حقوق بي بشر!

گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»؛ ابراهیم جلالیان؛ انگار در دنياي واژه‌ها، مكان‌ها حائز اهميت‌اند. واژه‌ها در موقعيت‌هاي مكاني مختلف پرمعنا مي‌شوند و گاه از حيز انتفاع به رد. مثلا همين واژه حقوق؛ گاهي آنقدر اين واژه حق پرمعنا مي‌شود كه واژه ناحق خودش را از ميان دايره‌المعارف حذف مي‌كند.

حقوق‌ها با هم متفاوت‌اند؛ انسان‌ها نيز. تفاوت حقوق يك سرباز با يك كودك از زمين تا آسمان است. سرباز كه به اسارت گرفته شود، پروپاگانداي رسانه‌اي گوش عالم و آدم را كر مي‌كند. 429كودك كشته مي‌شود.

400هزار كودك از بيماري‌هاي رواني ازجمله ديدن كابوس رنج مي‌برد. ولي هيچ رسانه حقوق بشري به‌عنوان خبر كوتاه نيز آن ‌را كار نمي‌كند چه برسد به تيتر و عكس يك.

يا همين واژه بشر؛ آري بشر با بشر فرق دارد. خون با خون. نژاد با نژاد. آپارتايد سياه و سفيد رنگ تازه‌اي به‌خود گرفته. بشر اسرائيلي متفاوت است با بشر فلسطيني. اين روزها نژاد خونخوار اسرائيلي پاك و منزه است از هرگونه خطا و آسيب و هيچ احمد شهيدي نيست كه فرياد بزند كه حقوق بشر در فلسطين هم وجود دارد.

انگار سازمان ملل هيچ نماينده‌اي در كرانه باختري ندارد. چقدر هنرمندانه چشم‌هايشان را روي جنايت‌هاي دردمنشانه بسته‌اند.

حقوق‌بشر نگران است و نگران نيست. نگران بمب‌هايي كه بر سر دختران آزاد‌انديش فلسطيني از در و ديوار مي‌بارد نيست ولي نگران روسري زنان ايراني هست. نگران است كه چرا به باد اجازه نمي‌دهند در بين موهاي زنان ايراني به رقص درآيد ولي نگران نيست كه خون در لا‌به‌لاي موهاي زنان مستاصل غزه به رقص جنون درآمده. نگران اين است كه نديدن بدن دختران ايراني توهين به مردان تلقي شود ولي نگران نيست كه تن زن ومرد و كودك فلسطيني هر روز و هر ساعت به لرزه در آيد. حاضر‌ است در فيسبوك براي زنان ايراني صفحه آزادي يواشكي ايجاد كند و از زنان ايراني بخواهد عكس بدون حجاب خود را در اين صفحه قرار دهند و از حس خود برايشان بنويسند، ولي حاضر نيست صفحه‌اي براي زنان فلسطيني ايجاد كند و از آنان بخواهد لحظه نفس‌نفس زدن كودك صغير خود را در مقابل چشم‌هاي خود تشريح كنند. اين روزها فقط به درس صبوري اين ملت فكر مي‌كنم. مادري كه كودكش را پرپر مي‌كند و بر سر رزمندگان مقاومت گل مي‌ريزد. پدري كه كودك تازه متولد شده‌اش را به نام شهداي ديشب جنگ نامگذاري مي‌كند و لحظه شماري مي‌كند تا او را اسطوره يك ملت كند. ديروز ما الگوي مردانشان بوديم و امروز كودكانشان، اسطوره ما. اسطوره‌هايي براي روش زندگي ما. سبكي به رنگ صبوري يك ملت.