به گزارش گروه بين الملل «خبرگزاري دانشجو»، به نقل از اسپوتنیک؛ در این درگیری ها بسیاری از خانه های مردم تاجیکستان توسط کشور همسایه تخریب شده است. نتایج کار طرف تاجیک در دیدار دوجانبه اعلام خواهد شد. با این حال شرایط در منطقه درگیری همچنان پرتنش است. حلیم فسخوالدینوف خبرنگار اسپوتنیک حوادث را پیگیری می کند. وی می گوید:
در مرزهای تاجیکستان و قرقیزستان فعلا آرامش برقرار شده است. دخالت نیروهای نظامی دو کشور شرایط را آرام کرده. هر دو کشور گروهان ویژه ای برای کنترل درگیری در منطقه تشکیل دادند. برای جلوگیری از وقوع درگیری مجدد بین ساکنین دو کشور، تاجیکستان و قرقیزستان تصمیم به سازمان دهی دیدار دوجانبه ویژه در سطح نمایندگان وزارت خانه های مسئول مرزها و مقامات محلی گرفته اند.
در بیانیه رییس کنترل مرزهای نیروهای مسلح تاجیکستان گفته شده که مردم قرقیزستان در جریان درگیری ها از سلاح گرم استفاده کرده اند. عده ای نیز در این جریان درگیری شده اند. در گزارش امده است که 6 شهروند روستای سامانی مجروح شده و دو تن در بیمارستان بستری هستند. علاوه بر این اطلاعاتی در خصوص استفاده از کوکتل مولوتوف توسط شهرودان قرقیزی وجود دارد. این اقدامات منجر به تخریب خانه های روستاییان تاجیک شده است. ابعاد این درگیری توسط کمیسیون ویژه مشخص می شود. این کمیسیون در محل حادثه مشغول به کار هستند.
در شهر دوشنبه می گویند که درگیری ها طی ده روز به اوج رسید. دلیل این درگیری ها اختلافات حل نشده منطقه ای است. مساله حل نشده بین دو گروه بر سر جاده مازور بوده. این مسیر به گورستان مشترکی می رسد که در خاک تاجیکستان قرار دارد. بعد از اینکه روستاییان تاجیک تصمیم گرفتند دو لوله آب در این مسیر بکشند، بحث و اختلاف شروع شد. ارگان های محلی حکومت نتوانستند این مساله را در مدت کوتاه حل کنند، در نتیجه مردم محلی خود به رسیدگی امور دست زدند و سلاح برداشتند. با وجود اینکه طرف قرقیز گفته بود که علیه تاجیک ها دست به سلاح نمی برد، اما درگیری مسلحانه آغاز شد.
لازم به ذکر است که این اولین درگیری در مرزهای بحرانی دو کشور نیست. هر چند مدت درگیری ها بین مردم محلی بر سر یک مساله حل نشده شدت می گیرد. در ماه ژانویه سال گذشته مرزبانان دو کشور با زور سلاح مسایل را حل کردند. در آن زمان بیش از یک ساعت شلیک گلوله به گوش می رسید و هشت تن مجروح شدند.
طبق آمار رسمی، امتداد مرزهای تاجیکستان و قرقیزستان در حدود 978 کیلومتر است. بیش از 40 درصد این خط مرزی تا امروز غیرقابل تقسیم مانده است. اختلافات در 448 کیلومتر خط مرزی است که از نقاط پرجمعیت عبور می کند. کشیدن خطوط مشخص در چنین شرایطی ساده نیست. طرف تاجیک پیشنهاد می کند که مرزها را بر اساس اسناد سال های 1927-1924 مشخص کنند، اما طرف قرقیز معتقد است که باید بر اساس کمیسیون مشترک سال 1958 عمل کرد. فعلا طرفین نمی توانند به نقطه نظر مشترک دست پیدا کنند، اما مذاکرات در این راستا ادامه دارد. دیمیتری پاپوف کارشناس مسایل آسیای مرکزی از انستیتوی مطالعات استراتژیک روسیه با اشاره به این مساله می گوید: «مشکل در تعاملات تاجیکستان و قرقیزستان است. دو کشور طی سال های متمادی مساله مرزها را حل نشده باقی گذارده اند. مردم مناطق مرزی وضعیت نامشخصی دارند. آنها از امکانات و زیرساخت های مشترک استفاده می کنند: کانال ها، کشتزارها، مراتع و چراگاه ها همه مشترک هستند. همین مساله بستر اختلاف و درگیری را آماده می کند. اگر مرزها مشخص نشوند، اختلافات حل نشده می ماند. این تنها گزینه عادی سازی شرایط در محل است».
فعلا سازمان پیمان امنیت جمعی در خصوص اختلافات مرزی دو کشور واکنش رسمی نشان نداده است. ناظران معتقد هستند که سکوت سازمان عجیب نیست. احتمالا شرکا در حال بررسی شرایط برای کنترل کامل اوضاع هستند.
ارسال نظرات