چرا مذهب تشیع، «مذهب جعفری» نامیده می‌شود؟

 محمدحسین رجبی دوانی عضو هیأت علمی دانشگاه امام حسین(ع) در گفتگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، در رابطه با نامیده شدن امام صادق (ع) به عنوان بنیانگذار مکتب تشیع و فقه شیعه به نام فقه جعفری گفت: ما نمی‌توانیم امام صادق(ع) را به عنوان بنیانگذار مکتب تشیع معرفی کنیم البته فقه ما فقه جعفری خوانده می‌شود.

وی افزود: سابقه تشیع و این که پیروان امام علی(ع) با این عنوان خوانده شدند به زمان پیامبر(ص) برمی‌گردد که ایشان فرموده بودند: «یا علی! انت و شیعتک هم الفائزون»، اما به دلیل آن که در عصر امام صادق (ع) فرصتی فراهم شد تا شیعه برای مدتی کوتاه از حالت تقیه و فشار بیرون آید و ایشان بتواند معارف بلند شیعه را در احکام عملی، اصول اعتقادی و اخلاق تبیین کند لذا معارف شیعه عمدتا با نام آن حضرت شناخته می‌شود. بالاخص در احکام عملی که فقه شیعه به نام فقه جعفری نامیده می‌شود. چون این فرصت استثنایی برای آن حضرت حاصل شد و بیش از هر امامی در معارف شیعی بالاخص فقه از آن حضرت حدیث وجود دارد و آموزه‌ها از آن وجود مقدس سرچشمه گرفته لذا می‌گویند که مذهب ما مذهب جعفری است.

عضو هیأت علمی دانشگاه امام حسین (ع) در ارتباط با شخصیت علمی امام صادق (ع) اظهار داشت: امام صادق (ع) مانند پدران و فرزندان معصوم خود بودند و همه فضایل آن بزرگواران را وجود مقدس ایشان نیز داشت اما آن فرصت استثنایی چون نصیب ایشان شد جنبه‌های علمی وجودشان بیش از سایر ائمه جلوه کرد.

وی در ادامه گفت: نه از آن باب که بگوییم مقام علمی ایشان بالاتر از سایر ائمه است بلکه به خاطر وجود شرایط مناسب، آن حضرت توانست گوشه‌ای از اقیانوس بزرگ علم خود را به جامعه بشری عرضه کند. ایشان در معارف گوناگون و مسایل کلامی و فقهی شاگردان فراوانی را پرورش داد و با آموزش سرچشمه‌های علوم و معارف گوناگون، زمینه را برای جویندگان علم در عرصه‌های مختلف باز کرد. مثلا جابربن حیان که به عنوان پدر علم شیمی شناخته می‌شود افتخار شاگردی امام صادق (ع) را دارد. اگر چه آن حضرت درسی درباره علم شیمی نداشتند اما با توجه به رهنمودهایی که داشتند شاگردشان توانست در این عرصه حرفی برای گفتن داشته باشد و مسایلی را مطرح کند که قبل از او سابقه نداشته است.