در نشست نقد و بررسی« از گذشته تا هنوز» مطرح شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از مشهد، علی ناصری، نماینده جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در این نشست، تاکید کرد: به طور کلی قانونمندی همیشه و همه جا به امنیت روانی و رسیدن به اهداف آکادمیک کمک و اتفاقا این قانون است که از برخوردهای سلیقه‌ای جلوگیری می‌کند و به دانشجو و دانشگاه اهمیت می‌دهد.
وی با اشاره به این‌که وجود قانون در رابطه با پوشش امری ضروری است، تصریح کرد: اما باید به این امر توجه شود که این قانون، قانونی نیست که تاکنون جامعه بشری به خود ندیده و هیچ دانشگاهی به آن نپرداخته باشد.
این فعال دانشجویی افزود: غرب هم که بر آزادی حجاب اختیاری تاکید دارد در حدود پوشش در دانشگاه‌های خود تاکید دارد به طور مثال دانشگاه آکسفورد انگلستان بر طبیعی بودن رنگ مو و بلند نبودن خط ریش و دانشگاه‌های ترکیه بر نپوشیدن شلوار جین و بستن دکمه پیراهن تاکید دارند.
معیار دانشگاه برای برخورد با دانشجویانی که منشور را رعایت نمی‌کنند چیست؟
در بخش دیگری طاهری، نماینده کانون‌های فرهنگی دانشگاه فردوسی مشهد خاطرنشان کرد: متاسفانه نگاه به فریضه امر به معروف و نهی از منکر محدود به حجاب، نوع پوشش و شیوه برخورد دانشجویان با یکدیگر شده است.
وی با بیان این‌که این نگاه مربوط به محیط‌های نظامی است و نه محیط فرهنگی دانشگاه، یادآور شد: آقای کافی، رئیس دانشگاه فردوسی در سال 93 تاکید کرد «از این به بعد با کسی به دلیل نوع پوشش تذکر داده نخواهد شد»؛ اما متاسفانه در این طرح این مسئله فراموش شده است.
این فعال دانشجویی تصریح کرد: خندیدن در جمع مختلط، استفاده نامناسب از چادر، بلند بودن ناخن و توجه به بهداشت و پاکیزگی از جمله مواردی است که در این منشور گنجانده شده و سوال این جاست که آیا این موارد تا قبل از این رعایت نمی‌شد؟!!.
طاهری در پایان گفت: معیار دانشگاه برای برخورد با دانشجویانی که این موارد را رعایت نمی‌کنند چیست؟.
ارسال نظرات