اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل در بیانیه‌ای:
به گزارش خبرنگار دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل در خصوص مذاکرات هسته‌ای بیانیه‌ای خطاب به مسئولان کشور صادر کرد که متن بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
نمایندگان شریف مردم ایران در مجلس، اعضای محترم شورای عالی امنیت ملی، رئیس جمهور محترم، اعضای محترم تیم مذاکره کننده هسته ای و منتقدان، کارشناسان و متخصصان فنی؛
بعد گذشت بیش از یک دهه از عمر مذاکرات هسته ای و بهانه گیری‌های نابجا و بی مورد غرب، شاهد آنیم که پس از مقاومت جانانه مردم ایران در مقابل زورگویی‌ها و تحریم‌های ناجوانمردانه؛ برای حفظ استقلال کشور، تلاش های شجاعانه و پاکبازانه دانشمندان هسته ای در سالهای گذشته که منجر به افزایش قابل ملاحظه قدرت چانه زنی ایران در مذاکرات شد تا تیم های مذاکره کننده -که در تمام دوره‌ها صادقانه تلاش کرده‌اند- قدرت مذاکره داشته باشند، مذاکرات به پیشنویس توافق در وین تبدیل شد. توافقی که از حیث اهمیت و قدرت طرف های مذاکره کننده در مناسبات بین المللی می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ روابط بین الملل باشد. توافقی که می‌توانست حقوق ملت ایران در همه عرصه‌ها را به اثبات برساند و اقدامات غیر قانونی و غیر منطقی غرب را بر همگان آشکار کند.
اما باید گفت که پیشنویس توافق تدوین شده در وین نه تنها دستاوردهای هسته ای را حفظ نمی‌کند بلکه ضمانتی را به دست بیگانگان می‌دهد که طی آن هر روز و هر لحظه باید نگران آن باشیم که نکند بهانه ای جدید برای کارشکنی به وجود آید. مرور مدقانه در پیشنویس تهیه شده که بایستی مورد نظر تخصصی کارشناسان قرار گیرد این حقیقت را نشان می‌دهد که این توافق در حال حاضر دارای حفره‌ها، نقص‌ها و بندهایی است که نه ضامن امنیت ملی است و نه منافع ملت را تأمین می‌کند.
توافقی در این سطح نباید هیچ خلل و فرجی برای فرار از تعهدات یا اعمال فشار بعد از امضای توافق داشته باشد اما چه در باب برداشتن تحریم‌ها و چه در مورد ادامه فعالیت هسته ای ایران این حفره‌ها وجود دارد. چرا باید حفره هایی مانند بند ۱۱ و ۱۲ وجود داشته باشد که اگر یکی از اعضای دائم شورای امنیت بخواهد، می‌تواند ظرف ۶۵ روز، حتی با ادعاهای ساختگی، موجب بازگشت تحریم‌های ایران شود؛ و این یعنی سایه تحریم‌ها تا پایان عمر قطعنامه کنونی، یعنی دستکم یک دهه دیگر، همواره بالای سر ایران باقی می‌ماند.
چرا باید آژانس انرژی اتمی که تا کنون هیچ گزارش منصفانه ای در مورد ایران نداده است؛ حکم قرار گیرد و در مورد حسن عملکرد ما و غرب قضاوت کند حال آنکه همه ناظران بیرونی مذاکرات ایران و ۵+۱ هم اذعان دارند که آژانس یکی از بازوهای اجرایی طرف مقابل برای اعمال فشار است؟ چرا این حفره در توافق که می‌تواند منافع ملی را مورد خدشه قرار دهد مرتفع نشده است؟
چرا باید در مذاکراتی که عمده طرفهای مقابلان در موضع دشمنی با جمهوری اسلامی قرار دارند و قدرت لابی گری و دیپلماسی با آنها پایین و بعضاً همچون آمریکا در تعارض کامل است مناسبات را جوری تعریف کنیم که همواره، آرا طرف مقابل بیشتر از ما باشد و در کمیسیون‌ها و شوراهای مشترک همیشه نظرات آنها غلبه داشته باشد؟
حفره دیگر در مورد ماندن پرونده ایران در حالت فوق العاده است که هر آن ایران را در مرز تهدید، تحریم و حمله نظامی نگه می‌دارد. مذاکرات قرار بود پرونده ایران را به حالت عادی و غیرفوق العاده تبدیل کند اما توافق موجود همچنان ایران را در حالت فوق العاده قرار می‌دهد.
علاوه بر این حفره‌ها و حفره های متعدد دیگر که تحلیل های آتی ارائه خواهد شد نقص های فراوان این قرارداد بیانگر از بین رفتن منافع ملت ایران و عدم احقاق حقوق مردم مقاوم ایران شده است. مهار و نظارت ۲۰ سال لوله های سانتریفیوژ ایران توسط آژانس؛ عدم باز فراوری سوخت طی ۱۵ سال، عدم تولید فلزات اورانیوم و پلوتونیوم و همچنین شرکت در متالوژی این فلزات ظرف ۱۵ سال، محدود شدن تعداد؛ ظرفیت و سطح غنی سازی سانتریفیوژ طی ۱۵ سال آینده، محدود شدن فعالیت‌ها در یک سایت هسته ای، محدود شدن تحقیق و توسعه و بسیاری از محدودیت های دیگر نقص های فراوان این متن است که حقوق ملت را زیر پا می‌گذارد.
قرار بود تا اطمینان حاصل نکردیم که طرف غربی به تعهداتش پایبند است به قلب راکتور اراک دست نزنیم اما اکنون هیچ تضمینی نداریم که طرف غربی به تعهداتش پایبند است اما ما می‌خواهیم قلب راکتور اراک را به دست همین کشور هایی که ویروس استاکس نت به ما تقدیم کرده‌اند، بسپاریم و همچنان نگران باشیم که قلب اراک که قلب هر ایرانی است چه برسرش می‌آید.
قرار بود هیچ گونه محدودیتی برای تحقیق و توسعه وجود نداشته باشد اما ما خود را محدود کرده‌ایم که تنها بر روی چهار نسل IR-۸, IR-۶, IR-۵, IR-۴ طی ده سال آینده تحقیق کنیم که این اولاً تنها تحقیق است و توسعه در بر ندارد و ضمناً همان هم محدود است و درست مثال ما مثل آن کشوری است که زمانی که همه دنیا در حال مسافرت با هواپیما هستند؛ تازه می‌خواهد تحقیقات خود را برروی نحو مسافرت با درشکه آغاز کند.
قرار بود دولت اقدامی غیر از چارچوب قانون انجام ندهد اما چطور می‌شود که وزارت خارجه قطعنامه ۲۲۳۱ شواری امنیت را قبول می‌کند در حالی که طبق اصول ۷۷، ۱۲۵ و ۱۷۶ قانون اساسی، هر متنی که برای دولت جمهوری اسلامی ایران تعهدآور باشد محتاج تصویب در مراجع قانونی کشور است.
و در کنار این نقص‌ها و حفره های متعدد که ما تنها گوشه ای از آنها را شمرده‌ایم؛ ایجاد نقص بزرگ و حفره عمیق قبول پروتکل الحاقی به معنای بازرسی از مراکز نظامی علاوه بر منافع ملی، امنیت ملی را نیز تحت الشعاع قرار خواهد داد که ایران را به سمت تهدید و حمله نظامی سوق می‌دهد و بعد از اجرای توافق بایستی تهدیدات نظامی را جدی بگیریم.
وجود این حفره‌ها و نقص‌ها ما را بر آن می‌دارد که قبول این توافق به معنای از دست دادن پیشرفت، استقلال و امنیت ملی کشور است اما از یاد نبریم که همچنان فرصت‌ها موجود است و هنوز هیچ موضوعی لازم الاجرا نیست. پس باید چاره ای اندیشید و دفع خطر احتمالی کرد.
نمایندگان محترم مردم شریف ایران در مجلس و اعضای محترم شورای عالی امنیت ملی؛
امروز بعد از تلاش‌های تیم مذاکره کننده وظیفه حفظ حقوق و دستاوردهای ملت شریف ایران به‌عنوان وکیل الرعیا بر عهده شماست؛ این شمایید که باید فارغ از بازی های سیاسی و انتخاباتی به صورت جدی به نقد و بررسی تمام جوانب توافق حاصل شده بپردازید و با استفاده از نظرات کارشناسان دلسوز بند به بند توافق را مورد بررسی قرار دهید تا حقوق ملت زجر کشیده و ستم دیده، که حسابشان از مرفهان بی دردی که منتظر بهانه‌اند تا با ماشین های لوکس و لباس های پر زرق و برق خود در کف خیابان به رقص و پایکوبی بپردازند، حفظ شود.
آنچه مردم از شما به‌عنوان نمایندگانشان انتظار دارند این است که اسیر بازی های سیاسی و انتخاباتی نشوید و به هوای جلب آراء استقلال کشور را به مسلخ نبرید و حافظ استقلال کشور و حقوق اساسی مردم باشید. بگذارید تا فرزندان ایران سال‌ها بعد در کتاب های تاریخ بخوانند در سال ۱۳۹۴ غرب با خدعه و نیرنگ و زور می‌خواست قراردادی را که نافی استقلال و امنیت ایران بود بر ملت تحمیل کند اما نمایندگان آنها با هوشیاری نگذاشتند این اتفاق بیفتد و با مقاومت بر حق ملت؛ فتح خرمشهری را در سیاست خارجی به وجود آوردند.
منتقدان، کارشناسان و متخصصان فنی
شما امروز بی آنکه از این موضوع که با منتقدان و کارشناسان برخورد شود بهراسید؛ باید شجاعانه، دلسوزانه و صادقانه در راستای منافع ملی، امنیت و استقلال کشور به نقد و بررسی این پیشنویس توافق بپردازید و دولتمرادن و نمایندگان مجلس را از اشتباهات و خطاهای احتمالی آگاه کنید تا پیش از آنکه پای زنجیری به‌عنوان یک تعهد بین المللی به پای کشور بسته شود جلوی هر گونه ضرر احتمالی گرفته شود چرا که سر چشمه شاید گرفتن به بیل/ چو پر شد نشاید گذشتن به پیل.
در پایان انتظار ملت ایران از همه نخبگان دلسوز این است که به پرونده هسته ای به عنوان یک مسئله ملی نگاه شود و فارغ از جناح بندی‌های سیاسی و رقابت‌های انتخاباتی دلسوزانه دست در دست هم دهند به مهر و حافظ منافع، امنیت و استقلال کشور باشند.
اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه های سراسر کشور
ارسال نظرات