نامه سرگشاده پنجاه تشکل زیست محیطی به رییس جمهور/ خسارات زیست محیطی را به حداقل برسانید

به گزارش خبرنگار اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، متن این نامه به شرح زیر است:

جناب آقای دکتر روحانی

با سلام

احترامــاً پيرو انتشار برخي نامه هاي سرگشاده ي ‌منسوب به پاره اي تشکلهاي زيست محيطي خطاب به جنابعالي، در خصوص اجراي بعضي طرحها و پروژه هاي توسعه اي، لازم مي‌دانيم مواردي را در اين خصوص به استحضار برسانيم:

ما بعنوان جمعي از تشکلهاي مردم نهاد زيست محيطي، ضمن تاکيد موکد بر ضرورت حفظ محيط زيست بعنوان امانت آيندگان ، و با حفظ انتقاداتمان به عملکرد بعضي از متوليانِ بخشهاي توسعه اي کشور، معتقديم که افراط در هر مقوله اي از جمله مباحث زيست محيطي، و همچنين اظهارنظرهاي احساسي و غيرکارشناسي در خصوص مباحث کاملاً تخصصي، پاشنه آشيل فعاليت نهادهاي مدني و تشکلهاي مردم نهاد زيست محيطي خواهد بود.

لذا مناسب ديديم تا اين انذار را در انظار عمومي به خود و همه هم قطاران مان در عرصه دفاع از محيط زيست(هم در بخش دولتي و هم نهادهاي مدني)، بدهيم که توجه به اظهار نظر بر مبناي علمي و تخصصي و البته در حوزه ي مرتبط را حتماً مدنظر قرار داده و بخصوص در زمينه آمار و ارقامي که  بعنوان تبعات، به طرحهاي توسعه اي نسبت داده مي شود، از هرگونه اغراق و بزرگنمايي پرهيز نماييم، چرا که عدم رعايت اين اصول و اتکا صرف به برخوردهاي احساسي بدور از دانش، و استناد به آمار و ارقام غيرواقعي و نادرست، شايد در کوتاه مدت و بصورت مقطعي اثراتي را داشته باشد، اما قطعاً در بلند مدت و پس از دريافت پيامدهاي منفي و جدي ناشي از اين گونه برخوردهاي افراطي، سبب سازِ سلب اعتماد مديران کشور و تخريب چهره دوستداران واقعي محيط زيست شده که نتيجه نهايي آن، چيزي جز  ضرر و آسيب بيشتر براي محيط زيست نخواهد بود.

جناب آقاي رئيس جمهور

به پيروي از شعار و مشي دولت محترم تدبير و اميد، تاکيد ما نيز بر رعايت "اعتدال" در همه عرصه ها از جمله حوزه محيط زيست مي باشد و ترجمان عمليِ اين مشي را نيز، پيگيري تحقق هدف "توسعه پايدار" مي‌دانيم. مفهومي که از يک سو بر ضرورت توسعه تاکيد مي نمايد و از سوي ديگر بر حفظ محيط زيست با هدف رفاه و آسايش حال و آيندگان.

 و لذا بر همين اساس، جزيره اي ديدنِ مسايل، برخورد احساسي با موضوعات کلان ملي، گذشته پرستيِ صرف و زير سوال بردن هرآنچه دستاورد علم و دانشِ بشر امروزي است، و يا هر روش و عملکرد ديگري که به نوعي دستيابي به هر کدام از اين دو هدف مهم را تحت الشعاع قرار دهد، مصداق بارز افراطي گري دانسته و از آن تبري مي جوييم.

ما راهکار عملياتي و دست يافتني، که تحقق هر دو هدفِ به ظاهر متناقض و متضاد فوق را ميسر مي سازد، پيگيري موضوع   "به حداقل رساندن و نيز جبرانِ خسارت زيست محيطي" پروژه ها مي‌دانيم و نه مخالفت کورکورانه با اجراي طرحهاي توسعه اي که ضرورتي انکار ناشدني براي کشور در حال توسعه اي مثل ايرانِ عزيز است.

لذا تصريح مي نماييم که برخي تندرويهايي که به سختي مي توان باور کرد که با اهداف ملي و به خاطرِ خير و صلاح عمومي انجام مي شود، به پاي دوستداران واقعي و واقع بين محيط زيست کشور عزيزمان نوشته نشود