تسلیم رای مردم نخواهیم شد/ مدعیان خط امام میزان را رای ملت ندانستند

گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ «امام به رای مردم احترام می گذاشت» این جمله ی مقام معظم رهبری که در مراسم باشکوه گرامیداشت سالگرد ارتحال حضرت امام و در بازخوانی اصول و مبانی شخصیت ایشان بیان کردند، تاکیدی دوباره بود بر اعتقاد عمیق حضرت امام به نظر و آرای مردم و یادآور جمله ی ماندگار ایشان که «میزان رای ملت است».

حرمت نهادن به رای مردم در مردمسالاری دینی حاکم بر کشور ما از یک اعتقاد عمیق دینی نشات می گیرد. عقیده ای که بر اساس آن برای ایجاد حکومت اسلامی، علاوه بر «مشروعیت» که تنها و تنها از سوی خداوند متعال به پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع) و از طریق ایشان به «رواة حدیث» و «فقیه جامع الشرایط» یا به تعبیر امروزی «ولی فقیه» تنفیذ شده است؛ به مقبولیت عمومی نیز نیاز است تا بتوان احکام مترقی اجتماعی و حکومتی اسلام را در جامعه اجرا کرد. شاید یکی از دلایل «حق الناس» خواندن رای مردم توسط رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه ای نیز همین مسئله باشد.

همه ی تاکیدات حضرت امام و رهبر معظم انقلاب درخصوص حرمت نهادن به رای مردم اما باعث نشده است که عده ای در برابر نظر ملت موضع گیری نکرده و در واکنش به عدم اقبال افکار عمومی به ایشان یا حزب و جریان متبوع شان، دهان به توهین به مردم نگشایند. برای نمونه می توان به اظهار نظر یکی از چهره های پرحاشیه ی اصلاح طلب که سابقه ی نایب رئیسی مجلس ششم را نیز در کارنامه دارد درخصوص رای مردم به کاندیدای غیر هم فکر او در انتخابات ریاست جمهوری سال 84 اشاره کرد که در توهینی کم سابقه مردم را به دلیل این انتخاب «بی سواد» نامید.

اما ایستادن در مقابل رای ملت همیشه با توهین و اهانت خاتمه نیافته و حلاوت زندگی دنیا گاه چنان بر دهان عده ای مزه کرده که «آتش‌فشان هایی که از درون سینه‌های سوزان تغذیه می‌شوند»(1) آنان را واداشته تا به «لشکرکشی خیابانی» علیه رای مردم دست زده و تدارک فتنه هایی برای کشاندن نظام به لبه ی پرتگاه و گرفتن انتقام از انتخاب مردم را ببینند. حوادث خون بار پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 که در ادبیات مردم ایران به «فتنه ی 88» مشهور شده، یکی از تاسف بارترین مقاطع تاریخ معاصر کشورمان است که با بی حرمتی به رای مردم و لشکرکشی خیابانی علیه نظر آنان مترادف شده است.

مسئله زمانی جالب تر می شود که با جریان شناسی اصحاب فتنه در آن سال، گروه ها و افرادی را در کانون فتنه انگیزی مشاهده می کنیم که ادعای وفاداری به خط امام شان گوش فلک را کر کرده و انحصار خاطره پردازی از حضرت امام را در اختیار خود می دانند. جالب تر آنکه بیانات رهبر معظم انقلاب در سالروز رحلت حضرت امام و تاکید ایشان بر حرمت نهادن امام به «آرای مردم»، «افکار مردم» و «تشخیص مردم»، به تیتر نخست بسیاری از روزنامه های زنجیره ای وابسته به همین افراد و گروه های دخیل در فتنه ی 88 بدل شده و ناخودآگاه داستان دزدی را زنده می کند که همراه مردمی که دنبالش می کردند شده بود و فریاد «دزد ... دزد ...» سر می داد.

کودتای مخملی سبز علیه رای مردم

در این شرایط شاید خالی از لطف نباشد تا نگاهی کوتاه به آغاز فتنه ی 88 انداخته و به بازخوانی عملکرد کسانی پرداخت که برای نخستین بار در دوران استقرار نظام اسلامی، «آتشفشان ها» را از درون سینه های پر از حقد و کینه بیرون ریخته و در برابر رای مردم ایستادند. شاید به این ترتیب بتوان مصداقی یافت برای افرادی که برخلاف «خط مشی امام»، به آرای مردم احترام نمی گذارند.

• 21 خرداد 88 یعنی یک روز پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دهم، میرحسین موسوی میزبان خبرنگاران مجله ی تایم بود. او در این مصاحبه که مجله ی تایم با عنوان «مردی که ممکن است احمدی‌نژاد را شکست دهد» به چاپ رساند؛ در پاسخ به سوالی پیرامون اینکه اگر انتخابات را ببازد آن وقت چه خواهد شد؟ می گوید: «تغییر از مدتی قبل آغاز شده است. تنها بخشی از آن به پیروزی در انتخابات مربوط می‌شود و بخش‌های دیگر ادامه خواهند یافت و هیچ عقبگردی در کار نخواهد بود.» این سخن او زمانی بیش تر معنا می یابد که به چند سطر بالاتر از این پاسخ برگردیم جایی که به نوشته ی تایم «او موکدا ابراز می دارد که تجمعات خیابانی چشمگیر هفته‌های گذشته احتمالا ماهیت ساختار قدرت را به نحوی بنیادین دگرگون خواهد ساخت و در واقع این اتفاق با فشار بر رهبر اتفاق خواهد افتاد»

• مقابله با رای مردم در سال 88 حتی پیش از پایان رای گیری، آغاز شده بود. ساعت 21:30 شب 22 خرداد که هنوز رای گیری در شعبه های انتخاباتی ادامه داشت، رسانه ها از ایجاد آشوب در برخی قسمت های شهر تهران خبر دادند. به گزارش خبرگزاری ها در این اغتشاشات عده ای دستگیر شدند که مشخص شد رهبری آنان با «مصطفی تاج زاده» و «محسن امین زاده» از اعضای سازمان منحله ی مجاهدین انقلاب اسلامی و حزب منحله ی مشارکت است.

• «تسلیم این صحنه آرایی خطرناک نخواهم شد» این خلاصه ی حرف موسوی در بیانیه ی شماره ی یک خود در روز 23 خرداد بود. با اعلام نتایج انتخابات و روشن شدن شکست فاحش موسوی آن هم با اختلاف 11 میلیون رای، وی در بیانیه ای به مقابله با آرای مردم تاکید کرده و عملا اعلام کرد تسلیم رای مردم نخواهد شد.

• موسوی در بیانیه ی شماره ی یک خود هشدار داده بود که «خانه ی پارسیان به آتش کشیده خواهد شد»، متعاقب این تهدید نخستین نشانه های عزم مخالفان رای مردم برای به آتش کشیدن سرزمینی که موسوی آن را خانه ی پارسیان می نامید، بروز کرد. حوالی ساعت 18 روز 23 خرداد یک دستگاه اتوبوس در خیابان مطهری تهران به آتش کشیده شد و به دنبال آن پیاده نظام فتنه ی سبز با حمله به سطل های زباله تعدادی از سطل ها را آتش زدند.

• به آتش کشیده شدن خانه ی پارسیان توسط آتش فشان هایی که از درون سینه های سوزان و پر حسد زبانه می کشید –آنگونه که هاشمی رفسنجانی در نامه ی بدون سلام و والسلام به رهبر معظم انقلاب تهدید کرده بود- سبب شد تا همگان منتظر شنیدن دلایل مخملی ها برای ایستادن در برابر رای مردم باشند. زهرا رهنورد همسر موسوی که عده ای معتقدند نفوذ بسیار زیادی بر او داشته و تصمیم گیر اصلی برای کارهای موسوی است؛ در مصاحبه ای با تلویزیون دولت انگلیس (بی بی سی) در مورد دلایل این لشکرکشی خیابانی مدعی شد که چون موسوی داماد لرستان و فرزند آذربایجان است پس باید رئیس جمهور شود!!!

• مهدی کروبی که در تبلیغات انتخاباتی نشان داده بود پتانسیل بالایی برای بازیچه شدن توسط دشمنان نظام اسلامی دارد و در این مسیر حتی حاضر شده بود اتهامات ناجوانمردانه ی دشمنان جنایتکار در مورد اعدام کودکان در ایران را تکرار کند؛ در بیانیه ای که به اسم او منتشر شد، رای مردم به کاندیدای پیروز را «مضحک» نامید.

• شنبه 23 خرداد 88 یعنی یک روز پس از انتخابات، موسوی، خاتمی و هاشمی رفسنجانی در جلسه ی مشترکی در راستای ادامه ی مقابله با رای ملت و حمایت از کودتای مخملی سبزپوشان علیه جمهوریت، هم قسم شدند و اینگونه بود که بنا به اظهارات محمدعلی ابطحی عضو حزب اصلاح طلب مجمع روحانیون مبارز، هاشمی و احزاب نزدیک به او با تمام توان مالی و سیاسی خود به حمایت از موسوی و مقابله با رای مردم پرداختند.

بازخوانی روزهای پرالتهاب فتنه که طی آن سردمداران اشرافیت رخنه کرده در ارکان کشور، به مقابله با جمهوریت نظام و رای مردم پرداختند نیاز به چندین گزارش مستقل دارد و موارد بالا تنها نمونه هایی بسیار کوتاه از این بی احترامی آشکار به رای مردم بود، اما شکی نیست که کارنامه ی سیاه دشمنان رای مردم که در یک کودتای تمام عیار مخملی، قصد نادیده گرفتن رای مردم را داشتند هیچگاه از ذهن ایرانیان پاک نخواهد شد.

غبار فتنه ی 88 با همه ی پیچیدگی و سازماندهی حرفه ای که انجام داده بود، پس از 8 ماه دفاع مقدس ایرانیان و با هوشیاری مردم و رهبری انقلاب، فرو نشست و روسیاهی اش برای فتنه گران باقی ماند. اما در این میان عملکرد سوال برانگیز برخی مدعیان دروغین خط امام، که برخلاف نظر صریح ایشان که میزان را رای مردم می دانستند، به جبهه گیری در برابر مردم و رای آنان پرداختند مسئله ای نیست که به این زودی ها گرد فراموشی بر آن بنشیند.

پی نوشت:

1. هاشمی رفسنجانی در نامه ی تهدیدآمیز 19 خرداد 88 یعنی سه روز پیش از آشوب های خیابانی فتنه گران، به رهبر انقلاب هشدار داده بود: «آتش‌فشانهایی که از درون سینه‌های سوزان تغذیه می‌شوند، در جامعه شکل خواهد گرفت که نمونه‌های آن را در اجتماعات انتخاباتی در میدانها، خیابانها و دانشگاهها مشاهده می‌کنیم.»

پ