محمد براتی، مسئول سیاسی جامعه اسلامی دانشگاه ایلام در گفتگو با خبرنگار "خبرگزاری دانشجو" در ایلام، با بیان اینکه تصور عموم مردم و بسیاری از خواص این بود که با مذاکره میتوان مشکلات اقتصادی را حل کرد، بیان داشت: پس از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران، از سرگیری مذاکرات به مطالبات عمومی تبدیل شد.
وی ادامه داد: این موضوع دستآویزی برای حضور دولت با لبخند به پای میز مذاکره و شانتاژ رسانههای زنجیرهای برای به چالش کشیدن مخالفان شد، مقدس معاب جلوه دادن این موضوع تا بدان جا پیش رفت که ماهیت مذاکرات با واقعه کربلا مقایسه گردید و منتقدان آن به حاشیه پرتاب شدند.
مسئول سیاسی جامعه اسلامی دانشگاه ایلام با انتقاد از تمرکز وزارت خارجه به گفتگو با 1+5 تصریح کرد: این وزارت، علاوه بر اینکه از جبهه مقاومت به عنوان بازوان نرم افزاری ایران غافل شده؛ بلکه توان داخلی را نیز به فراموشی سپرده است.
براتی با تاکید بر این نکته چه بخواهیم و چه نخواهیم که بشنویم، آمریکا تمام توان خود را بر متوقف کردن فعالیتهای هستهای کشورمان متمرکز کرده است، ادامه داد: ساده لوحانه است اگر فکر کنیم که آمریکایی که تا خرخره در باتلاق معضلات مالی فرو رفته است میتواند مشکلات جمهوری اسلامی که همیشه آن را دشمن خود معرفی کرده را حل و فصل کند، اوباما گفته بود: ما موفق شدیم برنامه هستهای ایران را 10سال متوقف کنیم؛ حالا لازم شد پس از دریافتن این پیام و اعتراف آشکار رئیس جمهور آمریکا پنبهها را از گوش درآوریم و بفهمیم که هیچ چیز برای غرب به ویژه ایالات متحده مهمتر از تامین منافع خود نیست.
وی به تحلیل شبکه بی بی سی از سیاست آمریکا در پشت میز نشستن با ایران اشاره کرد و افزود: سیاستمداران آمریکایی میدانند که مذاکرات ایران با 1+5 با دولت اوباما نتیجهای نخواهند داشت؛ بنابراین در نظر دارند که این مذاکرات توسط دولت بعدی تداوم یابد، با وجود آنکه آمریکا بیش از هر کشور دیگری به تعامل با ایران نیاز دارد؛ اما نباید فراموش کرد که آمریکا، آمریکا است حتی در بدترین شرایط حاضر نیست خوی استکباریش را تلطیف کند یا از موضع جبارانهاش کوتاه آید، مردم به این نتیجه رسیدهاند که آواز دهل امریکا از دور خوش است.
این دانشجوی سیاسی دانشگاه ایلام تداوم این مذاکرات را دلیلی برای کاهش توان دولت در سایر عرصهها دانست و بیان داشت: همان گونه که رئیس جمهور قبل از انتخابات گفته بود که مشکلات اقتصادی ما ناشی از بیتدبیریهای داخلی است؛ بنابراین باید بر امحای سدهای مدیریتی و افزایش خودباوری ملی تمسک جست.