محمدی: جنبش دانشجویی دچار خلاء گفتمانی است/حسینی: عملیاتی کردن تصمیمات در ابتدای انقلاب باعث بلوغ فکری جنبش دانشجویی بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از مشهد، مناظره محسن محمدی، عضو اسبق شورای مرکزی جامعه اسلامی دانشجویان کشور و سید جواد حسینی، دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی مشهد با موضوع «دولت‌ها، تضعیف یا تقویت جنبش‌های دانشجویی» توسط جامعه اسلامی دانشجویان علوم پزشکی مشهد در دانشکده دندانپزشکی این دانشگاه برگزار شد.

محسن محمدی، عضو اسبق شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در خصوص فراز و فرودهای جنبش دانشجویی گفت: قطعا جنبش دانشجویی متاثر از جامعه ای است که در آن فعالیت می‌کند. شناخته شدن جنبش دانشجویی ایران از 16 آذر سال 1332 است. البته قبل از آن نیز فضای جنبش دانشجویی وجود داشت.

وی با بیان اینکه از همان سال های ۲۰  و ۲۱ دانشجویان مسلمان سعی کردند که نهادمند تر عمل کنند و از دهه 20 جریانی به نام اسلام گرا رشد می‌کند؛ اما قدرتی ندارد، بیان داشت: بعد از کودتا و تشکیل تهضت مقاومت ملی جنبش دانشجویی بیشتر وارد فضای جامعه می‌شود.

در داخل کشور جنبش دانشجویی بسیار تاثیرگذار بود

در ادامه سید جواد حسینی، دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی مشهد در این خصوص گفت: دانشجو در فضای دانشگاه‌ها با توجه به اینکه قشر پویا و فعال است، پویا تر عمل می کنند و این دانشجویان، جنبش دانشجوی را شکل می‌دهند. این جنبش، قبل از انقلاب در قالب انجمن دانشجویان مسلمان شروع به کار کردند و بعد از انقلاب اسلامی در ابتدا تنها مجموعه دانشجویی دفتر تحکیم وحدت بود.

وی با بیان اینکه در آن زمان دولت‌ها از دانشجویان تاثیر می‌گرفتند و در داخل کشور جنبش دانشجویی بسیار تاثیرگذار بود، خاطرنشان کرد: بعد از سال ۶۷ اولین مخالفت‌ها با جنبش اصیل دانشجویی شروع به شکل گیری کرد.

دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی مشهد بیان داشت: در دولت خاتمی و دهه سوم مجددا دولت و فضای دانشگاه همراه می‌شوند شما در این دوره شاهد ظهور عنصر دیگری جز دولت در فضای دانشگاه هستید.

این فعال دانشجویی ادامه داد: بعد از دولت اصلاحات فضایی ایجاد می‌شود که جمع‌های دانشجویی صحبت دانشجو را نمی‌پذیرد که این موضوع از سال 84 شروع شد و در این دوره است که جنبش دانشجویی شروع به رکود می‌کند.

بعد از کودتای ۲۸  مرداد جنبش دانشجویی با حاکمیت مشکل پیدا می‌کند

در ادامه محمدی با بیان اینکه قدرت به عنوان حاکمیت می‌تواند جهت گیری فرهنگی، سیاسی خود را اجرا کند، بیان داشت: در قبل از انقلاب سعی بود دانشگاه‌ها باز شود و حاکمیت یک خلا سیاسی را ایجاد کند.

وی خاطرنشان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد جنبش دانشجویی با حاکمیت مشکل پیدا می‌کند و این نیز به این دلیل است که خط مشی دولت به سمت بستن فضا می‌رود و ۱۶ آذر اتفاق می‌افتد.

عضو اسبق شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان ادامه داد: این موضوع ناشی از این بود که بعد از کودتا هیچ حزب یا قدرتی نبود که منتقد پهلوی باشد به جز جنبش دانشجویی و به نظر من دلیل آن این است که جنبش دانشجویی در آن زمان مسئله داشته است.

محمدی با بیان اینکه آن فریادی که آن دانشجویان به نمانیدگی از جامعه نشان می‌دهند یک فریاد علیه استبداد است و نمی‌تواند تحمل کند که استقلال کشور زیر سوال رفته است، افزود: بعد از حضور جنبش دانشجویی در صحنه شاهدیم جنبش‌های دیگری که به حاشیه رفته بودند رشد می‌کنند و نیروهای مذهبی قوی تر می‌شوند.

وی تاکید کرد: ما می‌بینیم در ابتدای دهه 40 مجموعه دانشجویی در دانشگاه‌ها قوی می‌شود؛ بنابراین تاثیر حاکمیت این گونه است که هر قدر فضا بسته شود جنبش دانشجویی فعال تر و بعضا رادیکال تر می‌شود.

محمدی با اشاره به نقش جنبش دانشجویی در حاکمیت گفت: بعد از انقلاب که حاکمیت مردمی می‌شود جنبش دانشجویی بوسیله تسخیر لانه جاسوسی به نفع حاکمیت عمل می‌کند و این نتیجه تزریق‌های اندیشه اسلامی بود که می‌بینید جنبش دانشجویی در قبل از انقلاب رادیکال و در مقابل حاکمیت بود و بعد از انقلاب شاهد هم افزایی به نفع حاکمیت هستیم.

عملیاتی کردن تصمیمات در ابتدای انقلاب باعث بلوغ فکری جنبش دانشجویی بود

در ادامه حسینی در پاسخ به این سوال که به نظر شما علت تنزل جنبش دانشجویی چه چیزی می‌تواند باشد، گفت: دهه اول انقلاب زمان قدرت نمایی جنبش دانشجویی بود.

وی افزود: در آن زمان جنبش دانشجویی در صف اول مبارزین بودند و نکته دیگر این است که اقبال عمومی بیشتر از سمت دانشجویان بود و از مدت‌ها قبل از آن با آن همراه بودند.

دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی مشهدگفت: جنبش دانشجویی در ابتدای انقلاب در تصمیمی که گرفته می‌شد عملی می‌کرد و این باعث بلوغ فکری جنبش در آن روزها بود.

امروز دغدغه جنبش دانشجویی مبهم است

همچنین محمدی در پاسخ به این سوال بیان داشت: تغییر سبک زندگی در افول جنبش دانشجویی موثر است. موضوع جامعه شناسی، سیاسی و قدرت است. برای مثال همین شبکه‌های اجتماعی که باعث شده ارتباط های چهره به چهره کم شود و فرد گرایی رشد کند و در نتیجه جلسات کمتری برگزار می‌شود.

عضو اسبق شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در ادامه خاطرنشان کرد: جنبش دانشجویی امروز به اندازه قبل حرفی برای گفتن ندارد و امروز دغدغه جنبش دانشجویی مبهم است.

وی افزود: در دهه ۶۰ زمینه فضای جمعی نبود چرا که جنگ را داشتیم؛ اما با این وجود شما می‌بینید که چقدر دانشجویان تاثیر گذار بودند. در مکتب فرانکفورت می‌گوید مردم فکر می‌کنند که انتخاب می‌کنند؛ اما این موضوع مدیریت شده است. ما وقتی بررسی می کنیم دوره هاشمی را می‌بینیم که اقتضای جامعه بود که توسعه اقتصادی باشد یعنی فضای اقتصاد لیبرالی ایجاد شود و با دنیا ارتباط برقرار شود برای همین دانشجو عملا تاثیری در کشور نداشتند و دولت نیز کاری با دانشجویان نداشت.

محمدی خاطرنشان کرد: دانشجویان در این دوره دچار خلا گفتمانی و در نتیجه دانشجویان رادیکال تر از قبل می‌شوند.

عضو اسبق شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان ادامه داد: در ابتدای قضیه دوم خرداد می‌بینیم جنبش دانشجویی دارای فکری است؛ اما اتفاق بدی که می‌افتد این است که دانشجو به جای نقد قدرت و حاکمیت، وارد فضای دولت می‌شود و درگیر شدن در زدو بند های سیاسی به جنبش دانشجویی ضربات سختی می‌زند.

وی بیان داشت: نیروی پیشرویی که بخواهد فضای دانشگاه را نقد کند جنبش دانشجویی است و دولت اصلاحات این را فهمیده بود و دانشجو و جنبش دانشجویی را پادوی خودش کرده بود. در دولت احمدی نژاد چون که دفتر تحکیم درگیر قدرت و سیاسی بازی شده بود دیگر نمی توانست نقد کند و فضا را بسیج و جامعه اسلامی دانشجویان دست گرفتند و می‌بینید که گفتمان عدالت بیان می‌شود و پیروز می‌شوند.

محمدی در پایان تاکید کرد: جنبش دانشجویی امروز فعالیت مبهمی دارد، در صورتی که باید خط فکری دهد؛ اما می‌بینید که سالهاست دچار خلا گفتمانی است.