به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی*؛ هر ساله از خیل میلیاردها مسلمان عاشق زیارت خانه حق تعالی و مزار مطهر نبی اسلام محمد مصطفی (ص)، تنها چند میلیون نفر توفیق حضور در مراسم عبادی- سیاسی حج را پیدا می کنند. سفری که می تواند ره توشه ای مناسب برای دنیا و آخرت مسلمین باشد. سفری که البته به لطف تدبیر! حکام سعودی همواره حوادث تلخی را به خود دیده است. از کشتار بی رحمانه حجاج ایرانی تا آتش گرفتن چادرهای عرفات و حادثه در تونل مسیر منا و غیرعه که هر کدام صدها حاجی را به کام مرگ کشانده است و در حالی دولت سعودی هم چنان خود را خادم حرمین شریفین می داند که توانایی اداره و تامین امنیت چند میلیون حاجی را ندارد.
اما حوادث امسال قطعا چیزی فراتر از بی کفایتی در اداره حج بود. حوادثی که با سقوط یک جرثقیل در بیت الله الحرام آغاز شد. جرثقیلی که متعلق به یک شرکت سوییسی معتبر و البته صاحب آن پسر پادشاه عربستان بود. این جرثقیل به همراه صدها جرثقیل دیگر در طرح توسعه حرم فعالیت داشت. اما چه دلیلی دارد که در ایامی که ساخت و ساز در حرم امن الهی تعطیل است این جرثقیل به سمت مقام ابراهیم باشد. مقام ابراهیم که همیشه شلوغ ترین مکان حرم الله است. با مشخص شدن ابعاد بیشتر حادثه و اینکه سرعت باد به حدی نبوده که بتواند جرثقیل را بیاندازد و هم چنین برخی مسائل دیگر چون باز شدن سیمان های حفظ کننده تعادل جرثقیل و... و همزمانی این حادثه با روز و ساعت حادثه برج های دوقلو در ۱۱ سپتامبر بوی توطئه و خیانت را به مشام رساند.
البته معلوم نیست که چرا اوحدی در ساعتی پس از وقوع حادثه آمار جانباختگان ایرانی را صفر اعلام کردند، در حالی که اگر کسی حج رفته باشد می داند که پشت مقام ابراهیم شلوغ ترین حرم است و چنین حادثه ای بدون مصدوم از ایران نیست زیرا زائران ایرانی به این مکان علاقه خاصی دارند. در نهایت با گذشت چند روز از این حادثه آمار جان باختگان ایرانی به بیش از ۱۰ نفر رسید که حاتمی، دانشمند ایرانی نیز بین جان باختگان بود.
در حالیکه جهان اسلام همچنان در شوک این حادثه بودند و رسانه های غربی و عربی در حال تطهیر این قضیه بودند، خبر آتش سوزی در یک هتل در مکه و سقوط پنکه سقفی در مسیر سعی صفا به مروه نگرانی ها را در خصوص حج امسال دوچندان کرد.
اما صبح روز عید قربان خبر کشته شدن صدها حاجی در منا و در مسیر رمی جمرات شیرینی عید را به کام همه مسلمین تلخ کرد.
هنوز رسانه ها در حال گمانه زنی در خصوص تعداد آسیب دیدگان و کشته شدگان بودند که اوحدی بار دیگر با اعلام آماری تعداد جانباختگان ایرانی را حداقل اعلام کردند.
اما عجیب تر از حادثه منا که بیشتر به توطئه شبیه بود واکنش های ریاست جمهوری بود. روحانی در حالی چند روز زودتر به نیویورک رفتند که طبق برنامه ریزی ها سخنرانی وی در مجمع عمومی سازمان ملل برای روز دوشنبه تعریف شده بود. وی به محض ورود به نیویورک به جای موضع گیری در قبال این حادثه فقط به صدور فرمان به وزرای خود به منظور پیگیری وضعیت حجاج ایرانی بسنده کردند. این در حالی است که سفر پیش از موعد رئیس جمهور به نیویورک صرفا برای چند دیدار تشریفاتی و چند مصاحبه با رسانه های غربی برنامه ریزی شده بود؛ اما گویی باز هم مصلحت و تدبیر! دیدار با دشمنان ملت و لبخندهای دیپلماتیک را به بازگشت به ایران ترجیح داد.
رئیس جمهور لبخندهای دیپلماتیک یک حقوق دان! در دیدار با اولاند و دیگر دشمنان ملت امید را به کدام خانواده حجاج ایرانی باز گرداند؟
دیپلماسی لبخندتان کدام پیروزی را به ارمغان آورد؟ آیا زانو زدن وزیر امور خارجه در برابر امیر کویت نیز جز پیروزی های دیپلماسیتان است؟
آقای ظریف دیدار اتفاقیتان با شیطان بزرگ و خوش و بش کردن با او کدام تغییر را در رفتار سعودی ها در برخورد با حجاج ایرانی ایجاد کرد؟
دولت تدبیر و امید! از کدام عزت بخشی به گذرنامه ایرانی صحبت می کند؛ در حالیکه رژیم سفاک سعودی از صدور روادید برای وزرا تان سر باز زد تا نهایتا با وساطت دیکتاتور قطر برای یکی از وزرایتان روادید صادر کرد؟
بهتر نیست به جای قدم زدن و دیدارهای اتفاقی با شیطان بزرگ و لبخند زدن به دشمنان ملت کمی با قاطعیت در برابر جبهه سراپا متحد کفر و استکبار برخورد کنید؟
دیگر چه بهانه ای برای مذاکره با کدخدا دارید؟ مگر شما خود را مطیع رهبری نمی دانید؟ رهبر انقلاب مذاکره با آمریکا را ممنوع کردند دیگر وقت عمل به گفتههایتان است لبخند به دشمن کافی است...
*میثاق لیث صفار؛ فعال دانشجویی
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.