باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو» - یادداشت دانشجویی*؛ علی کرد، فعال دانشجویی دانشگاه بیرجند طی یادداشتی در سایت سمعک انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه بیرجند آورده است: یکی از مسائلی که این روزها در برخی فضاهای رسانه ای و طرفداران توافق وین مشاهده می شود، بردن زمین بازی از تحلیل منطقی و موشکافانه توافق وین به زمین احساسات و صحبت های کلی است.
در این زمین اگر منتقدی بگوید تیم هسته ای در فلان موضوع اشتباه کرده اند یا به عبارتی ممکن است مرتکب اشتباه شده باشد در جواب می شنود: «تیم فعلی بهترین‌های عرصه ی دیپلماسی اند»، اگر بگویید فلان قسمت متن با خطوط قرمز نظام تداخل دارد می شنوید: «رهبری توافق را تایید کرده اند مگر می توانند بدون تایید رهبری توافق به این مهمی را امضا کنند؟!»، اگر بگویید برخی از مشکلات ما و آمریکا ریشه ای و بنیادین است و هیچ گاه – به زعم رهبران دو طرف- قابل حل نیست می‌شنوید: «دیپلماسی همه مشکلات را حل می کند»، اگر بگویید دست آورد فعلی دو سال مراکزه چیسیت می شنوید «مشکلات اقتصادی از چند ماه بعد و با آمدن اثرات توافق رفع خواهد شد» و اگر به اشتباهات واضح متن موجود اشاره کنید می شنوید: «درست است که برخی موارد را از دست داده ایم اما در مجموع بازی را برده‌ایم».
یکی از مطالبات جدی رهبر انقلاب پس از توافق وین حفظ فضای آرامش و جو منطقی در جامعه است. «از ملت عزیز انتظار دارم که همچنان وحدت و متانت خود را حفظ کنند تا بتوان در فضای آرام و خردمندانه به منافع ملی دست یافت.»
اگر تنها و تنها بخواهیم به یک نکته اشاره کنیم که آن یک نکته بتواند فضای جامعه را از التهای و تشنج دور کند؛ روی آوردن به عقلانیت و استدلال منطقی در مورد هر پدیده ای از جمله مذاکرات اخیر است. چیزی که عملکرد های اخیر برخی جریانات خاص به شدت با آن مقابله می کند.
دو نکته اما در فضای روانی اطراف دولت مشاهده می‌شود که به شدت با این جو آرامش مقابله می‌کند. نکته اول همان روند رسانه ای است که در ابتدا بدان اشاره شد که این روند به آن دلیل که از منطق به دور است و حول محور احساس حرکت می کند، خود عامل خارج شدن فضای جامعه از آرامش و رفتن به سمت رفتارهای احساسیست.
رفتارهایی از قبیل نوع شادی های پس مذاکرات وین که در آن زمان عمده کارشناسان هم حتی از مفاد توافق نامه و مثبت و منفی بودن آن بی اطلاع بودند چه رسد به عوام؛ اما با شانتاژ رسانه ای جریان مذکور می بینیم که عده ای از مردم به دلیل چیزی که نمی دانند چیست می آیند و خوشحالی می کنند.که البته به مردم نمی توان ان قلت جدی ای وارد کرد؛ چرا که آنها با فرض پیروزی هسته ای این عکس العمل را نشان دادند؛ اما نقد اصلی متوجه آن جریان رسانه ای و غیر رسانه ای غلط است.
اما فارغ از موضوع بند قبل نقد شاید جدی تر که به عملکرد دولت وارد است به رویکرد دولت پس از توافق وین باز می گردد. رویکرد دولت در روزهای اخیر به نحوی است که تنها و تنها یک پالس به محیط جامعه منتقل می کند. توافق انجام شده است. این پالس که با مسیرهای قانونی پیش بینی شده زمین تا آسمان متفاوت است از رفتار هایی مانند سفر هیئت های اروپایی چون آلمان و حالا هم فرانسه و مذاکرات رئیس جمهور با روسای جمهور کشورهای دیگر و سفرهای منطقه ای وزیر امور خارجه به کشورهای منطقه و موارد دیگری از این قبیل به محیط اجتماع منتقل می شود. از طرفی پالس بعدی پس از این سفرها این است که درهای مملکت باز شد و مشکلات اقتصادی پس از این رو به حل شدن می روند.
این اتفاق- نهایی شدن توافق- حتی اگر افتاده باشد این نوع عملکرد دولت می تواند آسیب های فراوانی به متانت جامعه بگذارد؛ چرا که مردم دیگر تحمل عدم توافق را نخواهند داشت و به عبارتی مطالبه ی عمومی به آنگونه ایجاد می شود که حتما بایستی مشکلات از همین یک طریق حل شود. یا به عبارتی شرط لازم برای حل مشکلات همین توافق است و حتی اگر طرف غربی توافق را به هم بزند دود آن به چشم جامعه ی ما خواهد رفت.
و از طرفی این گونه رفتار دولت هرگونه مخالفتی با توافق نامه حتی در سطح نمایندگان مجلس را بسیار هزینه بردار می کند و در واقع فرصت اصلاح توافق یا فرصت آگاهی ملی از مشکلات و نقاط ضعف توافق وین از جمهوری اسلامی گرفته خواهد شد.
به نظر می رسد اظهار نظرهایی از این قبیل توسط ریاست محترم جمهور:
من این جمله را در روز توافق وین و برجام در سخنرانی خود گفتم که تاریخ ورق خورد.
مردم این تصمیم را اتخاذ کردند که اگر سانتریفیوژ بچرخد، زندگی نچرخد آن هم خواهد ایستاد.
البته این پیام زیبا را هم به همراه داشت که دیگر یک ایرانی را تهدید نکنید.
ما در یک مسابقه ورزش هم تیم خودمان را تشویق می کنیم آیا می توان برای تیم مقابل کف زد؟ آیا در این حالت فرد می تواند بگوید که من ایرانی هستم؟ آن وقت می شود برای تیم مذاکره کننده هسته ای با این کار بزرگ، فردی ایرانی باشد و کف نزند.
و از همه مهمتر؛ با تلاش دوستان ما در وین قرار است کمک‌ها برسد؛ البته حالا طول می‌کشد تا کمک آنها برسد و چند ماهی زمان داریم؛ اما انشاالله شرایط و فضای ما بهتر خواهد شد و در آن فضای بهتر که مردم در همه زمینه‌ها فعال‌تر می‌شوند دولت هم در زمینه سلامت قدم‌های بعدی را خواهد برداشت و تنها و تنها بر نا امن کردن فضای اجتماعی تاثیر موثر خواهد گذاشت.
علی کرد، فعال دانشجویی دانشگاه بیرجند
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات