خندوانه به اضافه تندروهای روشنفکرنما مساویست با گریوانه

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»؛ یادداشت دانشجویی؛* موفقیت خندوانه ی این روزهای رامبد جوان در فضای سیمای جمهوری اسلامی بر کسی پوشیده نیست. برنامه ای که طی ماه های اخیر توانسته به خوبی عدد بالایی از مردم را، پای تلویزیون بکشاند و حتی گوی سبقت را از برنامه های پر مخاطبی چون نود هم بریاید.

همان طور که عمده ی مخاطبان می دانند طی روز های اخیر و پس از حضور امین حیایی و امیر مهدی ژوله با به راه افتادن جریانات و کمپین های متفاوت در شبکه های اجتماعی این موضوع به یکی از خبر های داغ رسانه ها تبدیل شد. نوشتار پیش رو سعی دارد به دو نکته ی حائز اهمیت در رابطه با این اتفاق اجتماعی بپردازد.

جریان اصلاحات افراطی پس از آن که در بین غاطبه ی مردم در انتخابات های ۸۴، ۸۸ و مجلس های متناظر با این سالها پای صندوق رای نتوانست توده ی مردم را با خود هماهنگ کند به دنبال فضایی بود که بتواند پیروزی هایی هرچند کوچک و غیر قابل اتکا را برای خود دست و پا کند. با رشد روز افزون شبکه های اجتماعی این فرصت به خوبی به این رسانه ها داده شد تا در فضایی غیر واقعی با مخاطبی که شاید از نظر آماری جامعه ی معرف و مناسبی از فضای کلی جمهوری اسلامی نباشد خود را به بهانه های مختلف اپوزیسیون قدرتمند و بی شمار نظام نشان دهد. این موضوع البته شاید در ابتدا خیلی محل ایراد به نظر نرسد و این جریان نیز این حق را برای خود قائل است که بر آرا و نظرات مردم موثر باشد و در تصمیم سازی های کلان محل اثر.

اما زمانی که این جریان به یک خرده جریان شبه اپوزیسون در می آید و در جایی که مردم به وحدتهای هرچند ظاهری و گذرا و شادی مشترک می رسند مانند مگسی موزی بین جریانات مختلف خود را میان جریان می اندازد و دعوای زرگری درست می کند که مهمترین سودش برای آن جریان اولا از بین بردن شادی مردم و ثانیا برجسته کردن رسانه ای خودش است دیگر غیر قابل تحمل می شود. و بشدت مورد آزار قاطبه ی مردم قرار می گیرد که در روز های اخیر از سازنده ی برنامه تا خود کمدین ها و حتی مردم عوام انتقادات جدی به این جریانات وارد کردند. اما جالب تر آن که اسلاف همین جریان، خود در مقام شاکی از جو حاکم بر این جریان بر می آیند و با تیتر هایی از قبیل «اینجا ایران است؛ خندیدن مردم هم سیاسی است!» به استقبال این جریان می روند و خود را بی خبر از همه جا و حق جو منتقد جدی این قضایا قرار می دهند.

اما نکته ی دوم که در رابطه با اتفاقات روزهای اخیر شائبه های زیادی را در ذهن بوجود می آورد نوع پیشروی این دو کمدین در سامانه ی رای گیری مربوطه بود. خیلی جالب است که از همان ساعات ابتدایی و به مرور هر چه گذشت همواره رقابت این دو کمدین بسیار به هم نزدیک بود به طوری که در بسیاری از مواقع اختلاف آراء آنها زیر دویست نفر بود آنهم در شرایط که حدود چهار میلیون نفر در این مسابقه شرکت کرده اند. که کمی مورد سوال قرار می گیرد. چرا که هر چه قدر هم فرض کنیم تعداد مخاطبان و طرفداران هر دو کمدین به هم نزدیک بوده اما باز این حد از نزدیکی در یک رای گیری بسیار دور از ذهن به نظر می رسد.

البته نکته ی دیگری هم که در مقام تحلیل می توان بدان اشاره کرد این است که منطقا اگر بخواهیم جوهای اجتماعی را موثر بر این رای گیری بدانیم بایستی در ابتدا چون حیایی محبوبیت اجتماعی بالایی دارد آرای بالایی را نسبت به ژوله بدست می آورد و به مرور کمپین هایی که به حمایت از ژوله راه افتادند باعث افزایش رای او می شد. اما همان طور مشاهده می شد از همان ساعات ابتدایی تا آخرین لحظات عمدتا اختلاف دو کمدین کمتر از هزار نفر و بسیار به هم نزدیک بود.

علی کرد-فعال دانشجویی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.