوع منازعاتی که در آمریکا در جریان بود، مقاله‌ای نوشتم که الان در عقبه‌ای هستیم که اگر از آن استفاده و عبور کنیم، می‌توانیم وضعیتی متناسب با اقتضائات جمهوری اسلامی حاکم کنیم و جان سالم به در ببریم.‎

 

کچویان خاطر نشان کرد: انقلاب اسلامی ظرفیت‌های یک هماوردی جهانی را در خود داشت و دارد. چنان که مشاهده می‌شود، با تحولاتی که در این چند سال اخیر رخ داد، الان منازعات ما از سطح منطقه‌ای به سطح بین‌المللی ارتقا یافته و به کشورهای دورتر کشیده شده است و این حاصل اتفاق نیست، بلکه ظرفیتی عظیم است که از همان ابتدا در درون حادثه‌ی عظیم انقلاب اسلامی نهادینه بوده است و برای به سر منزل مقصود رساندن این ظرفیت، لازم است به امکانات مناسب مجهز شویم.

 

وی نقطه‌ی اصلی تمایز با مذاکره‌کنندگان را نوع نگاه به این منازعه‌ی تاریخی دانست و افزود این لفظ مدرنیته را کنار بگذارید که اگر از ابتدا گرفتارش نشده بودیم، قطعاً این مشکلات 100 – 150 سال اخیر را نداشتیم. البته چاره‌ای از به‌کارگیری این لفظ‌ها وجود ندارد، اما باید سطح بینش را عمیق‌تر از حد این الفاظ نمود؛ چرا که این الفاظ، این واقعیت که برنده‌ی این منازعه از قبل مشخص است، را می‌پوشاند. وی تصریح نمود باید این منازعه را منازعه‌ی اسلام و کفر دانست و ابزارها و امکانات متناسب با آن را تدارک دید. اما متأسفانه نگاه حاکم بر تیم مذاکره‌‌کننده هسته‌ای این نیست.