به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، این طنزپرداز که کار مطبوعاتی‌اش را در سال ۱۳۷۹ با هفته نامه «تماشاگران امروز» آغاز کرده بعد از ۱۵ سال در مقابل همکاران سابقش نشست و ناگفته‌هایش را بیان کرد.
بخش‌هایی از صحبت‌های این طنزپرداز در ادامه آمده است: با موزیسین هماهنگ کردم که وقتی من شلنگ را در می‌آورم، نی بزند و یک تیکه هم داشتم که می‌رفتم پول می‌دادم که برایم کلیپ بسازند.
یک شعر خوب هم می‌خواندم: صد دفعه، هر دفعه، دستمه، بسمه ... و روی این هم تمپو می‌آمد. ولی این تیکه را درآوردند.
زمان اجرا واقعی است. ولی یک تیکه هایی بود که درآوردند و با دو تا نمای تماشاچی و این‌ها درست شد.
منبع: برترین‌ها
تعداد نظرات: ۱
ناشناس
۱۳:۰۷ - ۱۳۹۴/۰۷/۰۸
پاسخ
اون شب علاقه این نویسنده رو در متن صحبتهاش به عارق و پوشک و اجرا وظیفه اش روی پوشک دیدم. اولش که اجرا منسجمش رو دیدم احساس کردم که نسبت به اجرای امین حیایی بهتر بود. ولی دیدم که با زیرکی اصرار داره اون چیزهایی رو که به خاطر تلویزیون نمیتونه به زبون بیاره با تصویر سازی و معادل سازی کلمات تو ذهن مخاطب، شکل بدهد. اگر چه امین حیایی هم خوب اجرا نکرد ولی اگه قراره با فکر بخندیم نه تنها محتوای گفتاریش متاسفانه خوب نبود، بلکه شما رو عالمانه هم به خنده نمی انداخت.
ارسال نظرات