یادداشت دانشجویی/
به گزارش «خبرگزاری دانشجو»، آری این روزها دشمنان خوب فهمیده‌اند باید تبر را بر جان کدامین درخت تنومند نهاد تا کمر استقامت و آزادگی را شکست. فهمیده‌اند که ماجرای شکست‌های‌شان از تصمیمات کدام اتاق‌ها و حلقه‌ها آب می‌خورد. فهمیده اند پل اتصال مردم و یکتا نظام مستقل و آزاده دنیا کجاست.
امروز اگر دشمنان ما شب و روز، بی وقفه بر اسب کینه توزی خود از نظام اسلامی می‌تازند و پیشانی فرهنگی نظام یعنی بسیج و سپاه را مورد عنایت یاوه گویی‌های خود قرار می‌دهند حرفی نسیت چون ذات گرگ صفتان همین بوده و هست اما چند صباحی است انگشت تعجب در دهان ما گزیده شده است که چرا مرد کلید به دست اعتدال شمشیر را از رو بسته با فرزندان جان برکف بسیجی این انقلاب؟ چرا مرد شماره یک اجرایی کشور که می‌داند هرجا خواسته زمین بخورد سپاه و بسیج دستش را به حمایت گرفته اند بر شیپور غربی‌ها می‌دمد و ابرو بر سپاهیان در هم می‌کشد؟ واقعا چه شده است؟
ابوذرهای سپاه امتحان پس داده‌اند، مراقب طلحه‌های خزیده در آستینتان باشید
رئیس جمهور عزیز....
ابوذرها و سلمان های سپاه پاسداران انقللاب اسلامی آزمون خود را در بزنگاه‌های انقلاب پس داده‌اند در برابر تهدید دشمن تهدید کرده‌اند و در برابر تجاوزش دفاعی عزتمندانه و غیرتمندانه، در برابر تحریم چفیه بر کمر بسته اند و با اقتصاد مقاومتی نبض اقتصاد کشور را پرتپش نگاه داشته اند، در سازندگی، دولت‌ها را از زیر بار سنگین پروژه‌ها به سلامت به بیرون کشیده‌اند. در فتنه‌ها و شیطنت‌ها مقاوم و استوار از خیمه ولایت حراست و پاسداری کردند اما هیچگاه به خاطر نداریم در جواب توهین دشمنان لبخند زده باشند و با شیطان بزرگ دست دوستی داده باشند....
جناب آقای دکتر؛ ابوذرها و سلمان‌های سپاه امتحان پس داده‌های این انقلابند، شما مراقب طلحه‌هایی باشید که در آستینتان لانه کرده‌اند و در بیت شریف پشت پرده دولت‌تان شما را به جملی نوین رهنمون می‌کنند. توهین به منتقدین، حمله به صدا و سیما، حمله به سپاه پاسداران، طرح همه پرسی و معلوم نیست نقشه‌های بعدیشان برای خارج کردن شما از آغوش این ملت چه باشد. ما یقین داریم شما این طلحه‌ها را نا امید میکنید...
دشمن برایتان کف می‌زند، بیدارید؟
آقای رئیس جمهور، این روزها موج احسنت‌ها و تبریک‌های منافقین لندن نشین برای شما نقل صفحات شبکه‌های اجتماعی شده است و اشک بر گونه ما آنچنان جاری است که پهنای صورتمان را گرفته است، نه از تلخی سخنانتان نه، اندوه ما از کف زدن‌های خبیثانی است که می‌خواهند رییس جمهور من را از من گرفته و تریبون خود کنند. آن‌هایی که با افتخار به احترام سخنانتان درود روانه‌تان می‌کنند. بیدارید آقای رئیس جمهور؟
اگر آن‌ها فرموش کرده‌اند من و هم نسلانم فراموش نکرده‌ایم رشادت شما را در تیرماه 78 که آنگونه مچ فتنه گران را خواباند که هنوز دل خیلی‌هایشان با شما صاف نشده است. اما شما را چه شده است جناب آقای دکتر؟
این دستان شما و این صورت من، بنوازید
آقای رئیس جمهور من یک بسیجی‌ام و همانند پدر پیر انقلابمان به بسیجی بودنم افتخار می‌کنم، حال اگر فکر میکنید با حمله به بسیج و بسیجیان می‌توانید مرهمی بر زخم شکستتان در تئوری وهم آلود مذاکره بگذارید، اگر خیال میکنید با برچسب نهادن بر سپاه و سپاهیان بر عدم توان کنترل اقتصاد سرپوش می‌گذارید و اگر فکر میکنید لبخندتان سهم آقایان کرسی نشین کاخ سفید است و شلاق‌های کلامتان زیبنده تن فرزندان فدایی رهبری این دستان شما و این صورت من....
بنوازید جناب آقای رئیس جمهور...مرا بزنید .... من یک بسیجی ام.... یک بسیجی از نسل احمدی روشن‌ها...
این پیش نهادن صورت یک بسیجی را ضعف مپندارید که هم من و هم شما می‌دانیم بسیج و سپاه توده مردم‌اند و مشت مردم گره کرده و سهمگین‌تر از سیلی شماست؛ اما همه ما امیدواریم شاید شما از نواختن سیلی بر گونه‌های ما خسته شوید و بعد از آن اگر دلتان با ما صاف شد شاید کمی هم بر دشمنان این انقلاب بتازید....
یادداشت به قلم مهدی باقریان، مسئول شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی گلستان
انتشار یادداشت دانشجویان به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط "خبرگزاری دانشجو" نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالان دانشجویی است.
ارسال نظرات