در مذاکرات به منافع کشور بیاندیشیم نه انتخابات پیش رو!

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو» - یادداشت دانشجویی*؛در سال های اخیر فضای کشور درست یا غلط ، به سمت نتایج مذاکرات سوق داده شد.چندین سال است که دولت ها در موضوع هسته ای مشغول مذاکره اند.در دولت هشتم که آقای روحانی به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی و تیم کنونی هم مسئول مذاکره بود در نهایت با دبه طرف مقابل روبه رو شد و با وجود اینکه در اثر آن ، تاسیسات هسته ای کشورمان پلمپ وایران از داشتن حداقل سانتریفیوژ مورد نیاز کشور باز داشته شد. پس از آن مقام معظم رهبری به دولت وقت دستور داد همان طور که در اجرای محدودیت ها حتی پروتکل الحاقی پیش قدم بود خودش هم پلمپ ها را بشکند.همین محدودیت ها صنعت هسته ای را چند سالی عقب انداخت.

دولت نهم و دهم توانست با استفاده از تجربه سعدآباد و ایجاد فضای پژوهش در فناوری هسته ای ،پس از چندین سال تلاش دانشمندان ، این صنعت پیشرو را به پیروزی های شگرفی نائل کند.در این مدت با استفاده از توان داخلی تعداد سانتریفیوژ ها به 19 هزار ، مقدار اورانیوم به 10 تن و پیشرفت ماشین ها در این صنعت منجر شد.دشمن کوشید با ترورهای مذبوحانه خود از رشد چشم گیر این صنعت بومی جلوگیری کند و دانشمندان بزرگی را از مردم شهید پرور ما به شهادت رساند.

مذاکرات در دولت یازدهم ادامه داشت ولی با این تفاوت که رئیس جمهور در اقدامی قابل تامل موضوع هسته ای را به معیشت مردم گره زد و کوشید همه مشکلات اقتصادی را از موضوع هسته ای بداند.

در این دو سال دولت با خوش بینی دعوای ایران و غرب را زائیده ابهامات طرف مقابل در موضوع هسته ای دانست و کوشید با قبول مطالبات طرف غربی  به زعم خویش رفع ابهام را پیش بگیرد،غافل از اینکه این موضوع نه در اثر ابهام  بلکه هسته ای تنها بهانه ای برای تحمیل فشار های ظالمانه به مردم ایران است.

متاسفانه با توجه به رویکرد اقتصادی دولت شاهد گره زدن اقتصاد با مذاکرات یا اصطلاحا اینکه دولت همه تخم مرغ های خود را در سبد هسته ای چیده است.دو سال است کشور را در انتظار حل شدن موضوع هسته ای نگه داشته است.

دولت با این عمل برای خود که دو سال است به بهانه اینکه حل مشکلات اقتصادی در گرو موضوع هسته ای است،در مقابل موج انتظارات مردم مجبور است هر طوری که شده تن به توافق دهد.حتی یک توافق بد تا از فشار عمومی کاسته و محبوبیتی هر چند موقت به دست آورد.تیم ایرانی در نشست های خود آنچنان از هسته ای عقب نشست و در همان مذاکرات دوره اول بسیاری از محدودیت ها را پذیرفت و عملا صنعت هسته ای را نزدیک به تعطیلی کشاند.

با این وجود دولت و رسانه های وابسته با سنگین کردن فضا و برچسب زنی عملا نقد را پر هزینه کردند این در حالی است که موضوعات مورد مذاکره از مهم ترین ارکان پیشرفت و امنیت کشور هستند که هر گونه خطا در این سطح شاید امنیت کشور را به خطر اندازد.ولی متاسفانه گروه های سیاسی در کشور ما ار آن برای جذاب تر کردن شعار انتخاباتی سوء استفاده میکنند.

امروز حاصل چندین ماه کار دیپلماسی دولت یازدهم به" برجام" ختم شد که ما هم از تلاش تیم مذاکره کننده تشکر میکنیم ولی آن را یک توافق خوب نمی دانیم.زیرا حجم داده ها با ستانده ها برابری ندارد و بر خلاف هشدارهای قبلی تعهدات ایران برگشت پذیری بسیار پرهزینه و زمان بر ولی تعدات طرف مقابل با کم ترین هرینه و در حداقل زمان قابل برگشت میباشند.

آیا بازرسی های بی سابقه همان استثنا کردن کشور ما نیست؟ آیا نشانی ازغیر قابل اعتمادی به آژانس و بعضی از این کشور های 5+1 در برجام هست؟ آیا قطعنامه خطری بزرگ برای تمامیت برجام نیست؟چگونه محدودیت های 10 ،15 ، 25 ساله قابل پذیرش میباشد!؟

امروز بر خلاف انتظار ،ابعاد تازه ای از ارتباط دولت یازدهم با آمریکا در حال رو شدن است.آنجایی که ظریف در جمع اتاق فکرهای امریکا همکاری نکردن با دولت مطبوع وی را باعث روی کار آمدن گروه های غیر در ایران میداند که به ضرر آمریکا خواهد بود و جان کری در اظهارات اخیر خود توافق نکردن با ایران را باعث به خطر افتادن جایگاه آقای روحانی را در انتخابات آتی میداند؟ مگر دولت امریکا به دولت اقای روحانی چه نگاهی دارد؟ موضوع تغییر از درون ایران که آمریکا معتقد به گرفتن زمان برای اجرای آن هست چه میباشد؟!

در پایان به رئیس جمهور عزیز نصیحت دلسوزانه میکنیم که با ایجاد جشن های ساختگی توسط ستادهای انتخاباتی ایشان سعی بر القاء پیروزی کاذب در بین مردم ننماید و با هزینه کردن جایگاه رهبری نظام سعی بر اعتبار بخشیدن به این توافق اشکال دار نکند.چرا باید روند طوری طراحی شود که عملا مجالی برای کار کارشناسی مجلس و شورای امنیت در این زمینه سلب شود.

همگان به خصوص نمایندگان مجلس و شورای عالی امنیت ملی باید توجه کنند که به هیچ وجه تحت تاثیر فشار تبلیغاتی داخل و خارج قرار نگیرند و تنها بر اساس منافع کشور اقدام به شفاف سازی موضوع برای مردم نمایند و از خوش بین کردن مردم به غیر از توان خود بپرهیزند . نکته مهم و قابل توجه این است  که موفقیت دولت در مذاکرات موفقیت دولت جمهوری اسلامی در مقابل دنیا و شکست آن را باید نه شکست یک گروه بلکه شکست دولت جمهوری اسلامی دانست و هیچ کس حق ندارد آن را گروهی تلقی کند و همه باید با بررسی دقیق کلیت مذاکرات و برجام مانع از به خطر افتادن منافع و امنیت کشورمان توسط دشمن قسم خورده ملت ما شوند.  

سعید جمشیدی-مسئول بسیج دانشگاه شهید چمران اهواز  

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.