مسئولان دانشگاهی«دانشگاه سیاسی» مد نظر رهبری را آن گونه که دوست دارند تعبیر می‌کنند

محمود باقر زاده، جانباز دوران دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار اعزامی «خبرگزاری دانشجو» به اهواز، با بیان این نکته که علم بی ایمان انسان را به نتیجه نمی‌رساند، گفت: علم بدون ایمان نه تنها انسان را به مقصد نمی‌رساند بلکه موجب گرفتار شدن انسان می‌شود.

وی ادامه داد: طی کردن مسیر علم با معرفت الهی بر اساس ارزش‌های دینی و اعتقادی موجب سعادت است و اگر دانشجویان و طالبان علم  مانند شهید مصطفی چمران علم خود را در مسیر عزت اسلام قرار دهند، اثرگذاری مطلوب را در اسلام، جامعه و زندگی شخصی خواهند دید.

سردار باقر زاده در ادامه به نقل گفته‌ای از موسیلینی اشاره کرد و گفت: موسیلینی سفارشی دارد که می‌گوید باید دیگران همچون میش باشند تا من چون گرگ آنان را بدرم و استثمار کنم؛ در حالی که اسلام می‌فرماید همه باید شیر باشند و کسی حق تجاوز به حقوق دیگری را ندارد.

این جانباز دوران دفاع مقدس به بیانات رهبر انقلاب اشاره داشت و افزود: مقام عظمای ولایت فرمودند «که باید دانشگاه محلی برای پرداختن به امور سیاسی باشد»؛ اما متاسفانه در این خصوص هر کس از ظن خود شد یار من، به شکلی که هر فرد مسئولی آن گونه که دوست دارد به این مطلب توجه می‌کند و نیت اصل رهبر انقلاب از این سخن با عمل نابه جای برخی مدیران تحت الشعاع قرار می‌گیرد.

وی ادامه داد: مشکل اساسی ما این است که دم از ولایت زده؛ اما هیچ حرفمان با عملمان یکی نیست و نتوانسته‌ایم بر اساس آیه قرآن کریم که می‌فرماید«یا ایها الذین آمنو هم تقولون ما تفعلون» درست رفتار کنیم.

سردار باقرزاده در بخش دوم صحبت‌های خود به عملیات شلمچه و نقل خاطره‌ای اشاره و خاطر نشان کرد: یک شب قبل از عملیات در شلمچه شبی خواب بودم یک لحظه خواب به چشم من رفت و با ریختن اشک‌های یکی از رزمندگان بیدار شدم، دیدم دارد با خودش حرف می زند و بالای سر من نشسته و اشک می‌ریزد خودم را به خواب زدم و به حرفهایش گوش می‌دادم.

این رزمنده که بعدها به شهادت رسید بر بالین نشسته بود و قسم جلاله می‌خورد که خدایا این فرمانده ما را زنده وسلامت بدار.

این جانباز دوران دفاع مقدس ادانه داد: برای من این دعا عجیب، بود؛ البته جدای از حکمت خدا که همیشه در برابر آن رضایت دارم؛ اما حس می کردم این دعا در حقیقت نوعی نفرین در حق من بود و این را اکنون نیز به بچه ها می‌گویم.

وی شهارت را آرزوی خود دانست و تصریح کرد: با خود می‌گویم مگر من جای این شهید را تنگ می کردم من که تا وسط راه آمدم چرا؟ اگر شهید می‌شدم چه اتفاقی می افتاد؟

این راوی دوران دفاع مقدس ادامه داد: هنگامی که عمیق‌تر فکر می‌کنم می‌بینم جامعه به ما برای تلنگر خوردن نیاز دارد و افرادی امثال من باید باشیم تا مردم با دیدن ما لحظه‌ای به خود بیایند.

وی با بالاتر دانستن اجر جانباز  نسبت به شهید گفت: در روایتی داریم که اجر جانباز بالاتر از اجر شهید است؛ زیرا وی مانند شهید به وظیفه خود عمل کرده و از طرفی با اعمالی که در حال انجام آن است بر پرونده خود می‌افزاید.

این جانباز دوران دفاع مقدس رسیدن به این مایگاه را سخت دانست و گفت: البته برای رسیدن به این جایگاه جای یک چیز خالی است و آن شرط و شروطی است که در این دنیای وانفسا رعایت بسیاری از اعمال بسیار سخت است.

سردار باقرزاده در پایان خاطرنشان کرد: برای من رسیدن به آن لحظات که با برادرانم داشتم دیگر تکرار نشد و هیچ گاه دیگر مانند آن جمع، نتوانستم جمعی را بیابم و این جاماندن بزرگترین حسرت عمر من است.