منافقین سینمای ایران علیه "حاتمی‌کیا" ایستاده‌اند/ از این عصبانی‌اند که ابراهیم به دیدار رهبری رفت/ از این ناراحتند که چرا حاتمی‌کیا از ده‌نمکی حمایت کرد

به گزارش خبرنگار حوزه سینما و تلویزیون خبرگزاری دانشجو؛ بعد از اظهارات سخیف و موهن عباس کیارستمی در خصوص دفاع مقدس و حمله بی‌سابقه این فرد به ابراهیم حاتمی کیا، حسن عباسی در همین خصوص در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو نکاتی را بیان کرد که این نکات را در قالب گفتاری از حسن عباسی از نظر می‌گذرانید:

"همیشه از سوی برخی از منتقدین و طیف سینماگران روشنفکر ادعا می‌شود که سینمای سفارشی یعنی فیلمی که سینماگر به چیزی اعتقاد نداشته باشد و شما به او سفارش داده باشید و او هم آن فیلم را ساخته باشد اما همین طیف سینماگران هیچ‌گاه نمی‌گویند که خودشان به سمت ساخت مضامینی رفته‌اند که به آن اعتقاد ندارند.

حالا نکته اینجاست سینماگری که اعتقادی به دفاع مقدس ندارد، وقتی که در مورد این موضوع فیلم می سازد مشخص است که آمده است تا دفاع مقدس را هجو کند.همین طور کسی که اعتقاد به دین ندارد، وقتی فیلم دینی می سازد این آمده است که هجو موضوع دین را بکند.کسی که اعتقاد به شرافت چارچوب ملی و مرزهای ملی ندارد، وقتی که فیلم ایرانی میسازد، آمده است که ایرانی گری را به سخره بگیرد.

ما در بحث موسیقی انقلاب اسلامی هم با همین موضوع مواجه بوده ایم. در بسیاری از سال ها در دهه فجر و در بسیاری از مناسبت های دیگر موسیقی های آقای شجریان از رسانه ملی پخش می شد. همین آدم چند سال پیش رفت و در شبکه بی بی سی  نشست و گفت که من یک چیز دیگری برای یک جای دیگری خواندم بعد تلویزیون ایران آقای خمینی را زمانیکه در حال پیاده شدن از پله های هواپیما هستند نشان می دهد و موسیقی من را پخش می کنند. این یعنی یک رفتار مزورانه. اگر شما اعتقاد نداشتید همان روز اول می گفتید. ولی وقتی که شما بگذارید یک دوره بیست ساله سی ساله توی چشم مردم باشید و موسیقی شما مرتب از تلویزیون و رادیو پخش بشود و بعد از این همه سال این حرف ها را در آمریکا بزنید، یعنی هم از کیسه بخوری و هم از توبره.

هر چه زودتر کسانی که اعتقادی به این قضیه انقلاب و دفاع مقدس ندارند هویتشان را مشخص کنند تکلیف جامعه با آن ها زودتر مشخص می شود. چون برای مثال موسیقی آقای شجریان را که کسانی که رپ،جاز،متالیکا و جاز و انواع موسیقی های اینچنینی گوش می دهند که نمی شنیدند. موسیقی ایشان را بیشتر بچه مذهبی ها و بسیجی ها گوش می دادند. بعد از دیدن این رفتار مزورانه، بچه حزب اللهی ها هم دیگر موسیقی های ایشان را پیگیری نکردند.

سینماگر مدرنیست هم که برای کن فیلم می سازد، تا جایی که حرف انقلاب و جامعه و ایران و دفاع مقدس را می زند، به او توجه  می شود. هر موقع هم این ها را کنار گذاشت هویت خودش را بهتر نشان خواهد داد.

ما گروه بسیار زیادی از دوستان سینماگر شبه روشنفکر را داریم که این ها فیلم هایی را می سازند که خودشان به آن ها اعتقادی ندارد. کسی که موضوعی را که اعتقادی به آن ندارد را می سازد در واقع یک دروغگو است. این مصداق نفاق است.

در مورد نقد ها و توهین های سینمای روشنفکرنما و مشخصا شخص آقای کیارستمی علیه ابراهیم حاتمی کیا و تفکرش درد آن ها این نیست که حاتمی کیا پول می گیرد و فیلم می سازد.چون فیلم دفاع مقدسی بسیار پرهزیته است.مخصوصا اگر کاری مثل فیلم چ با سطح بالای تکنیکی باشد.

شما به این نکته توجه کنید که این کارگردانان شبه روشنفکرنما فقط عادت به ساخت فیلم های کم لوکیشن و آپارتمانی دارند.این سینماگران واقعا نمی توانند با بازیگر زیاد و لوکیشن های فراوان کار کنند. اگر به این ها بگویید که مثل فیلم های ده نمکی و ابوالقاسم طالبی با 500 نفر بازیگر در یک صحنه کار کنید و آن ها را مدیریت کنید هیچگاه نمی توانند. گیر کار اینجاست که چون قادر به این کار نیستند باید سینماگران انقلابی که این توانایی را دارند بزنند.

تمام درد این جامعه منتقدین و سینماگران روشن فکر بر سر این نکته است که آقای حاتمی کیا در دو سه مصاحبه اخیرش چندبار گفته است که به دیدار رهبری رفته است و ایشان هم به وی و فیلم هایش عنایت داشته اند.

هر کس در محیط شبه روشنفکری ببیند که کسی به سمت قطب معنوی جامعه و امام مسلمین برود روشنفکرنماها با او زاویه پیدا می کنند. تمام درد این ها هم همین است. کسی که در جشنواره فیلم سال قبل مردانگی و پدری کرد و فیلم شیار 143 را بالا آورد و از آن حمایت کرد همین آقای حاتمی کیا بود. همچنین همین آقای حاتمی کیا مردانگی و برادری کرد و دست مسعود ده نمکی را در سینمای دفاع مقدس گرفت.بعدش هم آمد و گفت که هر کس که با ده نمکی مشکل دارد برود و فیلمش را ببیند و نقد کند و نه خودش را.

همین کار که یک نفر بیاید و از آبروی خود هزینه کند و بیاید جایی پدری و بزرگی کند و خودش را سپر کند تا تیر ترکش های مخالفان و شبه روشنفکران به او بخورد و پشت کسانی دربیاید که می خواهند در زمینه انقلاب و دفاع مقدس حرف های جدیدی بزنند و از همه طرف رونشفکرنماها به آن ها حمله می کنند، این خود باعث به وجود آمدن کینه ای در دل روشنفکرها نسبت به او شده است.

حالا جالب است همین منتقدین روشنفکر نما در برنامه هفت به صورت علنی می گویند که آقای حاتمی کیا و امثال ایشان خیلی سر و صدا می کنند و نباید از آن ها دفاع کرد و باید بروید از فیلم هایی دفاع کنید که زنازادگی را عادی جلوه می دهند. مثلا فیلمی که نشان می دهد که دارد یک بچه را می دزدند و معلوم نیست که پدر و مادر او کیست.

بعد رسما هم می گویند که آقای حاتمی کیا را فلان منتقد و گروه خاصی از منتقدین بالا آورده اند و به مردم معرفی کرده اند.این که یک جمله واقعا خنده دار است. چون اگر اعتقاد دینی وجود داشته باشد، خداوند می فرماید که من دو جا می خندم.جایی که بخواهم کسی را عزت بدهم و همه می خواهند سعی کنند و او را زمین بزنند.و وقتی هم که می خواهم کسی را ذلت دهم و همه می خواهند او را بالا بیاورند. منتقدی که فکر میکند او توانسته است کسی را بالا بیاورد و عزت ببخشد باید برود و فکری به حال تکبر و غرور خود بکند.

چون کسی که فکر می کند که با یک نقد و یک فعالیت گروهی منتقدان می تواند به کسی عزت بدهد خودش را خدا فرض کرده است.این منتقدین منتظر باشند تا نسل جدید منتقدین با سواد و متعهد به زودی خواهند آمد و این منتقدین متفرعن و متکبر را بیرون خواهند راند."