شعر وحید یامین‌پور برای شهدای غواص

به نام خدا
با سلام مثنوی 175 بیتی اینجانب برای شهدای غواص تقدیم می شود
سید مجید راستگو - کاشان

بنام خدا

دوست دارم قصه ای عنوان کنم
یادی از خاک خوش ایران کنم
خاک ما روزی شرافت داشته
مردی از آنجا علم برداشته
مکتب سرخ حسینی داشته
رهبری همچون خمینی داشته
رهبری آگاه از نسل علی
همچو مهر و ماه رویش منجلی
مدتی از بین امت دور شد
رفت و چون موسی مقیم طورشد
ملک ایران طاقت دوری نداشت
تاب مستوری و مهجوری نداشت
روزها نالید و بر سر خاک کرد
از فراق او گریبان چاک کرد
شرمسار از رفتن دلدار بود
سالها افسرده و بیمار بود
سالها خاک قدومش بوده بود
در دل شبها جبینش سوده بود
ای بسا اشک شب آدینه اش
تا سحر غلطیده روی سینه اش
با خمینی رازهایی گفته بود
بی خمینی خسته و آشفته بود
روزی از غربت صدایش راشنید
زنده شد وقتی ند

به یاد رهبر شیعیان عربستان شهید شیخ نمر باقر النمر
بیا برای نوشتن دمی قلم بردار
تو هم برای شهیدان دین قدم بردار

بگیر کاغذ و بنویس ماجرای نمر
بخوان تو مرثیه عشق از برای نمر

به یاد شیخ نمر ابتدا کنم امشب
و مجلسی ز کلامم به پا کنم امشب

هر آن که مرثیه شیخ را نگاه کند
ز سوز سینه کند ناله آه آه کند

همان که بود چو خاری به دیده دشمن
شجاع بود و دلاور چو کوهی از آهن

همان که از سخنش کاخ ظالمان لرزید
بزرگ مرد خطر شد به خون خود غلطید

همان که مفتی نفتی اسیر او بوده است
تمام شیخ نشینان فقیر او بوده است

صدای شیخ نمر از حجاز می آید
ندای مرد خدا از ریاض می آید

به عکس شیخ نمر شیعه احترام کند
به پاس حرمت نامش ز جا قیام کند

همیشه نام نمر بر زبان ما جاری است
نصیب دشمن غدار ذلت و خوار